Ε, όχι και το 2030!!!
Σωστά, τώρα έχομε αν δεν κάνω λάθος 2023 και το έργο ανάπλασης του Δημοτικού κήπου θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια άρα το 2025.
Μόλις όμως προχθές, με την έναρξη των εργασιών και αφού έσπασαν οι Θυμιανούσικες πέτρες (με την ευκαιρία θυμίζω ότι κάποιοι τεχνικοί φωστήρες, κατόπιν… μελέτης φυσικά, αποφάνθηκαν ότι η Θυμιανούσικη πέτρα κάνει για… πάτωμα !!!) προέκυψε λέει μια… μικρή διαφωνία μεταξύ Εργολάβου και Τεχνικής υπηρεσίας και έτσι το έργο καθυστέρησε τρείς μήνες!
Δηλαδή τρείς μήνες τώρα ο Δημοτικός κήπος είναι κλειστός και ο Δήμαρχος τρώει το βρίσιμο της αρκούδας, επειδή ο κόσμος δεν μπορεί να περάσει από τον Κήπο και βλέπει τις σμπαραλιασμένες πλάκες στο έδαφος, χωρίς να γίνεται η παραμικρή εργασία, επειδή σύμφωνα με τον πανταχού παρόντα Αντιδήμαρχο Γιάννη Ξενάκη διαφώνησαν… λίγο Εργολάβος και Τεχνική υπηρεσία.
Κι’ αν αύριο, λέμε εμείς, διαφωνήσουν… πολύ, πόσους μήνες θα πάρει το λύσιμο της… παρεξήγησης;
Κοντολογίς και επειδή γνωρίζουμε όλοι σε πιά χώρα ζούμε, τα δυό χρόνια δεν είναι τίποτα να γίνουν τέσσερα, δηλαδή το 2025 να γίνει 2027 και αν βάλομε και τις παρατάσεις και τις καθυστερήσεις και τις… παρεξηγήσεις, καλά λέω εγώ και σημειώστε κάπου ότι αν το 2030 ο Δημοτικός κήπος επαναλειτουργεί να είμαστε ευχαριστημένοι.
Θα πεί τώρα κανείς και δικαιολογημένα. Και τι πρέπει να γίνει να αλλάξουμε… χώρα;
Όχι, αλλά να μην δεχόμαστε με την μία την βόλεψη των άλλων. Να διαφωνούμε, να επιμένουμε να δίνονται λύσεις.
Ας γίνω σαφέστερος. Είναι προφανές ότι όποιος εκτελεί το έργο ανάπλασης του Δημοτικού κήπου δεν θέλει ανθρώπους στα πόδια του, για πολλούς λόγους. Ο ένα είναι η ασφάλεια. Ο δεύτερος είναι η… ησυχία. Κλείνομε τον χώρο, βάζομε και μια λαμαρίνα φράκτη στην άκρη και δεν βλέπουν πολλοί τι κάνουμε και που βρισκόμαστε.
Ξαφνικά θα δούν ολοκληρωμένο το έργο και θα το… χαρούν.
Καμμιά αντίρρηση, αλλά στο μεταξύ τι γίνεται; Ο Δημοτικός κήπος δεν χρησιμοποιείται μόνο για μόστρα, για ξεκούραση, για αναψυχή. Είναι παράλληλα και δρόμος κυρίως για ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, που σήμερα λόγω των έργων είναι αναγκασμένοι να κάνουν του «σκύλου την βόλτα» προκειμένου να πάνε από την μια πλευρά του Κήπου στην άλλη. Η ταλαιπωρία που υφίστανται σήμερα είναι μεγάλη, την δυσαρέσκεια την παίρνει η Δημοτική αρχή και δεν μπορεί να μην την πιάνουν τα ευαίσθητα αυτιά του Δημάρχου. Απορώ λοιπόν γιατί ο Σταμάτης Κάρμαντζης, δέχτηκε να κλείσει ο Κήπος. Μπορεί να μην το υπολόγισε σωστά, μπορεί να πιστεύει ότι οι εργασίες είναι υπόθεση διετίας.
Επειδή όμως μπορεί και να πιάσομε το… 2030 αλλά και έτσι να μην είναι, η δυσαρέσκεια δεν είναι καλός σύμβουλος, εγώ λέω ο Δήμαρχος να γίνει… κακός.
Μπορεί την εργολαβία να της συμφέρει η… ησυχία αλλά δεν συμφέρει τους δημότες, ούτε σε τελική ανάλυση την Δημοτική αρχή.
Προτείνω λοιπόν να εξεταστεί η δυνατότητα ασφαλούς διόδου των πολιτών σε κάθε φάση του έργου. Πως για παράδειγμα έχει εξασφαλιστεί δίοδος εισόδου στην καφετέρια του Δημοτικού κήπου; Έτσι να εξασφαλιστεί και δίοδος εξόδου. Μπορεί η δίοδος να μην είναι η ίδια κάθε φορά, αλλά σε κάθε περίπτωση να μπορεί κάποιος να διέρχεται ασφαλώς μέσω του κήπου και να μην είναι αναγκασμένος να κάνει τον… Μαραθωνοδρόμο.
Άλλωστε δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο μεγάλο έργο, που γίνεται, αλλά στο μεταξύ εξασφαλίζεται δίοδος στους πολίτες.
Υ.Γ.: Αφήστε που έτσι θα βλέπει και ο κόσμος την πρόοδο των εργασιών. Ξέρετε ότι δεν βλέπεται… ξεχνιέται.
