Συνυπάρχουμε, δεν είναι αρνητικό, απλά τα κακά φαίνονται καλύτερα.
Η μιζέρια, τα σκουπίδια γύρω μας, το τρίμηνο χωρίς λεωφορεία, οι λακκούβες της γειτονιάς μας, η δίκη του Πελαγίτη, το Δικαστικό Μέγαρο, που φτιάχνεται μόνο… μπροστά, ο Δημοτικός κήπος, που τελειώνει μόνο στο ημερολόγιο του Γιάννη Μαλαφή, που απλά αντί 365 έχει 3650 μέρες, οι πικροδάφνες και τα καλάμια που κρύβουν το Κάστρο, τα… κοτέτσια στην Προκυμαία, λέμε να σταματήσουμε.
Γιατί είπαμε υπάρχει και η άλλη Χίος.
Η Χίος της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών για παράδειγμα.
Δεν είναι μόνο τα διπλά και τριπλά βραβεία, είναι και το γεγονός ότι δεν ξέρουμε αν υπάρχει δεύτερος Συνεταιρισμός στην Ελλάδα, που αντί να έχει ως σύνθημα του «Δώσε και εμένα μπάρμπα» βγάζει 10% και βάλε περισσότερα κέρδη. Που ετοιμάζει επένδυση 5 εκ. ευρώ για να μην βγάζουν τα μάτια τους οι παραγωγοί να καθαρίζουν την μαστίχα με τα χέρια.
Ο κατάλογος των καλών, μπορεί να είναι μικρός, αλλά είναι σημαντικός και κάνει την διαφορά. Και ξέρετε κάτι, δεν αφορά μόνο εμάς, αφορά και όσους αισθάνονται Χιώτες.
Δείτε με προσοχή την ευτυχία στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων και διαβάστε το παρακάτω κείμενο του δημοσιογράφου της Καλαμωτής Μιχάλη Κανάριου, ενός ανθρώπου, που χρόνια πολλά αναδεικνύει μέσα από δημοσιεύματα και όχι μόνο το χωριό του.
Γιορτή για τα 10 χρόνια εγκατάστασης στο χωριό
«Mετά την ανακήρυξη του οικισμού της Καλαμωτής ως διατηρητέου το 1998, ξεκίνησε και η σταδιακή μετοίκηση από αλλοδαπούς, κυρίως από την κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Αρκετοί ήταν εκείνοι που είχαν γνωρίσει την Καλαμωτή και τις ομορφιές της ως τουρίστες και όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσουν εκεί το δικό τους σπίτι, δεν της γύρισαν την πλάτη.
Μία από αυτούς ήταν και η Beatrici Bigler από την Ελβετία η οποία διοργάνωσε πάρτι στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου για να γιορτάσει μαζί με τους φίλους της την επέτειο των 10 χρόνων από την αγορά οικίας το 2015 απέναντι από τον Άγιο Κωνσταντίνο.
Με στολισμένο τον χώρο της πλατείας και με το σβήσιμο της τούρτας από την οικοδέσποινα, οι προσκεκλημένοι απόλαυσαν εκλεκτά εδέσματα με διάφορα ποτά, διασκέδασαν χορεύοντας, κάτω από τους ήχους μουσικής. Φεύγοντας ευχήθηκαν στην οικοδέσποινα να ξαναβρεθούν να γιορτάσουν τα επόμενα 10 χρόνια της παραμονής τους στην Καλαμωτή.
Οι Νέο Καλαμωτούσοι, με μικρό κόστος συγκριτικά με άλλα μέρη, μπόρεσαν να κάνουν δική τους μια πετρόχτιστη οικία συμβάλλοντας στην ανακατασκευή της και να γίνουν έτσι κομμάτι ενός πολύχρωμου και πολύγλωσσου μωσαϊκού ανθρώπων από πολλές διαφορετικές χώρες. Περίπου 30 οικογένειες Ελλήνων και άλλες 10 από το εξωτερικό (από Ιταλία, από Αυστρία, από το Λουξεμβούργο και από Ελβετία) αποφάσισαν να αγοράσουν σπίτια στην Καλαμωτή».
Νάτην λοιπόν η άλλη Χίος, ας την κάνουμε να νικήσει την πρώτη, στο χέρι μας είναι.
ΥΓ. Με την ευκαιρία της δίκης του Πελαγίτη. Τελείωσε εκείνη η ΕΔΕ για τις ευθύνες των αλητήριων των ΜΑΤ στο λιμάνι των Μεστών, πριν τρία χρόνια; Υπάρχει κάτι πιο θλιβερό από αυτό. Καμιά κρατική οντότητα δεν επέζησε μέσα στην ιστορία έχοντας ως θεμέλιο της την ξεφτίλα.
