Δεν ξέρω γιατί μέσα στην μαυρίλα της ειδησεογραφίας θέλησα να κρατήσω αυτό το γράμμα.
Μάλλον αυτό θα έκανε και ο Καπετάνιος του «Νήσος Σάμος» κι’ ας το φυλάξει, ως το μόνο που αποπνέει δροσιά, μέσα στα όσα χολερικά άκουσε και διάβασε αυτές τις μέρες ο άνθρωπος.
Το γράμμα αυτό το έγραψαν τρία παιδιά, αδελφάκια απ’ την Μυτιλήνη, που προσέξτε, αποκλείστηκαν στην Χίο, μέσα σε ένα πλοίο, που έλεγαν «Νήσος Σάμος».
Το έδωσε στη δημοσιότητα το Kalloninews.gr. και δείχνει πέραν του αυθορμητισμού και της αθωότητας και την πλευρά εκείνων των συνανθρώπων μας, που όλο αυτό το διήμερο, για πολλούς τριήμερο της ταλαιπωρίας βρέθηκαν αποκλεισμένοι μέσα σε ένα πλοίο.
Η αλήθεια είναι ότι όλους αυτούς τους ανθρώπους τους πρόσεξε η ίδια η Ακτοπλοϊκή Εταιρεία δίνοντας τους καμπίνα και φαγητό, αλλά ίσως το γράμμα αυτό, μέσα στον αυθορμητισμό του, επαναλαμβάνουμε, κρύβει και μια αλήθεια, εκείνων των ανθρώπων, που αφού βρέθηκαν, που βρέθηκαν αποκλεισμένοι, το είδαν σαν μια αναγκαστική ευκαιρία, να γνωρίσουν την Χίο και να… γλεντήσουν την ταλαιπωρία, τόσο όσο και τα παιδιά, που όπως ομολογούν ευθαρσώς, ευτυχώς και συνέβη αυτό και μεταξύ άλλων έχασαν και τα… μαθήματα του Σχολείου τους.
Τα παιδιά πολλές φορές μας βοηθούν να βλέπουμε τα πράγματα καλύτερα, αφού, όπως αποδεικνύεται από το γράμμα, υπάρχει και η δική τους πλευρά.
Με την ευκαιρία λοιπόν και με δεδομένα όσα γίνονται εσχάτως στην Σούδα, ρίχνω αυτή την ιδέα και την καταθέτω και στον Δήμαρχο, που έχει εγγονάκια στις ηλικίες των αδελφακιών από την Μυτιλήνη.
Ας ρωτήσει τα… εγγόνια του τι να γίνει η Σούδα.
Την ώρα που όλοι απεγνωσμένα ψάχνομε μια θέση για πάρκιγκ ή δυνατόν αν μπορούσαμε και ένα λεπτό από την κεντρική πλατεία (!) την ώρα, που για να γλυτώσουμε το μποτιλιάρισμα του Δημοτικού κήπου, κόβουμε… μεσαριά από την Καλουτά στην Πλατεία, μέσω Σούδας και… εστήκαμε για την σκόνη που πνίγουμε όσους ταλαίπωρους έχουν σπίτια εκεί (!!) την ώρα που υπάρχουν και οι πυροβολημένοι που αντί να πάνε στον Ψυχίατρο τους, κάνουν λέει drift και δεν πάνε να πνιγούν οι περίοικοι, την ώρα που όλοι κινούμαστε γύρω από την ταχύτητα, το άγχος και το… εγκεφαλικό ας ρωτήσουμε τα παιδιά.
Θέλουν ένα χώρο περιπάτου; Θέλουν ένα χώρο να τρέξουν με τα ποδήλατα τους χωρίς να κινδυνεύουν να πάνε από σκότωμα; Θέλουν παιδικές χαρές; Θέλουν ένα χώρο να τρέξουν τα σκυλάκια τους;
Κοντολογίς πέρα από την ξάπλα, την μάσα και το… χέσιμο, μετά συγχωρήσεως, μας χρειάζεται τίποτα άλλο σε αυτήν την πόλη;
Υ.Γ.: Δεν φταίει κανείς για την Σούδα, η Αρχαιολογική υπηρεσία φταίει, που κάθεται και συζητά και ανέχεται, η Τάφρος να γίνεται και να λειτουργεί ως πάρκιγκ και ως δρόμος (!!!) αντί να επιβάλλει μέχρι να ξαναγίνει κάποτε… Τάφρος, στο μεταξύ να λειτουργεί μόνο ως χώρος πρασίνου και αναψυχής, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το τμήμα της πίσω από το Δημαρχείο.
