Την έβλεπα προχθές κατάφορτη από ελιές και λέω θα γράψω.
Εκτός αν πρέπει στον ορυμαγδό της καθημερινότητας, στον καθημερινό κάματο και στο ξεστράβωμα στο κινητό, ιεραρχικώς αυτή είναι η πρώτη ασχολία, να χάσουμε την ευαισθησία μας και να πάψουν να μας ελκύουν οι… λεπτομέρειες.
Την έβλεπα να στέκεται αγέρωχη, δίπλα στο περίπτερο του Ομηρείου, του μοναδικού πλέον μαζί με αυτό της Απλωταριάς, που πουλάει εφημερίδες για καμιά πενηνταριά, δεν είμαστε παραπάνω, που διαβάζομε ειδήσεις και απόψεις και εντύπως.
Λέω κοίτα να δείς κατ’ αρχάς που την γλύτωσε. Μηχανάκια τριγύρω, φασαρία, κόσμος, χαμός, αλλά αυτή όχι μόνο άντεξε, αλλά κοντεύει να βουλήσει από τον καρπό.
Σκέφτηκε άραγε τις μαζέψει κανείς ή τις τρώει ο άσφαλτος;
Μετά λέω δεν μπορεί κάποιοι από τον Δήμο, που περιποιούνται τα δέντρα θα την έχουν εντοπίσει και θα την… τρυγούν, να μην πηγαίνει χαμένος ο ευλογημένος καρπός.
Θυμήθηκα ότι διάβασα κάπου ότι εμείς τώρα τρώμε καρπούς από δένδρα που φύτεψαν άλλοι και αν θέλουμε αυτοί οι άλλοι του μέλλοντος να μας συγχωράνε, θα πρέπει και εμείς να φυτέψουμε τα δικά μας τα δέντρα.
Σκέφτηκα, πως μπορεί κανείς από μια συμβολική πράξη, ένα δώρο, όχι μόνο να μην περάσει απαρατήρητος, αλλά να αφήσει μέσω αυτού το μήνυμα του, το στίγμα του, να αφήσει παράλληλα και μια χούφτα ελιές.
Και αφήνω το μυαλό να περιπλανηθεί 25 χρόνια πίσω το 1997 στην πρώτη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στη Χίο, που τότε τον κοίταζαν κάποιοι ως Άγιο… εξωγήϊνο, που ζήτησε αντί δώρου στο νησί, να φυτέψει συμβολικά μια ελιά.
Ε, αυτό το σύμβολο τώρα και όχι μόνο τώρα, τώρα το παρατήρησα εγώ, δίνει καρπούς, δείχνει πως μπορεί κάποιος να είναι ουσιαστικός, με κάτι απλό, συμβολικό και χρήσιμο.
Και τι κρίμα, είχαμε δεκάδες επισκέψεις και υψηλού επιπέδου στην Χίο. Κανείς δεν μιμήθηκε την απλή αυτή κίνηση του Πατριάρχη, που έδωσε καρπούς.
Υ.Γ.: Mε το μεταναστευτικό στο φόρτε του, γεμίσαμε την πλατεία κόσμο. Θέλω να δώ για το ΕΚΑΒ πόσοι θα μαζευτούμε αύριο στην πύλη του Νοσοκομείου. Γιατί θα καταλάβατε πως η κινητήριος δύναμη των κυβερνήσεων είναι ο λαϊκός ξεσηκωμός και μόνο.
