Σύμφωνα με το γνωστό πατριωτικό εμβατήριο αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, αλλά πέραν των ασμάτων ή του επιθυμητού υπάρχουν και οι αριθμοί, που ως γνωστόν δεν κάνουν ποτέ… λάθος.
Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι υπάρχει πλέον πολιτικό δυναμικό στη χώρα μας, που να μπορεί να σκεφτεί κάτι άλλο πλην του θεμελιώδους της… επανεκλογής του πάση θυσία, είναι υποχρεωμένο να πάρει υπ’ όψιν του τα παρακάτω στοιχεία της Ελληνικής Γεροντολογικής και Γηριατρικής Εταιρείας, που εκτιμά ότι ο πληθυσμός της χώρας έως το 2050, που δεν φανταζόμαστε πόσο κοντά είναι, θα μειωθεί από 800.000 έως 2.500.000!
Σύμφωνα με τους αμείλικτους αριθμούς ο μέσος όρος ολικής γονιμότητας, δηλαδή παιδιών ανά ζεύγος, είναι 1,26, σταθερός τα τελευταία χρόνια, όταν ο μέσος όρος της Ε.Ε. είναι 1,49. Επισημαίνεται ότι για να διατηρηθεί σταθερός ο πληθυσμός πρέπει ο δείκτης γονιμότητας να είναι πάνω από 2,1.
Η Ελλάδα και η Ιταλία καταγράφουν τον τρίτο χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων (9‰) στην Ε.Ε., μετά τη Γερμανία (8,4‰) και την Πορτογαλία (8,5‰).
Η Ελλάδα κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε γηράσκοντα πληθυσμό (ποσοστό αύξησης 21,4%) έναντι μέσου όρου της Ε.Ε. 17,2%. Τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών αντιπροσωπεύουν σήμερα στη χώρα μας ποσοστό πάνω από το 21,3% του πληθυσμού και σύμφωνα με τις προβλέψεις το 2030 θα είναι περίπου το 30% του πληθυσμού ενώ το 2050 θα πλησιάσουν το 1/3 του πληθυσμού!
Υπολογίζεται ότι στη χώρα μας κάθε 5 χρόνια προστίθενται στην προχωρημένη ηλικία πάνω από 100.000 άτομα.
Ο πληθυσμός της Ε.Ε. την 1η Ιανουαρίου 2016 εκτιμήθηκε σε 510,3 εκατ. Οι νέοι (0 έως 14 ετών) αντιστοιχούσαν στο 15,6% του πληθυσμού της Ε.Ε., ενώ τα πρόσωπα που θεωρούνται ότι είναι σε ηλικία εργασίας (15 έως 64 ετών) αντιστοιχούσαν στο 65,3% του πληθυσμού. Οι ηλικιωμένοι (65 ετών και άνω) αποτελούσαν το 19,2% (αύξηση 0,3% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος και αύξηση 2,4% σε σύγκριση με 10 χρόνια πριν).
Σύμφωνα με τις καταγραφές της EuroStat, η Ιταλία (22,0%), η Ελλάδα (21,3%) και η Γερμανία (21,1%) είχαν τα υψηλότερα ποσοστά ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών, ενώ η Ιρλανδία είχε το χαμηλότερο ποσοστό (13,2%). Επιπλέον, μεταξύ του 2006 και του 2016 η διάμεση ηλικία αυξήθηκε σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε., σημειώνοντας αύξηση κατά 4 ή περισσότερα έτη στην Πορτογαλία, την Ελλάδα, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία και την Ισπανία.
Με βάση τις εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών για την προοπτική εξέλιξης του παγκόσμιου πληθυσμού από το 2010 μέχρι το 2050, προβλέπεται αύξηση 188% για τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών, 351% για τα άτομα ηλικίας άνω των 85 ετών και 1004% για τα άτομα που ξεπερνούν τα 100 χρόνια. Αυτές οι εντυπωσιακές αυξήσεις των ατόμων της τρίτης ηλικίας βρίσκονται σε αντιδιαστολή με μία αύξηση μόλις 22% του γενικού πληθυσμού ηλικίας από 0-64 ετών για το ίδιο χρονικό διάστημα.
Αλήθεια, τι κάνουμε για να προλάβουμε το κακό; Αυτό, που πάγια κάνουμε στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, το αντίθετο από αυτό που πρέπει.
Τα παιδιά αποτελούν… φορολογικό τεκμήριο, οι νέοι των 300 ευρώ φιλοξενούνται στα σπίτια των γονιών τους έως τα 30 και αν κάνουν οικογένεια μετά απ’ αυτά, άντε στην καλύτερη περίπτωση ένα ζευγάρι να κάνει 2 παιδιά.
Συνεπώς επανερχόμαστε στο προλογικό, το αλάνθαστο των αριθμών. Με το κεφάλι που κρατάμε και την πολιτική που ακολουθούμε θα την πεθάνουμε την Ελλάδα.
Υπάρχει άλλος δρόμος; Σαφώς αλλά δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, θέλει ρίξεις, αλλαγή πολιτικής και νοοτροπίας, θέλει επενδύσεις στην προτροπή γεννήσεων και στην παιδεία.
Στο χέρι μας και στις πολιτικές μας επιλογές επαφίεται αν θα τον ακολουθήσομε.
Υ.Γ. Το… Ανθιμάκι μάλλον διατηρεί το τμήμα του στο ΕΠΑΛ, σύμφωνα με τον Ανδρέα Μιχαηλίδη.
Εδώ φτάσαμε, να χαιρόμαστε για τα αυτονόητα.
