Υποθέτω ότι είναι… ιερή, αλλιώς δεν θα είχε γίνει σαν… πλάτανος.
Αναφερόμαστε στην συκιά, που σκεπάζει το υπέροχο νεοκλασικό κτίριο, που βρίσκεται έναντι της… Εφορίας για να συνεννοούμεθα, και που ιδιοκτησιακά ανήκει… φυσικά στο Νοσοκομείο.
Και το φυσικά πάει στο γεγονός ότι αν ήταν ιδιωτικό, ακόμα και αν δεν είχαν στον ήλιο μοίρα οι ιδιοκτήτες, θα το χάριζαν σε εταιρεία να το κάνει ότι θέλει και να τους το επιστέψει φτιαγμένο και εν λειτουργία σε 50 χρόνια.
Επειδή όμως ανήκει στο άχρηστο δημόσιο, ακολουθεί αυτό ακριβώς, την αχρηστία του.
Το ίδιο συμβαίνει με το «Μαιευτήριο» δίπλα. Και αυτό στο Νοσοκομείο…
Αν ζούσαμε σε χώρα και όχι σε… χώρο, θα έβγαινε το υπουργείο Υγείας και θα έλεγε, το Σκυλίτσειο Νοσοκομείο Χίου ειδικά, θα παίρνει ένα ευρώ για κάθε ένα ευρώ της αμύθητης περιουσίας του που αξιοποιεί.
Στο μεταξύ δεν είναι μόνο η περιουσία που καταρρέει είναι και οι πληγές που παραμένουν μονίμως ανοικτές.
Μεγάλο κατάστημα τροφίμων στο Κοντάρι ζητούσε… παρακαλετά ένα χωράφι του Νοσοκομείου δίπλα του. Η Διοίκηση σταθερή στις… αξίες δεν παραχωρούμε τίποτα στο… αδηφάγο κεφάλαιο άφησε τον χώρο να παραμένει μπαζότοπος.
Αν αρχίσουμε τα παραδείγματα θα γράφουμε δυό μέρες, συνεπώς επιστρέφουμε στην … ιερή συκιά. Γύρω λοιπόν από ερείπιο αλλά και το θεόκλειστο «Μαιευτήριο» υπάρχουν καταστήματα, κατοικίες. Καθημερινά οι ποντικοί κάνουν πάρτι, τα μπαλκόνια πέφτουν στα κεφάλια τους, η συκιά βγήκε στο δρόμο και εμποδίζει την στάθμευση και κατ’ άλλους ευτυχώς και δεν την πειράζουν μην έρθει κάτω το κτίριο.
Μια κατάσταση απερίγραπτη λίγα μέτρα προ του… κύματος του Λιμανιού.
Το τι μπορεί να γίνει με τα κτίρια αυτά δεν έχουμε παρά να δούμε το «Ιδρυμα Τσάκου» δίπλα. Το ζήτημα είναι ότι οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα τα… ερείπια μένουν.
Ας κάνουμε υπομονή άλλη μια φορά μήπως και κάτι αλλάξει.
Υ.Γ. Ξέροντας την αποτελεσματικότητα του Γιάννη Ξενάκη δεν σας κρύβω την απογοήτευση μου αν βρεθεί δηλαδή κάποιος να λύσει τον γόρδιο δεσμό της αξιοποίησης της περιουσίας του Νοσοκομείου. Αν και ο γόρδιος απ’ ότι θυμάμαι… κόπηκε.
