Τρέχοντας μια ζωή για τα πολλά έχω ξεχάσει την… γειτονιά μου.
Η αλήθεια είναι πως τα έχω… μπερδεμένα.
Γειτονιά πιά είναι; Ο χώρος που βρίσκομαι την μισή μέρα, δηλαδή η δουλειά μου; Ο χώρος που βρίσκομαι την άλλη μισή, που είναι η πόλη γενικότερα ή το χωριό της καρδιάς μου, που βρίσκομαι το Σαββατοκύριακο και είναι… φυσικά τα Μεστά.
Τέλος πάντων, να μην σας πρήζω με τα δικά μου. Υπάρχει και ένας χώρος που… κοιμάμαι και αυτός είναι το σπίτι μας και αυτό είναι στον Φραγκομαχαλά.
Προχθές λοιπόν που είχα βγάλει τον Χάρη μας βόλτα, να κάνει αυτό που ποτέ δεν κάνει μέσα στο σπίτι, γιατί δεν είναι… άνθρωπος και την ώρα που έκλεινα σε σακουλάκι τα προϊόντα εξαγωγής των εντερικών του σωλήνων και τα πέταγα σε ένα κάδο, ήρθα… πρόσωπο με πρόσωπο με μια πινακίδα, που μου θύμισε ότι ένας τεράστιος οικοπεδικός χώρος, που βρίσκεται επί της οδού Αγίας Μαρκέλλας, προς την Τουρλωτή, ανήκει στην ιδιοκτησιακά στην Εκκλησία του Αγίου Νικολάου Φραγκομαχαλά.
Αυτός λοιπόν ο χώρος έχει τα έρημα του τα χάλια. Κατηφορικός μεν αλλά μεγάλος, αντί να είναι μπαλκόνι με… θέα για την γειτονιά ή ένας χώρος στάθμευσης από αυτούς που έχομε τόσο ανάγκη, είναι σήμερα σκουπιδότοπος, γεμάτος χόρτα, ψώρες, μια ανοικτή εστία ρύπανσης.
Από τον δρόμο αυτό περνάει καθημερινά ο Δήμαρχος μας, στην πορεία για το χωριό του, αλλά είμαι σίγουρος ότι τον… αγνοεί, όπως και εγώ πριν αποφασίσει να κάνει ο Χάρης την… χοντρή προς την φύση αποστολή του.
Η πρώτη μου δουλειά ήταν να τον φωτογραφίσω, μετά να τον φανταστώ καθαρό και περιποιημένο και μετά να ρωτήσω τον παπά της Ενορίας μας, που είναι η επιτομή του «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» και σταματώ εδώ.
Παπά Πρελιά του λέω, τι θάλεγες, έχεις αντίρρηση να καθαρίσει ο Δήμος τον χώρο και χωρίς να θίξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς να τον δώσει σε κοινή χρήση, για το κοινό καλό.
Λέω πως σ’ αυτό δεν θα διαφωνήσει ούτε ο… Άγιος Νικόλας. Ας γίνει μια πρόταση, να το συζητήσουμε στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και νομίζω πως θα βρεθεί η σωστότερη λύση.
Αυτό μου απάντησε ο παπά Αντώνης, και το θέτω υπ’ όψιν του Δημάρχου μας και της Δημοτικής αρχής. Στο σημείο που βρίσκεται αυτή η ζούγκλα, με ελάχιστα χρήματα μπορεί να γίνει ένας χώρος κοινής χρήσης, που θα μπορούσε γιατί όχι να υιοθετηθεί από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φραγκομαχαλά, που έχει στο τιμόνι του τον ακάματο καθηγητή Ιάκωβο Μπριλή, που δεν μπορεί κάτι πιό καλύτερο από την δική μου ιδέα θα μπορούσε να καταθέσει.
Έτσι για να το χαρούμε όλοι, να το χαίρεται και ο Δήμαρχος ανεβαίνοντας, να το χαρεί και ο Χάρης, που… χάρη σ’ αυτόν, μου ήρθε η ιδέα του παρόντος πονήματος.
Υ.Γ.: Άσχετο αλλά εγώ τα σημειώνω γιατί δεν ξεχνώ που… ζω. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκτός της Ελληνο – Γαλλικής αμυντικής συμφωνίας, πιστώνεται και με το άνοιγμα της Εθνοφυλακής στις γυναίκες.
