Βλέποντας τον κόσμο να αλλάζει, τον εμπορικό πόλεμο να έχει αρχίσει, τον Μακρόν να προετοιμάζει τους Γάλλους να πάνε στην… Ουκρανία, τον Πούτιν να του απαντά να θυμηθεί τι έπαθε ο… Ναπολέων, τους ψοφοδεείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κάνουν άλλη μια Σύνοδο κορυφής, χωρίς… βάση, την αντιπολίτευση στην χώρα μας να θέλει να ρίξει τον Μητσοτάκη για τα… Τέμπη, αναλογίζομαι έχει νόημα να προτάσσουμε θέματα του δικού μας μικρόκοσμου;
Απαντώντας πως ΝΑΙ, γιατί από τα μικρά προκύπτουν τα μεγάλα, προτάσσω αυτήν την φωτογραφία, που αφορά μια ιδιωτική πρωτοβουλία, των συμπαθών μας γιατρών Χρήστου Παπαχρήστου και Ελένης Ψυχιά, που έκαναν το εξής. Αντί να καταθέσουν αίτηση κατασκευής πεζοδρομίου έξω από τα Ιατρεία τους, για να ικανοποιηθεί το αίτημα μετά την… συνταξιοδότηση τους, πήραν άδεια από τον Δήμο και με τις προδιαγραφές που τους έδωσαν το έφτιαξαν μόνοι τους.
Αυτή είναι μια εικόνα. Σας περιγράφω τώρα μια άλλη. Διαπιστώνοντας ότι το δίπλωμα οδήγησης μου λήγει, το ανανέωσα ηλεκτρονικά. Πανεύκολα, σύγχρονα, με το σχετικό «χαράτσι» βέβαια, αλλά χωρίς ταλαιπωρία. Ειδοποιήθηκα μάλιστα να το παραλάβω από την Διεύθυνση Συγκοινωνιών στο «Κολέγιο». Εκεί λοιπόν μπαίνοντας τι είδα; Τέσσερις τρύπιες καρέκλες, τις ίδιες που είχε φωτογραφίσει μπορεί και πριν τρία χρόνια σε μια επίσκεψη του ο Δημ. Τσεσμετζής.
Βλέποντας λοιπόν την αντίθεση μεταξύ ιδιωτών και Δημοσίου, μπορώ να αναρωτηθώ φωναχτά γιατί το Δημόσιο, δια της Περ. Ενότητας συμπεριφέρεται σαν γύφτος ή γιατί έχει δύο πρόσωπα; Από την μια ηλεκτρονική εξυπηρέτηση και εκσυγχρονισμός και από την άλλη τσιγγανόγυφτος του κερατά;
Άραγε αν οι Κυβερνόγυφτοι ξοδέψουν το παράβολο ενός υποζύγιου, για να μου ανανεώσουν το δίπλωμα τους ακούμπησα 105 ευρώ, αγοράζοντας δύο καρέκλες θα ξοδευτούν; Δεν ξέρω γιατί, σκέφτηκα έναν ξένο πολίτη να επισκέπτεται μια Δημόσια υπηρεσία. Και δεν αναφέρομαι σε Ευρωπαίο. Έχετε δεί το εσωτερικό μιας Δημόσιας υπηρεσίας στην γειτονική μας Τουρκία; Τι ντροπή και τι γυφτιά και τι απελπισία, γιατί αμφιβάλλω και μετά την επισήμανση αυτή αν αλλάξει τίποτα. Δεν σας κρύβω ότι προς στιγμήν σκέφτηκα. Αν πιάσω την κουρελαρία αυτή και την πετάξω μέσα στον δρόμο τι θα μου κάνουν άραγε;
Δεν το έκανα βέβαια γιατί τα προβλήματα δεν λύνονται έτσι, αλλά κάτι λέει ο λαός μας για το μπουρουρισμένο νερό. Για τα μπουρουρισμένα… Τέμπη δεν λέει τίποτα, αλλά τώρα το εισπράττει η Κυβέρνηση. Ας προετοιμαστούν να το εισπράξουν και σε άλλους τομείς και δεν έχει σημασία αν ο ΑΧΡΗΣΤΟΣ στην περίπτωση μας λέγεται Περ. Ενότητα.
Διαβάστε για παράδειγμα την ανάρτηση μιας συμπολίτισσας μας της Πόπης Βούλγαρη, που διαβάζοντας την προτροπή του Προϊσταμένου Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, να προτιμούν οι γονείς τα Σχολεία των χωριών μας σημείωσε:
"Πολύ ωραία τα λέει, μάλλον όμως δεν τον έχει πληροφορήσει κανείς ότι η Περιφέρεια αδυνατεί να μεταφέρει τα παιδιά απ' τα χωριά τους προς και από τα Νηπιαγωγεία. Γι’ αυτό οι γονείς τους αναγκάζονται να γράφουν στην πόλη όπου συνήθως δουλεύουν. Πολύ καλά όλα αυτά για τα παιδιά που μένουν στον Καταρράκτη, στο Λιθί, στο Πυργί, στον Αϊ Γιώργη. Στα παιδιά όμως που μένουν στα διπλά χωριά; Και θα μιλήσω για το δικό μας Σχολείο. Αυτό στο Πυργί. Που εξυπηρετεί νήπια από τα Αρμόλια, τους Ολύμπους, την Βέσσα, τα Μεστά, την Ελάτα. Αυτά τα νήπια δεν τα παίρνει το λεωφορείο που από φέτος δεν έχει σχολική συνοδό. Άρα αυτά τα νήπια δεν μπορούν να μεταφερθούν στο Σχολείο τους, ειδικά αν οι γονείς τους δουλεύουν. Και ποιός γονέας δεν δουλεύει άλλωστε σήμερα που δεν βγαίνουν τα κουκιά;
Το ίδιο ισχύει και για παιδιά της Α’ και Β’ Δημοτικού.
Ας ενημερώσει λοιπόν κάποιος τον κύριο Ρε ότι ο αξιότιμος κύριος Περιφερειάρχης σήκωσε τα χέρια ψηλά στο θέμα μεταφοράς των παιδιών, λαϊκά χέστηκε! Τι τον ενδιαφέρει αν ρημάζουν και εγκαταλείπονται τα χωριά;"
Υ.Γ: Κύριε Καθηγητά, την πιάνετε την βρώμα στην Χίο, από τα τρύπια καθίσματα μέχρι τα μη Σχολικά δρομολόγια ή μήπως η Χίος... κείται μακράν;
