Ως λαός της υπερβολής είμαστε έτοιμοι τώρα να ρίξουμε το «μαύρο δάκρυ» για τον 19 χρονο που σκότωσε η Πόλη μας. Αν δεν τον σκότωσε οι ίδια κι’ αν δεν είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για την μη παιδεία μας, ας ορκιστούμε όλοι μαζί πως αν αύριο η Δημοτική αρχή ξηλώσει όλα τα κολωνάκια από τα πεζοδρόμια, δεν θα τα κάνουμε χώρους… στάθμευσης.
Σαν να μην βλέπω πολλούς έτοιμους να ορκιστούν, όπως οι συμπολίτες που όχι πάντως σερνόμενοι, παρακολούθησαν το μανιφέστο οργάνωσης στο Ομήρειο και στο τέλος τους ζήτησαν να ορκιστούν στον… Δία.
Ο Δίας λοιπόν να βάλει το χέρι του για τα επόμενα 19 χρονα, τα οποία συνεχίζουν να κινδυνεύουν, κι’ αν δεν είμαστε Φαρισαίοι υποκριτές ας καταλήξουμε στο εξής: Συνέρχεται άτυπα υπό την Προεδρία του Διοικητή Τροχαίας μια επιτροπή από εκπροσώπους Περιφέρειας, Δήμου και Λιμεναρχείου, σε μια αξιοπρεπή… χώρα έχουμε σχεδόν παντού τρία κουμάντα, υποδεικνύει τα σημεία καρμανιόλες, τα ξέρει απ’ έξω, κι’ ας αρχίσουμε αμέσως τις παρεμβάσεις, που είναι σίγουρο ότι θα θίξουν συμφέροντα. Το κάνουμε;
Ιδού η Ρόδος, ιδού κι’ αυτό που σημειώσαμε ότι μια Δημοτική αρχή, και όποια άλλη αρχή, πρέπει να τολμά ρίξεις και να προηγείται γιατί αν ακολουθήσει το επίπεδο των πολιτών ζήτω που… πεθάναμε.
Και επειδή θα με πεί κάποιος υπερβολικό, τον καλώ οποιοδήποτε βράδυ να ανεβεί μαζί μου στον Φραγκομαχαλά. Μονίμως κάποιο γαϊδούρι, αν και συμπαθώ πολύ τα σπάνια ακόμα τετράποδα, θα παίζει την τύχη του, στο Πρακτορείο, που βρίσκεται μετά το παλιό Βενζινάδικο του Λουφάκη και θα έχει αμολήσει το κάρο στο δρόμο, με αποτέλεσμα ο ανερχόμενος απ’ το Ηρώο, να πρέπει να βγεί στη μέση του δρόμου, με κίνδυνο να γίνει… πεσόντας. Τον καλώ να μου δείξει μια ώρα του απογεύματος αφήστε τα βράδια με τους μεταφορείς φαγητού, ελληνικώς … ντελίβερι, που τα μηχανάκια δεν κάνουν ανάποδα τον μονόδρομο της Κ. Μονομάχου, χρησιμοποιώντας ως λωρίδα κίνησης το… πεζοδρόμιο.
Σταματώ για οικονομία χώρου, άλλωστε ο καθένας μπορεί να πεί δεκάδες παραδείγματα. Μα επειδή τα παραδείγματα είναι δεκάδες και οι πρωταγωνιστές άλλοι τόσοι και πολλαπλάσιοι, τελικά απαίδευτοι είμαστε όλοι μας, άρα ας πάρει κάποιος την πρωτοβουλία, να επιβάλλει τα αυτονόητα τουλάχιστον στα σημεία καρμανιόλες, όπου θα πέσουν και άλλοι 19 χρονοι. Κάποτε στην Γερμανία έγινε το εξής πείραμα. Σε σταθμό του Μετρό, λίγο πριν τον τερματισμό και ενώ φαίνονταν το τέλος, υπήρχε ένα σήμα που έδειχνε πορεία δεξιά. Ολοι, μα όλοι οι επιβάτες έστριβαν και επέστρεφαν στο ίδιο σημείο, λίγο πιο πριν απ’ τον τερματισμό δηλαδή, αφού περπατούσαν άσκοπα δύο χιλιόμετρα. Στο ερώτημα γιατί, απάντησαν φυσικότατα, γιατί αυτό υποδείκνυε το σήμα. Αν κάνουμε το πείραμα εδώ δεν θα στρίψει ούτε ένας Ελληνας. Αυτό όμως είναι διαφορά νοοτροπίας, βρίσκεται στο DNA του κάθε λαού. Συνεπώς δεν μιλάμε να γίνουμε αύριο… Γερμανοί, δεν μπορούμε και δεν είναι το ζητούμενο. Όμως εδώ δυσκολευόμαστε να γίνουμε… άνθρωποι, άρα ας πιάσουμε τουλάχιστον το μέτρο.
Υ.Γ Ακόμα και αυτοί, που έλεγαν να πάνε στην συγκέντρωση του Σύριζα να διαμαρτυρηθούμε για τα πρώτα του… αριστερά γενέθλια, έξω ή μέσα στο Ομήρειο, τώρα κατάλαβαν το λάθος της κίνησης τους εκ του αποτελέσματος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από την… απαξίωση.