Για άλλους έφυγε ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, για άλλους ο κορυφαίος δημοσιογράφος, για άλλους ο συγγραφέας 17 βιβλίων, μεταξύ των οποίων "Οι χαμένες πατρίδες" και βραβευθείς με 14 παράσημα.
Για μας έφυγε ο πιο διάσημος «χωριανός» ο Αγιοπαρασκευούσης Γιάννης Καψής.
Ωρες μπορεί να μιλάει κανείς για την προσφορά και το έργο του, λίγοι όμως ήξεραν την… αδυναμία του. Ακόμα και με τον Ανδρέα να συζητούσε, έφτανε το όνομα της Αγιάς Παρασκευής του Τσεσμέ, το χωριό των «χαμένων» πατρίδων μας, για να τον παρατήσει και να φύγει. όταν του έλεγαν σε ζητάει ο τάδε και το επώνυμο του ήταν Αγιοπαρασκευούσικο.
Μια αγάπη που του μετέδωσε ο πατέρας του Παντελής, ένας από τους πρώτους Δασκάλους της Αγιάς Παρασκευής, πριν ξεκινήσει την θυελλώδη δημοσιογραφική καριέρα του από την «Αμάλθεια» και την «Αρμονία» της Σμύρνης, του ανθρώπου που κάλυψε δημοσιογραφικά την απελευθέρωση της Λέσβου το 1912, που έφυγε σε μεγάλη ηλικία πιά στην πρώτη γραμμή του μετώπου, για να καλύψει δημοσιογραφικά το πόλεμο του 1940.
Τον θυμάμαι στο τελευταίο διάβα του από τη Χίο, όταν τηλεφώνησε μια μέρα στον Χιώτη κορυφαίο δημοσιογράφο των Αθηνών, συγγραφέα και ποιητή, Κώστα Μαρδά και του είπε, πάμε μαζί να δω για τελευταία φορά το χωριό μου την Αγιά Παρασκευή.
Στο πέρασμα του απ’ το νησί για τον Τσεσμέ, στις 20 Νοεμβρίου 2007, περάσαμε ένα αξέχαστο βράδυ συζήτησης τρώγοντας ψάρι στην «Μπουκιά – μπουκιά» αγναντεύοντας τα φώτα… απέναντι.
Μίλαγε με πάθος για τον Μικρασιάτικο ελληνισμό, είχε μια απέραντη αγάπη για το «Χωριό» αγάπη που μετέφερε και στα παιδιά του.
Δεν θα ξεχάσω πριν την ουζοποσία, την συγκίνηση του όταν ο Μαρδάς τον έφερε στην ΑΛΗΘΕΙΑ και πίσω απ’ το γραφείο μου υπήρχε ένα καντράκι με μια δική του ρήση.
Γιατί την έχεις εκεί με ρώτησε.
Για να τη δείχνω στους νέους που θέλουν να γίνουν δημοσιογράφοι του απάντησα.
Α, μάλιστα, μου είπε, τότε φέρε να το υπογράψω.
Το καντράκι είναι φυσικά στη θέση του και εκεί θα μείνει όσο ζω.
Καλή πατρίδα «χωριανέ» Γιάννη Καψή. Ποιος ξέρει εκεί που πας μπορεί και να την ξανανταμώσεις.
Υ.Γ. Αν δεν ξεχωρίζει στην φωτογραφία να σημειώσω τα λόγια του κι’ ας τα βάλουν «Ευαγγέλιο» όσοι σκέπτονται να γίνουν και να παραμείνουν στο λειτούργημα μας.
Προσέξτε την λέξη προς λέξη.
«Ο δημοσιογράφος πρέπει να έχει το πάθος του χαρτοπαίκτη, τη δίψα του αλκοολικού, την εξάρτηση του τοξικομανούς και την τρέλα του ερωτευμένου φοιτητή, αναμεμειγμένα με μια ισχυρή δόση αναρχισμού»
