Που είσαστε ρε αδέλφια και σας περιμέναμε… 500 χρόνια!
Έτσι είπε ο Δήμαρχος Χίου Ν. Κούβελας στην Μπέλα Βίστα, αγκαλιάζοντας τον πρώτο έλληνα στρατιώτη, του εκστρατευτικού Σώματος, που αποβιβάστηκε στις 11/11/1912 στην Λευκωνιά, χαρίζοντας την ένωση μας με την Ελλάδα.
Από τότε, ο καρόδρομος εκείνης της εποχής και σήμερα δρόμος του… Αεροδρομίου, ονομάζεται «Λεωφόρος Ενώσεως».
Και μέσα από αυτή την λεωφόρο… θυσιών, ξεχνάμε καμιά φορά, πως η δική μας σκλαβιά κράτησε 100 χρόνια παραπάνω των άλλων συνελλήνων.
Όμως για να σκεφθούμε τον Χιώτη ραγιά, επισήμως Οθωμανό υπήκοο, που σήκωνε το κεφάλι του πάνω από το σημερινό Φαρμακείο Δαμαλά στην Απλωταριά και έβλεπε την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του Ελληνικού Προξενείου;
Ρίγος από την μια, υπερηφάνεια από την άλλη, υπομονή ζέουσα και για την δική του απελευθέρωση.
Για να κυματίζει όμως αυτή η σημαία, χρειάστηκαν ποτάμια αίματος, χρειάστηκαν θυσίες, χρειάστηκαν τόνοι χαρτιού στα Ευρωπαϊκά τυπογραφεία, για να τυπωθούν οι επαναστατικές μπροσούρες του Ρήγα, για να μπορεί ο Δάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής να πείσει ότι οι Γραικοί είναι Έλληνες, για να μας συνδέσει το όνομα που φέρομε με υπερηφάνεια σήμερα, με τους αρχαίους προγόνους μας.
Χρειάστηκαν τόνοι νερού στους μύλους της Δημητσάνας, για να φτιαχτεί το μπαρούτι του πυρπολητή Κανάρη, για να τροχιστεί το γιαταγάνι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, χρειάστηκε να ανοιχτούν σεντούκια θησαυρών για να κτιστεί ο στόλος της Μπουμπούλινας, χρειάστηκε να κρεμαστεί ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ για να ευλογηθεί ο αγώνας του γένους, να νικήσουν τον χάρο οι Σουλιώτισες τον χορό του Ζαλόγγου, να θυσιαστούν οι μάρτυρες του Αγίου Μηνά, της Νέας Μονής και του Μελανειούς, να συγκλονιστεί η Ευρώπη από τον πίνακα του Ντελαγκρουά, να γίνει ύμνος εις την Ελευθερία οι στίχοι του Διονύσιου Σολωμού, να φτιαχτεί ένα χρόνο μετά την Επανάσταση η γαλανόλευκη με τις λωρίδες να μην είναι τυχαία εννέα αφού συμβολίζουν τις εννέα φράσεις του εθνικού μας συμβολαίου Ε-ΛΕ-ΥΘΕ-ΡΙ-Α -Η- ΘΑ-ΝΑ-ΤΟΣ.
Αυτή η σημαία θα κυματίζει την Τετάρτη σε κάθε μπαλκόνι της χώρας, σε κάθε σπίτι που μας προστατεύει από μια πρωτόγνωρη απειλή, που απειλεί την ζωή μας, αλλά δεν απειλεί την ελευθερία μας.
Γιατί αυτή η σημαία αυτό ακριβώς συμβολίζει. Τις θυσίες για να έχουμε σήμερα παρά τα προβλήματα και τις γκρίνιες μας, μια πατρίδα να μας προστατεύει.
Άντε και του χρόνου όλοι μαζί να μαζευτούμε στην πλατεία Νικολάου Πλαστήρα να κάνουμε έπαρση της σημαίας μας στο κεντρικότερο σημείο του νησιού και να ψάλλομε όλοι μαζί τον εθνικό μας ύμνο.
Υ.Γ. Φέτος θα το κάνουμε την Τετάρτη 25η Μαρτίου 2020 από τα μπαλκόνια των σπιτιών μας. Την ίδια ώρα ο εθνικός μας ύμνος θα ακουστεί από το Ράδιο – αλήθεια και η Μητρόπολη θα σημάνει τις καμπάνες όλων των Εκκλησιών, που του χρόνου ολόφωτες και γεμάτες θα γιορτάσουν τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
