Μάρτιος του 1987. Ενταση και πάλι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με το "Σισμίκ" να βγαίνει για έρευνες μέσα στα ελληνικά νερά, με την εντολή του Α. Παπανδρέου να...βυθιστεί.
Είχε πεί τόσα πολλά ο… ασυγχώρητος, που δεν δίναμε και πολύ σημασία, μαζί με μας προφανώς και οι Αμερικάνοι, που όμως την έφερε και σ’ αυτούς, γιατί αυτή τη φορά, τη συγκεκριμένη, το εννοούσε.
Κοιμόμουνα σπίτι όταν κατά τις 3.00 το βράδυ χτυπάει το κουδούνι. Ξυπνάω και αντί του… γαλατά βλέπω τον Αστυνομικό τον Γαρούφα, καλή του ώρα.
Τι έγινε κυρ Αστυνόμε του λέω; Επιστράτευση Γιάννη, πάρε, γιατί δες μια μάτσα που έχω να δώσω.
Αμάν λέω, πρώτη φορά, που ο Παπανδρέου είπε αλήθεια. Διαβάζω το Ειδικό Φύλλο Πορείας και κατευθύνομαι εκεί που έλεγε. 643 ΤΕ στα Καρδάμυλα. Στο δρόμο μια τεράστια ουρά αυτοκινήτων σαν φωτεινό φίδι απ’ τον Βροντάδο μέχρι πάνω, η Πόλη γεμάτη ΡΕΟ και Καναδέζες.
Σκοτάδι πάντα, φτάνω στο 643 ΤΕ. Με παραλαμβάνει με το φακό ο σκοπός στην Πύλη, βλέπει το ΕΦΠ και με πάει στην αποθήκη του Τάγματος, όπου ένας φαντάρος, μου πετάει από ψηλά ένα… σάκο.
Χράπ και κάγκελο εγώ. Ρε σειρούλα, ρε φιλαράκι, τι έγινε ρε χαθήκαμε από το 1981.
Όπως κατάλαβαν οι ήδη υπηρετήσαντες ήταν ο σάκος μου… αυτοπροσώπως, με πάνω τα Τάγματα που υπηρέτησα και φαρδιά πλατιά ΤΖΟΥΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΥΦΕΚΙΟΦΟΡΟΣ Π/Ζ.
Συνεπώς τον πήρα παραμάσχαλα, ντύθηκα, μου χρέωσαν επί τόπου και ένα Fn, που μαθημένος στο Μ1, το είδα σαν… παιδικό παιχνίδι, πήρα και μια τελαμώνα με σφαίρες και νάσου τα ξημερώματα όλοι στον χώρο διασποράς, για να καταλαβαίνουν και οι γυναίκες, που διαβάζουν, στα χωράφια μακριά απ’ το Στρατόπεδο.
Μούχρωμα ακόμα, γίνεται αναφορά Τάγματος και εμφανίζεται ο Διοικητής μας.
Αντισυνταγματάρχης Σταφυλάς, μας συστήνεται, καλημέρα χαλαρά εμείς, ΚΑΛΗΜΕΡΑ ξεφωνητή από τους μη επίστρατους στρατιώτες.
Κόβει το Τάγμα… κοφτά ο Σταφυλάς και αφού εξηγεί ότι λόγω των γεγονότων κηρύχθηκε μερική επιστράτευση, λέει στον Υποδιοικητή να διαβάσει την αποστολή του Τάγματος.
Εκείνος αφού εξηγεί ότι υπερασπιζόμαστε τις Οινούσσες και την περιοχή Καρδαμύλων εκεί και εκεί, καταλήγει διαβάζοντας πάντα, ότι «η δεύτερη γραμμή αμύνης του Τάγματος είναι αυτή»
«ΩΠ, ΑΛΤ, διατάζει ο Σταφυλάς. Τα τελευταία που διαβάστηκαν και ακούσατε είναι μαλακίες. Δεύτερη γραμμή άμυνας δεν υπάρχει, θα φάμε στις γραμμές μας όσους τούρκους μπορούμε και θα πέσουμε στην πρώτη γραμμή μέχρι ενός. Τέλος, υπάρχει καμιά… απορία;»
Τι απορία τώρα, όταν ακούς έναν τέτοιο Διοικητή και ειδικά τους φαντάρους του να τον κοιτούν σαν Θεό, λες σκάσε τώρα και όσους φάμε πριν μας φάνε.
Όμως να που ένα χέρι σηκώθηκε. «Κύριε Διοικητά, ρωτά ένας γενειοφόρος επίστρατος, εμείς του 1ου Λόχου, ειπώθηκε ότι αναχωρούμε αμέσως για την Οινούσσα, επειδή έχω δύο παιδάκια θέλω να μου πείτε ειλικρινά, θα γυρίσουμε;»
Απάντηση Σταφυλά. «Ακου στρατιώτη, δεν θα γυρίσεις, εκεί θα μείνεις και θα πεθάνεις για την πατρίδα, χωρίς να αφήσεις να πατήσει ποδάρι εχθρού πάνω. Ως Διοικητής σου όμως και ως ελλην Αξιωματικός σου υπόσχομαι ότι θα στείλω ενισχύσεις, θα ρθώ εγώ ο ίδιος αν χρειαστεί, σου υπόσχομαι ότι τα παιδιά σου θα ζήσουν ελεύθερα».
Τελικά ο 1ος Λόχος πήγε στις Οινούσσες και εκεί έμεινε, μέχρι που έληξε η επιστράτευση.
Τώρα θα πεί κανείς, που την θυμήθηκα αυτή την ιστορία.
Ελα ντε, μούρθε στο νού όταν είδα τους νεοσύλλεκτους του νησιού μας στα Μουσεία και έμαθα από τους Αιγνουσιώτες ότι ο Ταξίαρχος Παναγιώτης Κιμουρτζής, θα τους πάει το Σάββατο στις Οινούσσες, για να δούν την Σχολή Πλοιάρχων, το Ναυτικό Μουσείο, αλλά να δούν και ένα απ’ τα νησιά, που η πατρίδα τους έστειλε να υπερασπιστούν.
Εύχομαι από καρδιάς να πηγαίνουν πάντα στην Οινούσσα ως «εκδρομείς» αλλά αν χρειαστεί να πάνε… αλλιώς, να σφίξουν τα δόντια όπως ο Λόχος του 643 ΤΕ, που αναχώρησε το πρωϊ της 26ης Μαρτίου 1987 για την Αιγνούσσα, για να πολεμήσει και όπως λεβέντικα τους το είπε ο Διοικητής τους, άμα λάχει για να σκοτωθεί.
Υ.Γ. Αν έλεγες σε στρατιώτες το 1979, που παρουσιάστηκα εγώ, ότι με διαταγή του Ταξίαρχου θα πάμε στα Μουσεία, ακόμα μέχρι τώρα θα γέλαγαν για την… πλάκα.
