Άντε τώρα από την επικαιρότητα αδέλφια να διαλέξεις μεταξύ Σύριζα και Αμερικανικών εκλογών.
Όσο θα είναι μετά το Συνέδριο του, ένα Κόμμα ότι επέμεινε από τον ΣΥ… ΡΙΖΑ (να μια ιδέα, το ένα Κόμμα του Στέφανου να ονομαστεί ΣΥ και το άλλο των 28,18,78, κάτι σε 8 τέλος πάντων να ονομαστεί ΡΙΖΑ) άλλο τόσο η Αμερική είναι αυτή που νομίζουμε ότι είναι και καλά είναι σε αυτές τις εκλογές να φάει την χαστουκιά η Ευρώπη μπας και ξυπνήσει.
Όσοι δε, περιμένουν με αγωνία το αποτέλεσμα ας σκεφτούν… γυναικεία.
Το ξέρετε το ανέκδοτο που κυκλοφορεί στις ΗΠΑ;
Το μεταφέρω όσο πιστότερα μπορώ για να ερμηνευτεί σωστά το αποτέλεσμα.
Η κυρία εισέρχεται στο κατάστημα νυφικών και επιλέγει ένα για τον 3ο γάμο της.
Συγνώμη, της λέει ο πωλητής, αυτό είναι για… παρθένες. Μα, παρθένα είμαι και εξηγεί.
Στον 1ο μου γάμο, στον γαμήλιο χορό, έπαθε ο γαμπρός συγκοπή. Στον 2ο μετά την Εκκλησία είχαμε ένα τροχαίο και έχασα τον δεύτερο σύζυγο, προτού ολοκληρώσουμε. Ε, ο 3ος κράτησε δύο χρόνια…
Ωπ, εδώ είμαστε, λέει ο πωλητής, μετά από δυό χρόνια γάμου δεν έγινε τίποτα;
Απολύτως, απαντά η νύφη. Ο γαμπρός ήταν πολιτικός με τους Δημοκρατικούς και δεν αποφάσιζε την… στάση.
Κόκκαλο ο πωλητής και μην μείνετε και εσείς κόκκαλο για το αποτέλεσμα. Προκειμένου να μείνει η μεγαλοκοπέλα τελικώς… μεγαλοπαρθένα, θα προτιμήσει να το κάνει με τον Τράμπ.
Ανέκδοτο τέλος, διότι σε τελική ανάλυση έχουμε κάμποσα δικά μας. Το ένα το είπε ο Δήμαρχος, ότι περιμένει από την νομική του υπηρεσία, να του πεί πως θα φύγει το υπουργείο από την ΒΙΑΛ.
Μα, το είπε ο μέγας… νομικός, ο συγχωρεμένος ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Α’. «Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού».
Το άλλο ανέκδοτο, αφορά το… Αστεροσκοπείο, που θα κάνει η Περιφέρεια μας. Κάτω από τις υπέροχες νησίδες… πρασίνου των δρόμων ή πάνω;
Θα γράφαμε και άλλα, αλλά ας όψεται ο Καρδαμυλίτης καπ. Αλέκος Καραμούζος, που μας έστειλε το εξής:
“Κάθε φορά που πάω στο ελαιοτριβείο της Βολισσού βλέπω την πινακίδα της Κιβωτού του Κόσμου και με πιάνει μια θλίψη και μια οργή.
Γίνομαι ποιό κατανοητός.
Επί εποχής του αγαπημένου μου πατέρα Αντωνίου στο ελαιοτριβείο της Βολισσού υπήρχε ένας κάδος των 200 λίτρων όπου ό κάθε άνθρωπος, που έκοβε ελιές, έριχνε μέσα στον κάδο ότι λάδι ήθελε από την παραγωγή του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που έδιναν λάδι προερχότανε από τα χωριά της Αμανής.
Το λάδι αυτό πήγαινε για τα παιδιά της Κιβωτού.
Ήταν μια σοφή ιδέα του ιδιοκτήτη του ελαιοτριβείου της Βολισσού.
Δεν γέμιζε μόνο μια φορά. Γέμιζε πολλές και κάλυπτε τις ανάγκες των παιδιών της Κιβωτού για όλο το χρόνο!!!
Σήμερα με την βίαιη απομάκρυνση του πατέρα Αντωνίου κανένας δεν θέλει να δώσει λάδι και στο ελαιοτριβείο μας έμεινε μόνο η πινακίδα για να μας θυμίζει το ένδοξο παρελθόν της Κιβωτού.
Ας σημειώσομε ότι δεν είναι το μόνο που σταμάτησε.
Σταμάτησε κάθε προσφορά του κόσμου προς την Κιβωτό.
Αλήθεια τι γίνετε σήμερα στην Κιβωτό του Κόσμου στο Αίπος;
Ξέρει κανείς;
Αν το ψάξει και δει το τι γίνεται ένα είναι σίγουρο, θα απογοητευθεί.
Σε κατασπάραξαν τα μεγάλα σκυλόψαρα αγαπημένε μου πατέρα Αντώνιε.
Ουαί στους υπαίτιους που δεν άντεξαν την αίγλη σου και την ανθρωπιά σου».
Υ.Γ: Έχει πλάκα τα τσιμπήσει ο υπουργός Παναγιωτόπουλος και να απαντήσει στην πάσα Μαλαφή, ότι συζητά Δομή μόνο καταγραφής και ταυτοποίησης και να του υποδείξει το Δημοτικό Συμβούλιο τόπο. Και όχι τίποτα, τώρα που παίζουμε με το… Αντιμόνιο, ξαφνικά να το παρατήσουμε και να παίζουμε την… νέα Δομή.
