Χαίρε λαέ του… Γεφυριού της Άρτας, χαίρετε συμπατριώτες που αν δεν θυσιαστεί η Κόρη του πρωτομάστορα γιοφύρι δεν στεριώνει.
Κάτι με έπιασε σήμερα με τους χαιρετισμούς, βλέποντας και αυτή την φωτογραφία, που μας έστειλε ο Δημήτρης Τσεσμετζής, με το προχθεσινό τροχαίο εκεί στην γειτονιά του στον Φόρο.
Λέω λοιπόν, να είναι το τελευταίο ή μπας και επειδή δεν… θυσιάστηκε ο Χριστιανός, μείνει το… Γιοφύρι ατελείωτο;
Θυμάμαι πριν από δυό μήνες, σε αυτό το σημείο, όταν δείχναμε τις ομορφιές της οδού Ιωάννου Καρρά, στην εκπομπή «Φτου και βγαίνω» που ο εικονιζόμενος στην ένθετη φωτογραφία Στέφανος Σκουλούδης, επεσήμανε.
«Μα αν έπρεπε σε ένα δρόμο της Χίου να έμπαιναν Φανάρια, αυτός να είναι ο δρόμος του Φόρου».
Να λοιπόν, που ο Στέφανος βγήκε αληθινός και ευτυχώς και ο τραυματισμένος μέσα στην ατυχία του έπεσε δίπλα στον γιό του Γιώργη, διασώστη του ΕΚΑΒ, που ήξερε πώς να συμπεριφερθεί μέχρι να ρθεί το Ασθενοφόρο, γιατί σύμφωνα με τον Δημήτρη, οι περαστικοί ήθελαν να… σηκώσουν τον τραυματία και να του δώσουν… νερό.
Πάντα σύμφωνα με τον Δημήτρη, ο τραυματίας συμπατριώτης μας, έμενε 35 χρόνια στην Ολλανδία, εκεί που δεν… περπατούν αλλά κάνουν ποδήλατο και τραυματίστηκε ο άνθρωπος στη Χίο, στην καρμανιόλα του Φόρου.
Με την ευκαιρία να θυμίσουμε ότι στο σημείο αυτό, παλαιότατο κόμβο, συναντιόνταν οι δρόμοι, που από την Βόρεια Χίο, οδηγούσαν στην πόλη και έπρεπε στο «μπές – βγές» οι διαβάτες να πληρώνουν διόδια στην Δημογεροντία, εξ’ ού και η ονομασία «Φόρος».
Σήμερα βεβαίως δεν υπάρχει κανένας φόρος αλλά άνετα μπορεί να γίνει… φόρος αίματος. Για να καταλάβει κανείς τον κίνδυνο, αρκεί να σταθεί εκεί ένα τέταρτο. Η μη σύγκρουση οχημάτων είναι τελείως συμπωματική και ο μη τραυματισμός ειδικά παιδιού, που σχολάει από το Καρράδειο, είναι καθαρά θέμα τύχης.
Να συνοψίσουμε λοιπόν. Στον Φόρο πρέπει να μπούν Φανάρια.
Μέχρι τότε, μακάρι το επόμενο τροχαίο να μην είναι… θανατηφόρο.
Υ.Γ: Mε την εξέλιξη των πληρωμάτων του ΕΚΑΒ, επιτρέψτε μου να αναρωτηθώ δημοσίως. Έχετε δεί πιο αυτοκαταστροφικό Κόμμα από αυτό της Νέας Δημοκρατίας;
Αρκεί να αναλογιστούμε με τι έργα πακιάρεται στο νησί και από πού την… τρώει. Ας με συγχωρήσουν για το «τρώει». Ας το ερμηνεύσουν εκείνοι… «συμφάγουν».
