Η οικονομική κατάσταση είναι γνωστή. Από το 2012, 250.000 επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, τα «κόκκινα δάνεια» απειλούν και την πρώτη κατοικία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι από 6 έως 12 μήνες, οι υπόλοιποι φυτοζωούν ή ζούν με το απειλούμενο δράμα της ανεργίας, μόνο από μια αλυσίδα super market, που οδεύει σε κλείσιμο, θα βρεθούν στον δρόμο 12.000 εργαζόμενοι, χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα κλείσουν, γιατί βρίσκονται με ακάλυπτες επιταγές στο χέρι, μόνο μέχρι το τέλος του χρόνου, οι πολίτες καλούνται να καταβάλλουν 19 δις. ευρώ σε ΕΝΦΙΑ, φόρους κ.λ.π. Και όλα αυτά την ώρα που και αυτοί που μπορούν ακόμα και πληρώνουν αντιλαμβάνονται ότι η χώρα δεν σώζεται.
Σε όλα αυτά τι θέση έχει το πολιτικό σύστημα, αυτό που κλήθηκε από τους πολίτες δια της ψήφου τους να λύσει το πρόβλημα, τι μέτρα παίρνει εκτός της όλο και πιο βαριάς και αδιέξοδης φορολογίας, τι παράδειγμα δίνει;
Φάνηκε καθαρά στην ανακοίνωση του αναπληρωτού υπουργού Δικαιοσύνης, που ερωτήθηκε στη Βουλή για την τύχη των δανείων αξίας 270 εκατ. ευρώ, που πήραν από την Αγροτική Τράπεζα, τα Κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Όπως ανέφερε ο Υπουργός, το σχετικό θέμα έχει τεθεί στο… αρχείο, γιατί επί συγκυβέρνησης Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ είχε ψηφιστεί το 2013 στην διάταξη του άρθρου 78 του Νόμου 4146, να δοθεί ασυλία για τα δάνεια που πήραν τα Κόμματα, με εγγύηση τις μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις. Η ασυλία επεκτάθηκε και στην Διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας, που χορήγησε αυτά τα δάνεια.
Και τι γίνεται τώρα; ο Υπουργός ήταν σαφής στην απάντηση του. «Διάταξη που να επαναφέρει ποινικές διατάξεις, που έχουν τεθεί στο αρχείο δεν μπορεί να υπάρξει». Ωραιότατα, και πως αποπληρώνονται τα δάνεια; Σαφέστατος πάλι ο Υπουργός. Μετακυλίονται στον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή στα υποζύγια που αναφέρονται προλογικά, δηλαδή σε όλους εμάς. Ο υποψήφιος Πρόεδρος της Ν.Δ Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφερόμενος στο σκάνδαλο αυτό, υποσχέθηκε ότι αν αναλάβει το τιμόνι του Κόμματος, θα υπάρξει σαφής δέσμευση ότι η Ν.Δ. δεν θα ξαναπάρει δάνειο. Πολύ ωραία, το αυτόν δεσμεύομαι και εγώ και κάποια ακόμα εκατομμύρια Ελληνες. Δεν θα ξαναπάρουμε δάνειο… στο μεταξύ θα μας χαριστεί αυτό που έχουμε σήμερα, όπως έγινε και στα Κόμματα;
Τα πράγματα από εδώ και πέρα είναι ξεκάθαρα, τα παλληκάρια έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, σε μας αφήνουν το μαχαίρι για να κόψουμε τις φλέβες μας. Ομως με πιο ηθικό δικαίωμα απαιτούν από τους πολίτες, να ρίχνουν απ’ αυτά που δεν έχουν, στο βαρέλι που αυτοί συνειδητά και με το… Νόμο αφαίρεσαν τον πάτο;
Κάποια στιγμή όταν κοπάσουν οι θόρυβοι από τα διάφορα… Ποντιακά γραφικών υπουργών, θα βρεθούμε μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα, που μας έφεραν αυτοί, που με την ευλογία της ψήφου μας λιάνισαν την χώρα. Θα εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών, κανείς δεν θα πληρώνει τίποτα. Στο μεταξύ θα πλανάται το πραγματικό και ηθικό ερώτημα. Με τι μούτρα τα Κόμματα ζητούν από τους πολίτες να ανταποκριθούν στις δανειακές και φορολογικές τους υποχρεώσεις; Απλά θα τα γράψουν όλοι στον κόκορα… άνευ σχετικών διατάξεων, με τον Νόμο της σκληρής πραγματικότητας.
Υ.Γ. Ας ευχηθούμε στο ταξίδι του Πρωθυπουργού στις 17 Νοεμβρίου στην Τουρκία, να συνοδεύεται από έμπειρους διπλωμάτες. Αλλιώς αν τον αφήσουν μόνο του, με την αλεπού τον Νταβούτογλου, είναι σαν να βλέπεις το παιχνίδι Ολυμπιακός – Βαρβασιακός και να περιμένεις το αποτέλεσμα. Η όποια συμφωνία για τους πρόσφυγες, μόνο μία μπορεί να είναι. Να ξεδιαλέγονται οι πρόσφυγες από τους οικονομικούς μετανάστες στην Τουρκία και όσοι δικαιούνται ασύλου να φεύγουν αεροπορικώς για τις χώρες προορισμού τους. Και εάν κάποιοι εξ αυτών επιλέξουν την… Ελλάδα, καλοδεχούμενοι.
