Μπαϊράμι στην Τουρκία 5-10 Ιουλίου και πέρσι μας επισκέφθηκαν 2.500 τουρίστες, ενώ τα μέχρι στιγμής στοιχεία (8 δρομολόγια την Παρασκευή, 9 το Σάββατο, 7 την Κυριακή) δείχνουν ότι ξεπεράσαμε τις 3.500, την ίδια ώρα που ο υπόλοιπος… Ευρωπαϊκός τουρισμός κυμαίνεται στα 428 άτομα!
Και όλα αυτά σε μία περίοδο που λόγω προσφυγικού και κρίσης, εκτός του εξωτερικού, τους… 428 που λέγαμε, χάσαμε και τον εσωτερικό τουρισμό, παρά τις προσφορές μειωμένων οικογενειακών ακτοπλοϊκών εισιτηρίων.
Σημειώνεται εδώ ότι σύμφωνα με στοιχεία του γραφείου Τουρισμού του Δήμου ενώ η τάση παραμονής τούρκων τουριστών στο νησί μας ήταν διήμερη, τείνει να φτάσει την τετραήμερη.
Αυτά από την μια γιατί από την άλλη αφού γίναμε «ρεζίλι των σκυλιών» (για να μην ξεχνιόμαστε) οι υποδομές στην αίθουσα αφίξεων του Τελωνείου παραμένουν τριτοκοσμικές, αλλά τουλάχιστον δεν είναι άθλιες.
Όμως αυτό που παραμένει ακόμα ως πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού, κάτι που ανάγκασε την Περιφερειάρχη, Χριστιάνα Καλογήρου να στείλει κατεπείγουσα επιστολή στον Νίκο Τόσκα, υπ. Προστασίας του Πολίτη, ζητώντας επειγόντως προσωπικό στις πύλες εισόδου των νησιών.
Για να δούμε, στο προσφυγικό αποδείχτηκαν ανίκανοι, τουλάχιστον στον διορισμό, εν όψει θέρους, 10-15 Αστυνομικών στο Τελωνείο, θα φανούν ικανοί;
Την ίδια ώρα ο Προϊστάμενος του Τελωνείου Θεοχάρης Γιαλούρης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Αυξήθηκαν τα πλοία μας είπε αλλά τώρα δεν έχουν που να δέσουν!
Τι να πεί κανείς, αν έχει κανείς άλλος τον ορισμό της… αυτοκτονίας ας τον παρουσιάσει.
Στο μεταξύ επειδή πρέπει να μην έχουμε απορίες ή τουλάχιστον άγνοια καλά είναι να ξέρουμε τι γιορτάζουν οι γείτονες, που μας επισκέπτονται.
Πρόκειται για μεγάλη γιορτή των Μουσουλμάνων, που τιμάται δύο φορές το χρόνο. Το πρώτο μπαϊράμι, το σεκέρ μπαϊράμι ή μεγάλο μπαϊράμι, γιορτάζεται μετά το τέλος της νηστείας του θρησκευτικού μήνα Ραμαζάν, εμείς το λέμε Ραμαζάνι και εφόσον ο Καδής πιστοποιήσει επισήμως την εμφάνιση της νέας σελήνης. Το δεύτερο μπαϊράμι, το κουρμάν μπαϊράμι ή μικρό μπαϊράμι, γιορτάζεται εβδομήντα ημέρες μετά το πρώτο και σ' αυτό θυσιάζονται ζώα, κάτι που θυμίζει πολύ το δικό μας Πάσχα.
Υ.Γ. Επειδή δεν είναι όλα μαύρα, γνώρισα σήμερα στο Τελωνείο, μια κυρία υπάλληλο, που δεν θέλησε ούτε να φωτογραφηθεί, ούτε πρόλαβα μέσα στη φούρια να πάρω τα στοιχεία της. Εξυπηρετούσε τους τουρίστες ευγενικότατα και κυρίως είς άπταιστον Τουρκικήν. Πήρα και τα τρία πτυχία μας είπε, διάβαζα μόνη μου, στο τέλος πήγα και στη Σμύρνη, εκμεταλλεύτηκα την άδεια μου και πήρα το πτυχίο γνώσης της Τουρκικής γλώσσας από το Πανεπιστήμιο.
Είναι να μην τους χαίρεσαι τέτοιους Δημοσίους υπαλλήλους;
