Απέναντί μας καίει τέσσερις μέρες. Σύμπτωση, τόσες μέρες καιγόμαστε και εμείς και δεύτερο κοινό, η φωτιά σβήνει στη… θάλασσα.
Και αυτό δεν αφορά την κοντινή γειτονιά μας μόνο, αφορά και τη μακρινή, Ισπανία για παράδειγμα, αφορά εν τέλει το κοινό μας σπίτι.
Το οποίο όχι μόνο συνεχίζουμε να υπερθερμαίνουμε, αλλά είτε από αδιαφορία, είτε λόγω συνθηκών, γύρω μας οργιάζει το ξερό χόρτο.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται αφορούν την περιοχή Φραγκοβουνίου, τις έστειλε αναγνώστριά μας, θεωρώ ότι έτσι κάπως είναι παντού, άρα το ερώτημα του τίτλου είναι εύλογο.
Αλήθεια, με δεδομένο ότι μας μένουν δύο μήνες θερμού Καλοκαιριού συν ο «αεράτος» Σεπτέμβριος, τι ακριβώς μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν θα καούμε ξανά;
Ένας λόγος είναι ότι οι φορείς λέει θα κάνουν… κινητοποιήσεις. Δεν λέω χρήσιμη κάθε κίνηση του βάλτου, αλλά αυτό μάλλον δεν θα εμποδίσει και το υπόλοιπο κάψιμο. Ένας δεύτερος λόγος, είναι ότι τα καμένα δεν καίγονται ξανά, τουλάχιστον φέτος, αλλά ξέρετε απομένουν άκαυτα τα 2/3 του νησιού και κυρίως τα μαστιχόδενδρα, άρα ο προβληματισμός επανέρχεται.
Υπάρχει ΕΝΑΣ λόγος που δεν θα καούμε ξανά;
Νομίζω ότι δεν υπάρχει ΕΚΤΟΣ.
Εκτός αν οι Σύλλογοι, που είναι πολλοί, πάρουν πρωτοβουλία να καθαρίσουν την περιοχή τους ΤΩΡΑ.
Εκτός αν οι Ομάδες Εθελοντών Δασοπυρόσβεσης, αντιληφθούν ότι έτσι όπως τα κάναμε και κλιματικά και τοπικά, δεν υπάρχει πλέον Δασοπυρόσβεση, υπάρχει πρόβλεψη, για να έχει και νόημα η… σβέση.
Άρα ΤΩΡΑ πρέπει να καθαριστούν συγκεκριμένοι χώροι ευθύνης τους.
Τέλος, για να είμαστε σύντομοι, αν η ΕΜΧ πάρει πρωτοβουλία, χωρίς να περιμένει να κάνει κανένας ΑΧΡΗΣΤΟΣ τίποτα, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, ώστε να καθαριστούν τα πάντα στα Νοτιόχωρα και να γίνουν οι αγροτικοί δρόμοι έστω, μικρές αντιπυρικές ζώνες.
Εκτός αν η ίδια η ΕΜΧ αναλάβει τη μελέτη και την κατασκευή αντιπυρικών ζωνών ώστε να μην καταστραφεί όχι μόνο η μαστιχοκαλλιέργεια αλλά στην ουσία το ίδιο το νησί.
Διότι πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε τη διαφορά, του καιόμενου ιερού πεύκου, που φλέγεται από την εποχή του… Ομήρου, που μας «βάπτισε» Πιτυούσα και του σχίνου, που μας ταίζει και όταν καεί, όποιος έχει κουράγιο να ξαναφυτεύσει πρέπει να περιμένει μια δεκαετία, για να τον δει να ξαναδακρύζει.
Κοντολογίς αδέλφια, κινητοποιημένα ή μη, μην περιμένετε ΤΙΠΟΤΑ και από ΚΑΝΕΝΑΝ. Ή αυτενεργούμε μόνοι μας ΤΩΡΑ ή θα καούμε ξανά και πιο σκληρά.
ΥΓ. Οι καπαριές είναι τέλεια αντιπυρική ζώνη. Λέτε να προστατεύουμε έτσι μέρος των τειχών του Φρουρίου;
