Μπράβο για την ταχύτητα και την αποκατάσταση της… τάξεως.
Ο πεζόδρομος, στο ένα τμήμα του, που είχε γίνει για τις ανάγκες του γυρίσματος της ταινίας για την Σμύρνη, έξω από το κτίριο του Ιδρύματος Τσάκου… απεκατεστάθη.
Εδώ που τα λέμε ο Δήμος Χίου ήταν σαφής σε σχετική ανακοίνωση του.
Η οδός Κοκκάλη, θα γίνει προσωρινά σταμπωτός σε ένα τμήμα του, για τις ανάγκες γυρίσματος της ταινίας «Σμύρνη μου αγαπημένη» και μετά θα επιστρέψει στην προτέρα κατάσταση.
Έτσι και έγινε και έτσι από… Σμύρνη ξαναγίναμε… Χίος.
Χωρίς βέβαια την σύγκριση των δύο πόλεων, αφού η Χίος ήταν πάντα στην σκιά της Σμύρνης, αλλά την επηρέαζε, την δεύτερη, η λάμψη της.
Για να το πάω παραπέρα, απέμεινε να την επηρεάζει με τα δισέγγονα πιά των προσφύγων, αφού γίναμε εκ των πραγμάτων ένα, ντόπιοι και… τουρκόσποροι, για να μην ξεχνιόμαστε.
Τώρα λοιπόν, που επαναλαμβάνουμε, η τάξη απεκατεστάθη, μήπως πρέπει να το σκεφτούμε το πράγμα καλύτερα;
Είδαμε τι κάνει με τον πάρκιγκ επί της Κοκκάλη η ιδιωτική πρωτοβουλία;
Μήπως η Δημοτική αρχή είναι ανώτερη των… ασφάλτων, χωρίς να υποτιμώ το έργο αποκατάστασης της βατότητας σε πολλές οδούς, που είναι διάσπαρτοι στις λακκούβες;
Μας χρειάζονται πεζόδρομοι, μας χρειάζονται ανάσες, μας χρειάζονται χώροι στάθμευσης. Ας μην πηγαίνει μόνο το μυαλό μας στα μεγάλα, ας κοιτάξουμε γύρω μας στα δεκάδες, τα εκατοντάδες μικρά.
Έχουμε φανταστεί τις γειτονιές μας, με αξιοποίηση μόνο των εγκαταλελειμμένων οικοπέδων – σκουπιδότοπων και των κτιρίων ερειπίων, που εκτός των άλλων είναι και επικίνδυνα και για την υγεία των συμπολιτών μας;
Κάνω μια πρόταση.
Μετά την πανδημία, γιατί το κακό θα περάσει, οι Σύλλογοι θα αρχίσουν πάλι να δραστηριοποιούνται. Αν τους μετρήσουμε, είναι δεκάδες.
Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό. Ας εντοπίσουν τετράγωνα, που θα μπορούσαν να γίνουν «πράσινα». Ας υποδείξουν τα σημεία – σκουπιδότοπους, που θα μπορούσαν να γίνουν χώροι στάθμευσης, ας καταδείξουν σημεία, που θα μπορούσαν να γίνουν εικαστικές παρεμβάσεις.
Ας μπούν απαιτητικά στο γραφείο του Δημάρχου, όχι μόνο ζητώντας οικονομική ενίσχυση ή χορηγία κάποιας εκδήλωσης. Και αυτό να γίνεται, κακό δεν είναι, αλλά μας χρειάζονται ανάσες. Και οι πολιτιστικοί Σύλλογοι και ο Δήμος μπορούμε να κάνουμε την πόλη μας ομορφότερη.
Αν δεν είναι η ζωή μας σαν… ταινία, ας την κάνουμε.
Υ.Γ.: Ένας άνθρωπος ο Ιάκωβος Μπριλής στον Φραγκομαχαλά, με τον «Δεσμό» τότε, έκανε τους πάντες κουβάρι. Στο τέλος η Κωνσταντίνου Μονομάχου έγινε μονής κατεύθυνσης και ας σταματήσω μόνο σ’ αυτό για την περιοχή. Ας μιμηθούμε τα καλά παραδείγματα.
