Κατ’ αρχήν κάπως έτσι έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες και εμφανής ο συμβολισμός του Δημάρχου Χίου.
«Γκρέμιζαν» τα τείχη για να περάσουν οι Ολυμπιονίκες τους, αλλά δεν ήταν και βλάκες να γκρεμίσουν τα… κανονικά.
Έστηναν λοιπόν ένα μούφα τοιχίο, το «γκρέμιζαν» στο διάβα των Ολυμπιονικών και η δουλειά γίνονταν. Και ο συμβολισμός ήταν ισχυρός, ότι μια πόλη με τέτοιους άντρες δεν χρειάζεται να έχει τείχη, και τα τείχη έμεναν… απείραχτα.
Συνεπώς, ωραίος ο συμβολισμός σήμερα, στον Δημοτικό κήπο.
Τώρα αν το πορομπετόν ήταν το ενδεδειγμένο υλικό ή έπρεπε να μπούν τσιμεντόλιθοι, συγχωρείστε με αλλά στα… τεχνικά δεν είμαι καλός.
Ξέρω ότι η τοπική Πολιτεία όφειλε να τιμήσει τον Φουντούλη και τον Γκιουβέτση και το έκανε και μπράβο στον Δήμο Χίου για την πρωτοβουλία, αλλά νομίζω πως αν μείνουμε σ’ αυτό δεν θα έχουμε κάνει το χρέος μας, όχι μόνο στους Ολυμπιονίκες του σήμερα, αλλά και σ ’αυτούς του αύριο.
Αλήθεια, τι θα κάνει κεντρικά το Κουβέρνο με την υπόθεση ναυταθλητισμός, ειδικά ναυταθλητισμός στα νησιά;
Και αν και ο μακροσκελής τίτλος του κειμένου δεν αφήνει περιθώρια για άλλη ερμηνεία, να ρωτήσω ευθέως.
Μετά τα αργυρά μετάλλια, και μετά τις σημερινές φωνές και τον ενθουσιασμό και τα χειροκροτήματα, ο Πρόεδρος και η Διοίκηση του ΝΟΧ (για να μην παρεξηγηθούμε στο όνομα του ΝΟΧ εννοούμε και τα άλλα ναυταθλητικά Σωματεία και όχι μόνο αυτά της Χίου) θα σταματήσουν να βγάζουν… δίσκο;
Μετά τα «Ζήτω» ο Φουντούλης και ο Γκιουβέτσης του αύριο, θα σταματήσουν να αισθάνονται όχι μόνο ότι δεν αμείβονται για τους κόπους τους, αλλά ότι κάποιοι θα σταματήσουν να μοχθούν ολημερίς, φιλώντας «κατουρημένες ποδιές» για να τους βγάλουν έστω και ένα εισιτήριο, αφού αγώνες πόλο, ας πούμε, διαδικτυακά ακόμα δεν γίνονται;
Και για να μην υπάρξει πάλι παρεξήγηση, αν βοηθάει κάποιος είναι ο Δήμος Χίου και η Περιφέρεια, αλλά αυτό δεν φτάνει.
Αν δεν υπήρχε τόσα χρόνια το ρημάδι το φιλότιμο και ένα «γαμώτο» που σε τελική ανάλυση ανέδειξαν μαζί με την αξία τους βεβαίως τους Ολυμπιονίκες, σήμερα δεν θα υπήρχαν ναυταθλητικά Σωματεία εκτός Αθηνών - Πειραιώς άντε και Θεσσαλονίκης… χατιρικώς.
Είναι δυνατόν να μιλάμε για πρωταθλητισμό και να μην καλύπτει η Πολιτεία ούτε τα εισιτήρια;
Είναι δυνατόν να υπολογίζει μια ομάδα μέχρι και δεκάρας πόσα παιχνίδια θα δώσει και πού, αφού δεν της κάνουν σκόντο πια τα εισιτήρια; Είναι δυνατόν να μηχανεύονται όλοι ένα σωρό… ακροβασίες, για να μην το γράψω αλλιώς, προκειμένου να δικαιολογηθούν ενισχύσεις, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες;
Και μέχρι πότε αδέλφια δεν θα μιλάμε γι’ αυτά; Μήπως ήρθε η ώρα μαζί με τα «Ζήτω» να σταματήσει και η… ζήτα;
Περιμένω κάποιος σήμερα να τα πεί αυτά. Είναι ευκαιρία να τα ακούσουν και αυτοί που κάνουν τους…κουφούς.
Υ.Γ.: Κάπως έτσι μας έκανε υπερήφανους και ο Μερούσης. Από τότε μέχρι σήμερα, έγινε ΕΝΑ μέτρο στίβος; Έστω στο όνομα του Χριστόφορου ρε γαμώτο.
