Εδώ καράβια πνίγονται… μπουζούκια αρμενίζουν.
Ένας χαμός γίνεται στη Γαλλία, ένας χαμός αναμένεται να γίνει και στην Ελλάδα με τις εκλογές που εξαγγέλθηκαν.
Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το κλίμα άντε εγώ τώρα να σας μιλήσω για… πενιές.
Δεν πειράζει όμως, είναι ευκαιρία να δούμε καμιά φορά πως τα σημαντικά είναι και τα μικρά, αυτά που μας ξεφεύγουν ή αυτά που πέφτομε πάνω τους τυχαία.
Αυτό έπαθα και εγώ όταν πεταχτήκαμε το Σάββατο με τον φίλο μου τον… Ζόρικο (Νικόλας Σχολιάδης λέγεται, αλλά στα Μεστά χωρίς… ψεγάδι είσαι ορφανός) από τα Μεστά για μια σούμα, πάντα για… μια πάμε, στον Λιμένα.
Καθίσαμε λοιπόν στου Παπαμιχαλάκη, αλλά εκείνη την ώρα βρίσκονταν ήδη εκεί μεγάλες παρέες του Συλλόγου Φουσκωτών σκαφών από όλη την Ελλάδα. Μαζί τους η πανταχού παρούσα Αγγελική Τόπακα του Γραφείου τουρισμού του Δήμου Χίου.
Ε, Αγγελική είναι αυτή, φρόντισε με τους Φουσκωτούς, να είναι και ο Γιώργης Μισετζής, ο Γιάννης Καρνουπάκης, η Δέσποινα Καλαγκιά, ο Αλέκος και η Κική Γεωργούλη, νομίζω πως φτάνει η… μουσική αναφορά, οπότε καταλαβαίνετε τι γίνονταν εκεί. Προγραμμάτιζαν φαγητό μετά μουσικής για μια ώρα και εμείς τους πετύχαμε στις… τέσσερις.
Κέφι λοιπόν αστείρευτο, τραγούδι, χορός, Ελλάδα και ξανά Ελλάδα, οπότε ξαφνικά γίνεται το εξής.
Ξεφεύγει από μια παρέα ένας πιτσιρικάς και αρχίζει σε ένα διάλειμμα των μουσικών να γρατζουνάει το μπουζούκι του Αλέκου.
Στήνουν αυτί οι μουσικοί, τον προτρέπουν και από την παρέα του οι μεγαλύτεροι, οπότε ο μικρός παίρνει θάρρος και αρχίζει να παίζει.
Αριστερόχειρας, δεξιοτέχνης, με την σαστιμάρα του πρωτάρη, αλλά και με το… θράσος της ηλικίας, αρχίσει σιγά – σιγά να ανοίγεται, οι μουσικοί μαζεύονται γύρω του και τον ακούν, το κοινό τον ενθαρρύνει. Το έμπειρο αυτί του Γιώργη Μισετζή πιάνει την κατάσταση στον… αέρα και ταυτόχρονα πιάνει θέση μπροστά στο αρμόνιο.
Και ξαφνικά ανεξάρτητα αν ο πιτσιρικάς δεν κατανοεί το… μέγεθος που παίζει δίπλα του, αρπάζει την ευκαιρία και αρχίζει να ανοίγεται πιο πολύ, άνοιγμα αυτός, μπάσιμο ο Μισετζής, πιθανή γκέλα ο μικρός, διόρθωση ο Μισετζής, και εγένετο που λέτε το… θαύμα.
Από την μια πενιά στην άλλη και από το ένα κομμάτι στο άλλο, ξαφνικά το Κέντρο γίνεται ένα, Φουσκωτοί… ξεφούσκωτοι σηκώνονται όρθιοι, ξεδιπλώνεται μπροστά μας μια… συναυλία με πρωταγωνιστές τον Γιώργη Μισετζή, να… συνοδεύει το μπουζούκι ενός πιτσιρικά, που δεν έπαιζε πιά, πετούσε…
Κάποια στιγμή όλα τα καλά και ξεχωριστά τελειώνουν. Κράτησα όμως την σημείωση αυτή, αλλά και το βιντεάκι που τράβηξα, έτσι για να κρατήσω «φυλακισμένη» στη μνήμη την… Ελλάδα, γιατί αυτό είναι αυτή η χώρα. Θάλασσα και κρασί, χορός και τραγούδι, απλωσιά θείας μελωδίας από γενιά σε γενιά, ψαλμωδία και… μπουζούκι.
Το κράτησα και για να το δώσω, αν μου το ζητήσει και στον πιτσιρικά μπουζουξή.
Υ.Γ.: Είναι ο 12χρονος Νίκος Μαρνέρης. Σημειώστε το κάπου…
