
Τώρα θα μου πεί κάποιος τι σχέση έχει το εμβληματικό βιβλίο του Μάικλ Οντάατζε, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1992, μεταφράστηκε σε 45 γλώσσες και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Άντονυ Μινγκέλλα αποσπώντας 9 βραβεία Όσκαρ, με τον… Ρίσι Σούνακ και τα κατορθώματα του.
Καμμιά, απλά είναι Άγγλοι και οι δυό, ο ένας με ηρωϊκή συμπεριφορά, ο άλλος με γαϊδουρινή και δεν το γράφω καθόλου υποτιμητικά, άλλωστε δεν προσβάλλει τα γαϊδούρια, αυτά συμπεριφέρονται συμφώνως με την φύση τους, Το αν υπάρχουν τώρα άνθρωποι, που ζηλεύουν από αυτό και τα μιμούνται, τα έρημα τα… ζα δεν φταίνε σε τίποτα.
Βεβαίως αυτό αφορά κυρίως τους διπλωμάτες, που ψάχνουν από χθες να βρούν πότε και που εκδηλώθηκε ποτέ τόσο γαϊδουρινή συμπεριφορά, να ακυρώσει ένας Πρωθυπουργός την συνάντηση του με έναν άλλον, επειδή τον ενόχλησαν αυτά που είπε, να του πεί δηλαδή σήκω φύγε, πράγμα που έπραξε ο Μητσοτάκης και καλά έκανε, αλλά αν μείνουμε σε αυτό, συγνώμη αλλά η δουλειά έγινε μισή.
Θα ολοκληρωθεί μόνο αν ευχαριστήσουμε τον Ρίσι Σούνακ, διότι πρώτον δεν υποκρίθηκε. Όλοι οι προκάτοχοι του, έκαναν τον χαζό για το ΚΛΕΨΙΜΟ, περί αυτού πρόκειται, των εμβληματικών γλυπτών του Παρθενώνα, λέγοντας ότι αυτό αφορά τα Μουσεία των δύο χωρών και ας τα βρούν μεταξύ τους. Ο Σούκακ και η σχολή που είναι πίσω από αυτόν, είπε ευθέως ότι αφορά την Κυβέρνηση της Αγγλίας, η οποία αλλοίμονο αν δεν μπορεί να κλέβει μια… Αγγλία.
Δεύτερον, γιατί όντας απόγονος Ινδών, όταν εξελέγη είχαν κάποιοι αμφιβολίες αν είναι καθαρόαιμος Εγγλέζος, απέδειξε την διαχρονική αλήθεια, που έζησαν οι Έλληνες στα 500 χρόνια Οθωμανικής σκλαβιάς, μη φοβούμενοι τους Τούρκους αλλά τους Γενίτσαρους, που ήταν… τρισχειρότεροι.
Τρίτον, ανέδειξε το πρόβλημα κλοπής των γλυπτών του Παρθενώνα σε διεθνές επίπεδο, κάνοντας το ξανά κύριο θέμα αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα η πολιτιστική μας κληρονομιά να επιστρέψει στη βάση της και οι Άγγλοι να επιδεικνύουν την δική τους, για παράδειγμα τα ραβδιά με τα οποία έσπαζαν στο ξύλο τα κορμιά των Ινδών ή τις αγχόνες που κρέμαγαν τους Κυπρίους, γιατί αμφότεροι ζητούσαν την ελευθερία τους.
Τέταρτον, γιατί κατάφερε να ενώσει όλους τους Έλληνες, προνόμιο που μέχρι στιγμής είχε μόνο ο Ερντογάν.
Πέμπτο, γιατί απέδειξε πως ότι κάνουν οι λαοί το κάνουν για τους ίδιους και όχι για τους άλλους. Όταν εμείς δεν το παίζαμε «επιτήδειοι ουδέτεροι» αλλά πέφταμε στη φωτιά, για να μην σκλαβωθεί η παρτίδα του Σούνακ από τον Χίτλερ, όταν ο πατέρας αυτού που έδιωξε, στη μάχη της Κρήτης πολέμαγε ακόμα και με τις πέτρες για να μπορεί να διαφύγει η Βρετανική Ταξιαρχία στην Αίγυπτο, όταν οι Χιώτες με κίνδυνο της ζωής τους φυγάδευαν από το νησί στην Τουρκία τους Άγγλους Αξιωματικούς, δεν τα κάναμε για να μας χρωστάει χάρη κανείς. Για μας τα κάναμε. Γι’ αυτό δεν ζητάμε τα γλυπτά γι’ αυτό που είμαστε και γι’ αυτό που θα πρέπει να μας χρωστούν οι Σούνακ αιωνίως, τα ζητάμε γιατί είναι δικά μας και είναι κλεμμένα. Τελεία και παύλα.
Υ.Γ.: Το πιο ωραίο το έγραψε ένας Άγγλος στο X. «Ο Σούνακ αποφάσισε να αυτοκτονήσει πολιτικά στον λόφο του Παρθενώνα».