Το ξέρω τα θέματα είναι άσχετα μεταξύ τους αλλά πιστέψτε με γι’ αυτό και έχουν ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον και από την άποψη της σύγκρουσης μιας καλής είδησης και μιας κακιάς.
Ξέρω από τώρα τον… νικητή, αλλά θέλω να τις φέρω σε αντιπαράθεση, γιατί εξελίσσονται στην ίδια κοινωνία, την ίδια εποχή, από τους ίδιους ανθρώπους, εμάς.
Από το πρωϊ που βλέπω και ξαναβλέπω το βίντεο αυτό, ομολόγησα και ραδιοφωνικά ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ.
Το να ανεβαίνει, όπως ανεβαίνει κάποιος στον καταπέλτη ενός πλοίου, ακόμα και σκυλί να είναι και να μην απλώνεις το χέρι να τον τραβήξεις, να τον προστατεύσεις, αλλά να τον σπρώχνεις, να τον κάνει κιμά η προπέλα, αυτό δεν μπορεί να το κάνει ναυτικός.
Προφανώς είμαι πίσω του κόσμου, έχω χάσει επεισόδια, αφού τα γεγονότα δεν διαψεύδονται.
Απλά, επαναλαμβάνω δεν μπορώ να το διαχειριστώ.
Μεγαλωμένος σε ναυτικό περιβάλλον, αισθάνομαι ντροπή και μόνο ντροπή στο όνομα και στο ζυμωμένο με αλμύρα αίμα των θαλασσοδαρμένων ναυτικών μας, που έχουν τους δικούς τους άγραφους νόμους, που δεν παραβιάστηκαν, εκτελέστηκαν.
Έτσι προτιμώ να αντιπαραβάλλω το μήνυμα αυτό του Δημάρχου Ψαρών Κώστα Βρατσάνου, που αποχαιρετώντας τον γιατρό του νησιού σημείωσε τα εξής:
“Δύσκολη η ώρα του αποχαιρετισμού!!
Αποχαιρετήσαμε σήμερα και επίσημα στο Δημαρχείο μας το γιατρό μας, το Νίκο Πανάκο, που έπειτα από 15 μήνες παραμονής και προσφοράς ολοκλήρωσε ευδόκιμα τη θητεία του στο ιατρείο του νησιού μας.
Ο Νίκος, ένα εξαιρετικό παιδί και ένας άριστος επιστήμονας, άσκησε το ιατρικό του λειτούργημα με ευσυνειδησία και υπευθυνότητα, ανέπτυξε σχέσεις εμπιστοσύνης με όλους τους κατοίκους και τους συναδέλφους του και άφησε το δικό του αποτύπωμα στη μικρή μας κοινωνία.
Επόμενος σταθμός του πλέον το Ασκληπιείο Βούλας όπου και θα κάνει την ειδικότητά του στη χειρουργική.
Αγαπητέ Νίκο, σ’ ευχαριστώ πολύ για τις τόσο πολύτιμες υπηρεσίες που πρόσφερες στους κατοίκους του νησιού μας και την άριστη συνεργασία που είχαμε. Είμαι σίγουρος ότι κι εσύ φεύγεις με τις καλύτερες των εντυπώσεων από το νησί και τους ανθρώπους του.
Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να έχεις μια λαμπρή σταδιοδρομία, υπηρετώντας πάντα τον άνθρωπο και σε προτρέπω να μην ακούσεις τις «σειρήνες», να μείνεις στη χώρα μας και να συμβάλλεις με όλες σου τις δυνάμεις στην βελτίωση και την αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας.”
Τι όμορφα λόγια, τι ανθρώπινα, τι απλότητα, πόσο συναίσθημα και ταυτόχρονα πόσο μεστό μήνυμα, σε ένα νέο άνθρωπο να μην φύγει και αυτός.
Γιατί αδέλφια σε αυτή την χώρα αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτά που γίνονται, να μπροστά μας ο… καταπέλτης του Blue Horizon, δεν αξίζει να συνεχίζεις να ζείς.
Αρκεί να μπορέσεις να διακρίνεις και να ξεχωρίσεις την άλλη Ελλάδα, αυτή του Κώστα Βρατσάνου και αυτή του γιατρού Νίκου Πανάκου.
Υ.Γ.: Aν το πλοίο έφευγε με κλειστό καταπέλτη, θα γίνονταν η δολοφονία; Αν το Λιμεναρχείο έλεγχε αυστηρά αυτό το απλό ζήτημα κανονισμών, θα είχαμε αυτή την ντροπή και το έγκλημα; Τελικά βλέπουμε πόσο απλό γίνεται το πολύπλοκο αν ο καθένας κάνει σωστά τη δουλειά του;
