Ο άνθρωπος από λογική και ένστικτο προστατεύει τη ζωή του.
Έχει δε για μας τόση αξία αυτή η ζωή, που θεωρούμε απολύτως φυσιολογικό ο θάνατος να αφορά όλους τους άλλους εκτός από μας.
Η λογική μας επ’ αυτού με απλά λόγια είναι… παράλογη.
Έτσι με τον κορωνοϊό να χτυπάει την πόρτα μας, να σημειώσουμε κατ’ αρχήν ότι η Κυβέρνηση εξέπληξε θετικά γιατί πήρε αποφασιστικά μέτρα, τα οποία μάλιστα τηρήθηκαν, οι δε Έλληνες, αυτό κι’ ήταν έκπληξη, δείχνουν να πειθαρχούν.
Αν αυτή η πειθαρχία, ο πανικός του… μακαρονωϊού είναι άλλο πράγμα, συνεχιστεί, αυτό θα το εισπράξουμε θετικά, γιατί ο υιός χτυπάει την πόρτα μας τώρα, αλλά το τι ανταπόκριση θα βρεί το χτύπημα θα φανεί στο τέλος του μήνα.
Σήμερα για παράδειγμα η αγορά θύμιζε… Κυριακή πρωϊ.
Κακό πολύ κακό για την ίδια την αγορά, καλό μακροπρόθεσμα γιατί αν ο ιός λειστεί έξω από τα σπίτια θα το εισπράξουμε θετικά ως χώρα.
Κατά τα άλλα, άλλο προσοχή, άλλο υπερβολή. Στο τέλος ο ιός θα περάσει και θα μείνουν οι μουτσούνες, που μόνο μικρόβια μαζεύουν και τα αντισηπτικά, που είναι καλά για γιατρούς, νοσηλευτές κ.λ.π. και όχι για όλους εμάς να ξεφλουδίζομε τις πέτσες μας.
Επίσης αν από τα καλά του κορωνοϊού είναι η πειθαρχία στις αποφάσεις, ένα επίσης σημαντικό στοιχείο προβληματισμού είναι η υποκρισία της κοινωνίας μας, ή η αδυναμία να αντιληφθούμε τον δική μας σημαντικότητα, μπροστά στην σημαντικότητα του συνόλου.
Στη χώρα μας ακόμα δεν έχουμε κανένα θάνατο και κοντεύουμε να καταπιούμε χάπια… οινοπνεύματος, η Ιταλία όμως έχει 800 τόσους νεκρούς.
Σαφώς σημαντικό μέγεθος.
Πόσο όμως το έχουμε συγκρίνει με τα στοιχεία έρευνας του ΟΗΕ, που λένε ότι 6.000.000 παιδιά το χρόνο πεθαίνουν στον κόσμο πριν ακόμα συμπληρώσουν τα 5 χρόνια τους;
Συγκρίνεται το νούμερο αυτό με τον φόβο του κορωνοϊού;
Αυτή τη στιγμή τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα στο πρόβλημα και καλώς είναι, γιατί είναι κάτι καινούργιο και χτυπά την πόρτα μας, το άλλο όμως που είναι παλιό, και αφορά 18.000 θανάτους παιδιών την ημέρα (!!!) ποιόν αφορά;
Όπως σημειώνει ο ΟΗΕ στις κυριότερες αιτίες θανάτου μεταξύ των παιδιών κάτω των πέντε ετών συμπεριλαμβάνονται η πνευμονία, η πρόωρη γέννηση, η ασφυξία κατά τον τοκετό, η διάρροια και η ελονοσία. Σε παγκόσμιο επίπεδο, σχεδόν το 45% των θανάτων παιδιών κάτω των πέντε ετών συνδέεται με τον υποσιτισμό. Τα μισά παιδιά λοιπόν παιδιά, 9.000 την ημέρα, πεθαίνουν επειδή δεν έχουν μια μπουκιά ψωμί να βάλουν στο στόμα τους.
Σχεδόν οι μισοί από τους θανάτους παιδιών κάτω των πέντε ετών σημειώνονται σε μόλις πέντε χώρες: την Κίνα, την ΛΔ Κονγκό, την Ινδία, τη Νιγηρία και το Πακιστάν.
Η Ινδία (22%) και η Νιγηρία (13%) μαζί αντιστοιχούν στο ένα τρίτο και πλέον όλων των θανάτων παιδιών κάτω των πέντε ετών.
Οι ζωές των περισσότερων από αυτά τα βρέφη θα μπορούσαν να σωθούν αν οι μητέρες και τα βρέφη είχαν πρόσβαση σε κάποιες βασικές υπηρεσίες στον τομέα της υγείας. Σε αυτές περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η φροντίδα κατά τη διάρκεια και μετά τον τοκετό, τα φθηνά φάρμακα--όπως τα αντιβιοτικά--και η αποκλειστική σίτιση του βρέφους μέσω του θηλασμού κατά τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του.
Η υποσαχάρια Αφρική είναι η περιοχή με τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας στον κόσμο. Πόσο μακριά και πόσο κοντά είναι αυτή η περιοχή της γής από την Απλωταριά, που σήμερα δεν τολμήσαμε να βγούμε;
Βεβαίως επιδίωξη του σημερινού σημειώματος δεν είναι να μας γεμίσει με ενοχές, αλλά απλά να μας προβληματίσει.
Ξέρω πως η ζωή του καθενός είναι πάνω απ’ όλα, αλλά έστω λίγο πιο κάτω ας δούμε τους πολλαπλάσιους θανατηφόρους…κορωνοϊούς στους οποίους δεν δίνουμε σημασία, επειδή δεν χτυπάνε την δική μας πόρτα.
Υ.Γ. Τελικά τα δείγματα της Χίου ήταν αρνητικά. Διαβάζω αναγκαστικά το ξεδίπλωμα της βλακείας στο FB. Αναφέρομαι στα όσα ανθρωποφαγικά άκουσε αυτή η γυναίκα. Μεταφέρω το μήνυμα ενός καλού φίλου λεβεντόπαπα, στην πρωϊνή ραδιοφωνική εκπομπή. «Τούτες τις ώρες τις δύσκολες ας προσέξουμε να παραμείνουμε άνθρωποι».
