Παρακολουθούσα στην ΑΛΗΘΕΙΑ ΤV την προσπάθεια του Νότη Μηταράκη να πείσει τους συνταξιούχους του ΝΑΤ ότι δεν υπάρχει πλέον Οίκος ναύτη εδώ και 7 χρόνια αλλά εις μάτην.
Όπως σωστά το εντόπισε, το θέμα είναι συναισθηματικό αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς πολιτική με συναισθήματα δεν γίνεται.
Το ΝΑΤ το φάγανε, το γδύσανε αυτοί που καμιά εικοσαριά χρόνια και οι ναυτικοί τους έστειλαν με την ψήφο τους να οδηγήσουν την χώρα στα βράχια, για να αλλάξουν σήμερα… όνομα μπας και ξεχαστούν.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον Οίκο ναύτη, που όπως εξήγησε απλά στους ναυτικούς ο υπουργός δεν υπάρχει στο σύστημα υγείας. Πιο απλά δεν γίνεται. Με ναυτικό παράδειγμα το πλοίο δεν έχει δέσει, έχει πάει στο διαλυτήριο και σήμερα είναι άντε ένα γραφείο με ένα γιατρό να γράφει συνταγές.
Αιτία της συναισθηματικής έκρηξης των απόμαχων του… ΝΑΤ, η πρόταση του Διοικητή της Ακαδημίας Μηχανικών Γιάννη Μάργαρη να στεγαστούν σε έναν όροφο του κτιρίου, αίθουσες της Σχολής.
Η λογική του, την οποία ενστερνίστηκε και ο υπουργός, όπως θα έκανε κάθε λογικός άνθρωπος ότι με την παρούσα κατάσταση η Σχολή δεν έχει χώρο παρά για 6 σπουδαστές ακόμα ενώ αν στεγαστεί στον «Οίκο Ναύτη» μπορεί να απορροφήσει πάνω από 50.
Στα αυτιά μου ακούω ακόμα μητέρα παιδιού, που πέτυχε στην εισαγωγή του στις Ακαδημίες, ότι αν το παιδί της δεν έρθει στο νησί, απλά δεν θα παρακολουθήσει τη Σχολή γιατί δεν έχουν χρήματα για να το στείλουν ας πούμε στην Μηχανιώνα.
Με δεδομένο το συναισθηματικό δέσιμο μας με την θάλασσα, νομίζουμε ότι όσοι απόμαχοι έχουν την θέση «Κάτω τα χέρια από τον Οίκο Ναύτη» έχουν άδικο αλλά επειδή η πολιτική δεν γίνεται με συμπάθειες και αντιπάθειες, ο Νότης Μηταράκης πρέπει να κινηθεί ΑΜΕΣΑ στην κατεύθυνση ικανοποίησης του αιτήματος της Ακαδημίας Μηχανικών διαθέτοντας ένα όροφο για την στέγαση αιθουσών της, επιπρόσθετα και για έναν ακόμα λόγο.
Οι δωρητές του κτιρίου, ανεξάρτητα αν δεν μιλούν, έχουν συνδέσει τη δωρεά με την ναυτιλιακή δραστηριότητα, άρα διασφαλίζεται με την λειτουργία τμήματος της Ακαδημίας Μηχανικών και η παρουσία του ενός πλέον υπαλλήλου του πάλαι ποτέ Οίκου Ναύτη ή του ενός γιατρού της συνταγογράφησης.
Γιατί βλέπετε υπάρχει και η περίπτωση να ξυπνήσουν μια ωραία πρωϊα οι κληρονόμοι των δωρητών και να πούν να τους παραδοθεί το κτίριο ενός Οργανισμού που δεν υπάρχει πλέον να το κάνουν γραφεία γιατρών ας πούμε να βγάζουν αυτοί το… κάτι τις τους.
Υ.Γ. Που κολλάει ο συγχωρεμένος ο Λύσανδρος; Όταν ακόμα ζούσε ο πατέρας μου και όταν άρχισε να χάνει τα μυαλά του, τον μάζευα κάθε πρωί από τον Οίκο Ναύτη γιατί περίμενε τον Λύσανδρο Καλλέργη, που είχε πεθάνει πριν 20 και βάλε χρόνια, να του γράψει συνταγές. Ε, μην πάθουν τώρα ομαδικά και οι απόμαχοι μας τη… δουλειά του πατέρα μου.
