Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για τον μακροσκελή τίτλο, αλλά πρέπει μέσω αυτού να καλύψω μια παρέμβαση και μια ομιλία.
Την παρέμβαση την προκάλεσα αφού ζήτησα να μάθω τι έγινε η πρόταση του πρώην Αντιπεριφερειάρχη Παντελή Μπουγδάνου για εκείνη την περίφημη… προτομή, που χρωστάμε στον αείμνηστο Γιώργη Καλουτά.
Έτσι λοιπόν ο Περιφερειακός Σύμβουλος σήμερα Π. Μπουγδάνος μας έστειλε τα εξής, με τίτλο «Η Περιφερειακή Οδύσσεια μιας προτομής».
«Αν επρόκειτο για τη μόνη Οδύσσεια προτεινόμενου έργου κατά την πρώτη διετία της περιφερειακής αρχής Βορείου Αιγαίου που αναζητούνται τα ίχνη του, δεν θα ετίθετο θέμα, παρά τη συμβολική διάσταση της πρότασης φιλοτέχνησης και τοποθέτησης μιας προτομής.
Μα, αντιτείνουν κάποιοι, το αποτύπωμα ενός αιρετού προσώπου στο δημόσιο βίο είναι το έργο του. Ή θα ισχυριστούν κάποιοι άλλοι ότι τον αείμνηστο πρώτο αιρετό νομάρχη του νησιού, Γεώργιο Καλουτά, τιμήσαμε με την ονοματοδοσία του συνεδριακού κέντρου στον Κάμπο.
Η πρόταση της προτομής και τοποθέτησης της στο νέο διοικητήριο του Φραγκομαχαλά, όπως κατατέθηκε από εμένα προ ενός έτους, ενσαρκώνει την τιμή και την ανάδειξη μιας φιλοσοφίας που σπανίζει σήμερα στην αυτοδιοικητική ζωή μας. Ο Γιώργος Καλουτάς οραματίστηκε και ξεκίνησε να κάνει πράξη τη στέγαση των διάσπαρτων ως τότε νομαρχιακών υπηρεσιών σε ενιαίο ιδιόκτητο κέντρο, επομένως την εξοικονόμηση πόρων από τη σπατάλη δημοσίου χρήματος. Η προτομή του στο συγκεκριμένο σημείο θα αναδεικνύει διαχρονικά το συμβολισμό σεβασμού στο δημόσιο χρήμα και της οργανωμένης λειτουργίας των αυτοδιοικητικών υπηρεσιών από έναν αληθινό οραματιστή και μπροστάρη.
Η διαχείριση και αυτής της εγκεκριμένης πρότασης από την περιφερειακή αρχή είναι έκτοτε τραγική και ίσως σκόπιμα μονίμως αναβλητική. Ένα χρόνο μετά, όχι απλώς δεν έχει προχωρήσει το παραμικρό σε επίπεδο διαδικασιών αλλά τεχνηέντως επιχειρείται να παραπεμφθεί στις καλένδες με τη λογική της σαλαμοποίησης. Θα τιμηθεί η μνήμη του με αγώνα δρόμου και αργότερα βλέπουμε…
Η παραπομπή της πρότασης στις καλένδες, όπως φάνηκε καθαρά από την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, αποδίδει ευθύνες για ολιγωρία ή ανεπάρκεια. Αν το δει βέβαια ιστορικά κανείς θα αποδώσει στους εμπνευστές της τουλάχιστον συνέπεια. Εδώ δεν δίστασαν να σταυρώσουν εν ζωή τον Γιώργο Καλουτά. Στην υστεροφημία του θα κολλούσαν;»
Και μετά από αυτή την επιστολή, να και η ομιλία της Ελευθερίας Λυκοπάντη στην πρόσφατη προβολή της ταινίας «Η Σμύρνη» από την Θαλία. Την ζητήσαμε και μας την έστειλε. Διαβάστε την. Kαι επειδή εμείς την συσχετίσαμε στην σκέψη μας με την προτομή… Καλουτά, κρίνετε μας.
“Καλησπέρα σας. Είμαι η Ελευθερία Λυκοπάντη.
Σας καλωσορίζω όλους, τους θέσει και φύσει περίοπτους και αγαπητούς, στη σημερινή μας εκδήλωση.
Αυτήν επιλέξαμε, ως πολιτιστικός και ανθρωπιστικός οργανισμός ΜΟΥΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, που εκπροσωπώ, να ζήσουμε όλοι μαζί.
Η ΜΟΥΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ δημιουργήθηκε πριν 7 χρόνια, για να μπορεί να αξιοποιεί τις δυνάμεις της Χίου και να οργανώνει σημαντικά πολιτιστικά και κοινωνικής/ανθρωπιστικής πνοής γεγονότα, σε συνεργασία με καλλιτέχνες και ακαδημαϊκούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό, προσφέροντας έτσι ερεθίσματα και ευκαιρίες, που η Χίος ως επαρχία έχει ανάγκη.
Ιδιαίτερα τη σημερινή ημέρα την τιμάμε κατά τη βιοθεωρία του μεγάλου στρατηγού της Επανάστασης Γιάννη Μακρυγιάννη, γι` αυτό και το πρωτόκολλο δεν έχει θέση, που έλεγε: Είμαστε στο εμείς, και όχι στο εγώ.
Με την προβολή της πολύκροτης σημερινής ταινίας /ντοκιμαντέρ "Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης" κλείνουμε ως ΜΟΥΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ και ως ομώνυμο Φεστιβάλ Musahellenicafestival τις δύο μεγάλες ενότητες, που οργανώσαμε τα δύο τελευταία χρόνια στη μνήμη των Σφαγών και των Μικρασιατικών, με μουσικές και ιστορικοφιλολογικές δράσεις, όπου συμμετείχε η αφρόκρεμα των επαϊόντων κατά κλάδο.
Νέοι μου, μαθητές, σπουδαστές των ναυτικών ακαδημιών, φοιτητές με τους δασκάλους σας, μη μένετε στο περιθώριο.
Αδράξτε κάθε ευκαιρία για κοινωνική ενσυναίσθηση και συνεργασία.
Χρειαζόμαστε μια κοινωνία ανοιχτή, με λιγότερα τείχη και περισσότερες γέφυρες.
Με πληγώνει η κυριαρχία του φθόνου στην Ελλάδα, που αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας.
Θαυμασμός, αυτό το συναίσθημα πρέπει να βιώνουμε για την επιτυχία και τη ευτυχία του άλλου.
Η Ελλάδα σήμερα είναι βαριά ασθενής.
Είμαστε μάρτυρες μιας μεγάλης κατάπτωσης, που οφείλεται στο επίπεδο της παιδείας, που προσφέρεται στην κοινωνία.
Σε μια χώρα που γέννησε τη φιλοσοφία, τον ανθρωπισμό, τη σκέψη, τον στοχασμό και όπου ο Αριστοτέλης θεωρούνταν η Wikipedia της εποχής του!
Δεν παραιτούμαστε. Δεν είμαστε θεατές ενός κατευθυνόμενου όχλου. Αντιστεκόμαστε, αντιστεκόμαστε, αντιστεκόμαστε και συνεργαζόμαστε.
Είχαμε καλέσει τους συντελεστές της σημερινής ταινίας. Δεν μπόρεσαν να έρθουν. Θα προηγηθεί ένας χαιρετισμός του ιστορικού κ. Κιτροέφ.
Ευχαριστίες στο Ομήρειο, τα ΝΑΥΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ και τον κ. Μπίσια, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το Studio Focus και την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Καλά Χριστούγεννα!»
Υ.Γ.: Έτσι για… χαλάρωση μετά τον προβληματισμό. Την Λίτσα Λύκου την αγαπώ γιατί είναι ζωντανή και αυθεντική και έτσι χάρηκα που θέλει να πάει στη… Βουλή. Επιπρόσθετα θα την βοηθήσω όσο μπορώ. Άλλωστε μου το ζήτησε ο σύζυγος της Γιώργης, ο… αυθεντικός επίσης Λύκος. «Ρε Γιάννη, μου είπε σήμερα, αν θα πάει στη Βουλή στην Αθήνα δεν θα μένει; Άντε ρε μπας και πάει εκεί και ησυχάσω λίγο, σκεφτείτε με και μένα ρε παιδιά»
