«Γιάννη έφυγε ο παπά Γιάννης ο Καζάς, μην ξεχάσεις την συμφωνία που είχατε κάνει, στο Καφενείο του χωριού».
Το μαντάτο μου το πρόφτασε ο καπ. Αλέκος ο Καραμούζος.
Ο παπά – Καζάς έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων. Ο παπάς θρύλος για τα Άνω Καρδάμυλα, που διακόνησε πάνω από μισό αιώνα τον αγαπημένο του Άγιο Λουκά των Άνω Καρδαμύλων, που βάφτισε εκατοντάδες Καρδαμυλιτάκια, που πάντρεψε άλλα τόσα ζευγάρια στο χωριό, που έκλεισε τα μάτια σε ισάριθμους μαχητές της θάλασσας και της γής, δεν υπάρχει πιά ανάμεσα μας.
Η αλήθεια είναι ότι τον είχα χάσει πολύ καιρό, δεν τον αναζήτησα, ήξερα ήταν κατάκοιτος, ήθελα να τον θυμάμαι όπως τον γνώρισα. Λεβέντη, αυθεντικό, με στεντόρεια φωνή, παλιό ναυτικό, που άφησε τα κύματα της θάλασσας για να παλέψει με τα κύματα της Ιεροσύνης, καλό οικογενειάρχη με παιδιά πίσω και εγγόνια, κυρίως όμως τα μη βιολογικά του παιδιά, τους Ενορίτες του, όλους τους Καρδαμυλίτες.
Πάντα όποτε με συναντούσε με ρωτούσε για την… Κληρουχία του, βλέπετε υπηρέτησε μαζί με τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου στο Βασιλικό Ναυτικό. Τελευταία είναι αλήθεια τον είχα στεναχωρήσει, όταν τον πληροφόρησα ότι υπέφερε από άνοια. Βρε την κληρουχία μου, έλεγε δακρυσμένος, έφυγε και αυτός, άμα δεν έχεις τα μυαλά σου Γιαννάκι φεύγεις, μου είχε πεί.
Την συμφωνία, που είπε τώρα ο καπ. Αλέκος, όντως την κάναμε και να το εξηγήσω.
Στην περιήγηση μας στα Άνω Καρδάμυλα, με την εκπομπή «Όμορφη και παράξενη πατρίδα» μετά την Εκκλησία είχαμε πάει στο Καφενείο των Άνω Καρδαμύλων και του ζήτησα να πεί τον «Σπίνο» το γνωστό Ψαλτοτράγουδο.
Διστακτικά στην αρχή ο παπά - Καζάς, τον ενεθάρρυνε και η… κερκίδα, οι θαμώνες του Καφενείου, αρχίζει να μας ψάλλει τον Σπίνο.
Σε φουντωμένο δέντρου κλωνάρι κάθεται σπίνος και κελαηδεί, τόση ακούει τέρψη και χάρη και πλησιάζει ένα παιδί.
Σπίνε, μ’ αρέσει το ψάλσιμό σου, τα λέγεις όλα, όλα καλά, μα ποίος είναι διδάσκαλος σου που σε μαθαίνει τα μουσικά;
Μάθε, παιδάκι, διδάσκαλός μου που με μαθαίνει τη μουσική είναι ο πλάστης όλου του κόσμου, η πρόνοιά του η πατρική.
Τελειώνει που λέτε την ψαλμωδία, είχαν έρθει και στο τραπέζι κάτι κρασάκια, με κούντησε και μένα ο… Ζερζεβούλ της δημοσιογραφίας, πετάω την ιδέα του παπά – Καζά. Αυτή η φωνή παπά Καζά είναι κρίμα να μην τραγουδάει… Καζαντζίδη.
Άλλο που δεν ήθελε ο παπάς.
Θα το πώ αλλά κλείσε την κάμερα. Δεν θα μου πεί τίποτα ο Μάρκος (Ο Μητροπολίτης) αλλά δεν είναι σωστό. Και μετά τον Σπίνο αρχίζει ο παπά – Καζάς τον… Σπίνο της γής.
Στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές. Πόσα παιδιά σκληρά δουλεύουν Και κλαίνε οι μάνες μοναχές.
Κακούργα μετανάστευση. Κακούργα ξενιτιά, μας πήρες απ' τον τόπο μας. Τα πιο καλά παιδιά.
Στη μακρινή την Αυστραλία και πέρα στην Αμερική, στον Καναδά, στη Βραζιλία, πόσα παιδιά πονούν κι εκεί.
Κακούργα μετανάστευση, κακούργα ξενιτιά, μας πήρες απ' τον τόπο μας, τα πιο καλά παιδιά.
Άλλο που δεν ήθελαν οι… διαβόλοι οι συγχωριανοί του δίπλα. Εγώ την κάμερα την έκλεισα, αλλά αυτοί είχαν ανοίξει τα κινητά. Άλλος είχε πάρει στην… Αυστραλία, άλλος τον γιό του στο καράβι, ο ένας γιός τον άλλο στην άλλη άκρη της γής.
Το σκηνικό αυτό μονάχα στην Ελλάδα θα μπορούσε να στηθεί. Καζαντζίδης στα πέρατα της οικουμένης, στις τέσσερις άκριες της γής, στα πέλαγα του κόσμου, νεκρική σιγή και τα μάτια δακρυσμένα από την φωνή ενός παπά στα Άνω Καρδάμυλα!
Το τραγούδι τελείωσε, άνθρωπος δεν μας πήρε… χαμπάρι, που λέει ο λόγος ,και ήρθε η δική μου σειρά.
Εντάξει παπά Καζά, εσύ τραγούδησες Στελάρα, εγώ τι χρωστώ τώρα;
Εσύ Γιαννάκι άμα πεθάνω θέλω να ξαναβάλεις τον …Σπίνο, να με ξανακούσουν και όσοι Καρδαμυλίτες δεν με πρόλαβαν.
Η συμφωνία τηρήθηκε, ο παπά – Καζάς την Τετάρτη στις 3.00 μ.μ. στον Άγιο Λουκά των Άνω Καρδαμύλων θα… ακούσει νοερά την νεκρώσιμη ακολουθία, που θα αφορά τον ίδιο. Αφού τυπικά έφυγε… χθες.
Υ.Γ.: Tα τελευταία χρόνια ο παπά - Καζάς υπέφερε από την ασθένεια της… κληρουχίας του.
