Ακόμα και αν δεν επανεκλεγεί, που θα επανεκλεγεί, άνεργος δεν θα μείνει.
Πολυπράγμων, πολυγραφότατος, αεικίνητος, παίρνοντας ζεστά τον ρόλο του και έτσι πρέπει, ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος μπορεί να ήθελε, λέμε τώρα, και άλλου Κόμματος Σταύρος Μιχαηλίδης, εσχάτως επιτυγχάνει και ως… ρεπόρτερ.
Τις προάλλες έκανε ρεπορτάζ με τις άδειες δεξαμενές νερού και τις επίσης άχρηστες βάνες, σωληνώσεις κ.λπ. στο περιαστικό δάσος των Θυμιανών.
Σήμερα έκανε το ίδιο στο άλλο… ανέκδοτο, στο λεγόμενο και Δικαστικό Μέγαρο στον Περιφερειακό του Καστρομηνά. Εκεί μάλιστα του έκλεισε την έξοδο, ο υπεύθυνος του Εργοταξίου, που τυχαία είναι και στέλεχος της Ν.Δ.
Πειράζει που το όλο έργο θυμίζει κάτι από τις κακιούλες των Φυλών της Ν.Δ. στο νησί, σφόδρα ερωτευμένες μεταξύ τους ως πρώην σύζυγοι;
Από κοντά και ο εκ των Φυλών Νότης Μηταράκης, που με ανακοίνωσή του δεν συμφωνεί μεν με τον εγκλεισμό του συναδέλφου του, αλλά θυμίζει με την ευκαιρία ότι δεν μπουκάρει όποιος θέλει μέσα σε Εργοτάξια. Για την ασφάλειά του πρώτα-πρώτα.
Άσχετο, αλλά όταν έστειλαν όπως έστειλαν σπίτι της για πάντα την Αγγελική Χατζηδημητρίου, το έκαναν λέει για την ασφάλειά μας, να μην μπούμε στο Εργοστάσιο της ΔΕΗ και… χτυπήσουμε.
Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα, ελπίζοντας να σοβαρευτούμε πριν γίνουμε ρεζίλι κι άλλο, όπως για παράδειγμα με την Έκθεση Βιβλίου. (άσχετο;)
Η ουσία ποια είναι; Ότι ο Σταύρος μας… πήρε τη δουλειά και βρήκε τις άδειες δεξαμενές στα Θυμιανά ή ότι αυτές υπήρχαν ή το χειρότερο ότι κανένα "γαϊδούρι" μέχρι σήμερα δεν βγήκε να πει, εγώ τις έβαλα, εγώ δεν τις συντήρησα, εγώ πέταξα στον γάμο του Καραγκιόζη πάνω στα βουνά έναν σκασμό λεφτά.
Η ουσία στο… Μέγαρο ποια είναι; Ότι… μπούκαρε ο Σταύρος ή ότι ένας Εργοδηγός τον έκλεισε μέσα για… τιμωρία, αλλά το χειρότερο, ότι ανέχονται στην Κυβέρνηση και καλύπτουν ένα εν ψυχρώ δούλεμα, όπου ένα κτήριο «φάντασμα» από την έξω πλευρά είναι σχεδόν «με το κλειδί στο χέρι» και από τη μέσα καρά γιαπί;
Κοντολογίς ο Σταύρος φταίει που γίνεται… ρεπόρτερ ή η Κυβέρνηση στον τομέα των έργων στον Νομό «είναι για πολύ ξύλο», φυσικά, εισαγωγικά στη φράση, με ΤΙΠΟΤΑ να μην τελειώνει;
Εδώ επιτρέψτε μου μια παρένθεση για να συνειδητοποιήσουμε τα χάλια μας. Η σκέψη δεν είναι δική μου αλλά του Βασίλη Μυριαγκού. Δώστε βάση:
«Γιάννη
Η Χίος από πέρσι έχει κηρυχθεί:
Πλημμυροπαθής το 2024.
Πυρόπληκτη με τις τελευταίες φωτιές το 2025.
Σε λειψυδρία από 3/7/2025.
Είναι δηλαδή σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τρεις διαφορετικούς λόγους που έχουν συμπέσει. Παράλληλα διανύουμε μια καλοκαιρινή περίοδο με πλήθος καθημερινών εκδηλώσεων και με μεγάλη τουριστική κίνηση.
Οι αντιθέσεις της ζωής που βιώνουμε όλοι μας.
Αν όλα αυτά συνοδευόταν από τον αντίστοιχο σχεδιασμό και τα κατάλληλα κονδύλια θα μπορούσαμε να πετύχουμε πολλά πράγματα.
Σε χαιρετώ».
Αυτά που λέει ο Μυριαγκός τα ακούμε;
ΥΓ. Το υπογράφει ο Ιάκωβος Μπριλής. Ξαναδώστε βάση:
«Κύριε Τζούμα. Σας θέτω υπόψη ότι μείζον θέμα υπάρχει με τα ακαθάριστα οικόπεδα και του Δημοσίου και της Περιφέρειας και του Δήμου μας και πολλών ιδιωτών. Προ ημερών σε ειδήσεις Αθηναϊκού σταθμού αναφέρθηκε ότι με βάση επίσημα στοιχεία έχουν καθαριστεί και δηλωθεί στην Ελλάδα περίπου 700.000 από σύνολο 1.500.000 που είχαν δηλωθεί στην πλατφόρμα το 2024. Μετά και την καταστροφή της Χίου με την πρόσφατη πυρκαγιά δίκαιο είναι και απαραίτητο να ανακοινωθεί στον Νομό Χίου τι έχει γίνει. Δεν θα είμαστε οι νομοταγείς κορόιδα και οι άλλοι όλοι στην ατιμωρησία μηδενός εξαιρουμένου και Αρχών και ιδιωτών».
