Μεγάλη στιγμή για τα παιδιά, επιβράβευση κόπων, ξεκίνημα μιας νέας ζωής. Τέλος τα φοιτητικά χρόνια, τα βάσανα είναι μπροστά αλλά με ένα πτυχίο αξίας στο χέρι.
Το ίδιο και για τους γονείς. Είναι σαν να πηγαίνεις στο γάμο του παιδιού σου και εδώ που τα λέμε το γεγονός αυτό μπορεί να γίνει και… τριπλή φορά, Καθομολόγηση όμως είναι μόνο μία.
Εξ’ ου λοιπόν και μαζεύτηκε σήμερα στο νησί ένας… Στρατός κόσμος, πολλοί μιλούν και για πάνω από 1500, για να παραστούν στην Καθομολόγηση να καμαρώσουν τα παιδιά τους.
Υπολογίστε εδώ ότι λόγω αξίας του Πανεπιστημίου αλλά και λόγω κρίσης, έχουμε πλέον και πολλούς Πτυχιούχους Χιώτες, που σημαίνει αυτό ότι στην χαρά αυτή παρευρίσκεται σύσσωμη η οικογένεια συν οι φίλοι.
Όπως μου έλεγε χαρακτηριστικά μια γιαγιά, που με κόπο προσπαθούσε να διασχίσει την είσοδο, όχι να μπεί στο Αμφιθέατρο, και κάπου είχε ακούσει ότι δεν θα επιτραπεί η είσοδος σε πάνω από δύο άτομα ανά πτυχιούχο «Και πεθαμένη θα μπω μέσα».
Και μπήκε, ζωντανή βεβαίως αλλά δεν ξέρω πως βγήκε.
Τέλος πάντων δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, αλλά οι Καθηγητές και οι υπεύθυνοι του Πανεπιστημίου, που είναι εξυπνότεροι από μένα πρέπει να κατάλαβαν ότι αυτό δεν μπορεί να ξαναγίνει.
Δεν χωράει απλά το Αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου τόσο κόσμο.
Οι επιλογές που έχουν δεν είναι πολλές αλλά υπάρχουν. Για παράδειγμα όχι Καθομολόγηση όλων των πτυχιούχων μαζί, αλλά κάθε τμήμα ξεχωριστά, δηλαδή σε διαφορετικές ημερομηνίες.
Μετά απαραίτητα τουλάχιστον για το τμήμα Επιστημών της Διοίκησης χρειάζεται ο χώρος του Ομηρείου.
Γνωρίζουμε βεβαίως ότι και το Ομήρειο έχει έναν προγραμματισμό αλλά η Καθομολόγηση δεν είναι κάτι που γίνεται εκτάκτως, συνεπώς μπορεί να προγραμματιστεί και έξι μήνες νωρίτερα. Πιθανόν να υπάρχουν και άλλες λύσεις που δεν τις έχουμε σκεφθεί, αλλά ένα είναι σίγουρο.
Η σημερινή κατάσταση δεν τιμά ούτε το Πανεπιστήμιο, ούτε την τελετή, ούτε τους πτυχιούχους, ούτε τους γονείς τους κυρίως, που πολλοί έκαναν ταξίδι δύο μέρες για να δούν τελικά την Καθομολόγηση του παιδιού τους σε… βίντεο!
Υ.Γ. Καλή τύχη στα παιδιά μας, γιατί τόσα χρόνια εδώ για σπουδές παιδιά μας έγιναν και έτσι τα αισθανόμαστε.
