Σας μπέρδεψα με τον τίτλο το ξέρω, αλλά παρ’ ολίγον θα πρόσθετα «Και τα μυαλά στα κάγκελα» αλλά αφήστε με να… εξηγηθώ.
Η μάχη της φωτιάς συνεχίζεται, θα ολοκληρωθεί αν αλλάξουμε άρδην τον τρόπο που σκεφτόμαστε για το πράσινο και την προστασία του, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Το θέμα μας τώρα είναι η Αμανή και οι άνθρωποί της.
Ένας τέτοιος είναι η Άννα Λαγού από την Πισπιλούντα. Η ψυχωμένη αγωνίστρια του Αριούσιου και της Αμανής, που με τόση ευαισθησία και πόνο ψυχής μας εκτός των όσων έγραψε https://www.alithia.gr/koinonia/eikones-katastrofis-stin-pispiloynta μας δίνει αυτήν τη φοβερή φωτογραφία.
Αυτή όμως τη φοβέρα, επιμένω πρέπει να την κάνουμε πείσμα. Ξέρω, δεν είναι εύκολο αλλά πιστέψτε με δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Το ρολόι αυτό του Αγίου Κωνσταντίνου της Πισπιλούντας θα το βάλουμε να δουλέψει ξανά. Ποιος το λέει; Σιγά που το λέω εγώ, το λέει η κόρη της Αντιγόνης Μαϊστράλη που μετρώντας τα αποκαΐδια δίπλα στο ξενοδοχείο της γράφει:
«Εκκενώσαμε το Ξενοδοχείο αμέσως μόλις μας ζητήθηκε. Με ψυχραιμία και απόλυτη τάξη. (Η πληρότητα στο 100%.)
Δεν πιστέψαμε ποτέ πως η φωτιά θα έφτανε στη θάλασσα... Και όμως... ΌΛΟΙ οι άνθρωποι μας είναι ασφαλείς. Κάποιοι δεν ήθελαν να φύγουν, θα μείνουμε μαζί σας, είπαν. Τους ζητήσαμε να ακολουθήσουν τις οδηγίες και το έπραξαν με σύνεση.
Κανένας δεν έμεινε στο δρόμο. Βρήκαμε για όλους διαμονή, με τη βοήθεια συναδέλφων, φίλων αλλά και της οικογένειας μας.
Επιμένουν να γυρίσουν εδώ, για εμάς, για το χωριό, για τη Βολισσό τους και τους ανθρώπους της, που τόσο όμορφα και ρυθμικά είχε αρχίσει να κερδίζει την εμπιστοσύνη και την αγάπη παλιών και νέων φίλων.
Θέλουν να γυρίσουν κι ας είναι όλα μαύρα τριγύρω. Δίνουν ραντεβού για του χρόνου, δίνουν ραντεβού στην πρώτη αναδάσωση και αυτό φουντώνει το δικό μας πείσμα, ότι θα τα καταφέρουμε και πάλι.
Λένε, να μη σου δίνει ο Θεός, όσα μπορείς να αντέξεις... μάλλον αντέχουμε πολλά.
Ευχαριστούμε θερμά όσους βοήθησαν, έστω την τελευταία στιγμή. Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών. Θα έρθει ο απολογισμός και τότε θα ξαναμετρηθούμε.
Η ζημιά μεγάλη, η περιβαλλοντική καταστροφή ασύλληπτη.
Το Cafe μας δεν θα ξαναλειτουργήσει φέτος. Οι συνταγές μας και το Ελληνικό πρωινό μας θα επανέλθουν ακόμη καλύτερα του χρόνου. Το Ξενοδοχείο θα παραμένει κλειστό τουλάχιστον έως τέλος Αυγούστου... έως ότου αποκατασταθούν βασικές λειτουργικές ζημιές.
Κρατάω μόνο αυτό: Ότι καλό θα το ξαναφτιάξουμε μαμά μου, έτσι μου είπε η Μαριάννα μας (8,5 ετών) βλέποντας τις φλόγες να μαίνονται, δίνοντας μου μια τεράστια αγκαλιά.
Κόποι δύο ζωών, κι άλλης μίας...
Αγέρωχα όπως ανατέλλει και δύει με υπόκλιση, θα ανατείλει ξανά, εδώ στον μικρό κρυμμένο παράδεισο μας...!»
Τον οποίο Παράδεισο θα προσθέταμε εμείς κάποιοι τον έκαψαν και κάποιοι τον έσωσαν.
Εδώ σας παρακαλώ να κάνουμε μια στάση και μια υπόκλιση.
Ο λόγος στην Ευτυχία Βλυσίδου, την οποία η εκπαίδευση στον Νομό μας έχει την… ευτυχία να την έχει Διευθύντρια:
«Λεωνίδα Πυργάρη, γράφω το όνομά σου, για να μην λησμονηθεί και να μην καλυφθεί από τη σκόνη του χρόνου, ο γενναίος και ανυπέρβλητος σε αξία μόχθος σου να σώσεις το σχολείο της Βολισσού από την πύρινη καταστροφή.
Όταν εκκενώθηκε το χωριό, εσύ ήσουν εκεί. Όταν οι φλόγες έγλυφαν τα μηχανήματα του κλιματισμού του ισογείου εσύ ήσουν εκεί, ψύχραιμος, έτοιμος και καίριος. Με ένα ταμπλό έσωσες το σχολείο από τη φωτιά. Την ίδια ώρα, σε δρόμο της Βολισσού καιγόταν ολοσχερώς το αυτοκίνητό σου. Όμως εσύ παρέμεινες εκεί, στο σχολείο και το κράτησες ακέραιο και ασφαλές.
Λεωνίδα Πυργάρη, το «ευχαριστώ» και το «ευγνωμονώ» είναι απόλυτες και αδιαβάθμιστες σε νόημα λέξεις. Όμως, πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή, δεν επαρκούν και δεν φτάνουν για όσα έκανες. Ευεργέτης ο κτήτωρ, ευεργέτης και ο σώζων.»
Και τώρα αδέλφια, δείτε γιατί θα έβαζα μετά από αυτά στον τίτλο «Και τα μυαλά στα κάγκελα».
Διαβάστε τις παρακάτω επιστολές:
«Αγαπητή ΑΛΗΘΕΙΑ θα ήθελα να σας ενημερώσω πως χθές το βράδυ διοργανώθηκε πάρτι στον Προφήτη Ηλία του Θολοποταμίου κάτω από το Πυροφυλάκιο, σε δασική έκταση με καιρικές συνθήκες όπου οι άνεμοι φυσούσαν 7 μποφόρ. Είχαν μαζευτεί περίπου 400 άτομα, των οποίων τα αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα στον αγροτικό δρόμο και οι παρευρισκόμενοι περπατούσαν με τα αναμμένα τσιγάρα στο χέρι, δίπλα στα πεύκα και τις πευκοβελόνες τόσο για να προσεγγίσουν τον χώρο του πάρτι όσο και περιμετρικά του. Νομίζω δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Ας αναζητηθούν ευθύνες για στο ποιος διοργάνωσε αυτό το πάρτι, από πού πάρθηκε άδεια και ας προσέξουμε το λιγοστό πράσινο που έχει απομείνει στο νησί! Επισυνάπτεται η αφίσα της εκδήλωσης».
Κυριακή Αικατερίνη Γιαννάρη.
Και κλείνουμε με την άλλη επιστολή:
«Προς την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Θα ήθελα να καταγγείλω το γεγονός ότι στις 11 Αυγούστου, διοργανώθηκε ένα πάρτι στον Προφήτη Ηλία στο χωριό Θολοποτάμι, από τις επτά και μισή το απόγευμα έως τις πρωινές ώρες της επομένης, εν μέσω πυκνού δάσους και θυελλωδών ανέμων. Από περιέργεια πήγα να δω τι συμβαίνει, και με έκπληξη είδα περίπου 200 άτομα να βρίσκονται στον χώρο, και κατάπληκτος είδα δεκάδες άτομα με τσιγάρο στο χέρι μέσα σε πυκνό δάσος, δίπλα σε πεύκα, σε ξερά χόρτα και πευκοβελόνες, να καπνίζουν σαν να μην καταλαβαίνουν που βρίσκονται. Και αυτό είναι το πιο λυπηρό, καθώς φτάνει μόνο μια αναμμένη καύτρα για να πάρει φωτιά και να κάψει την Χίο ξανά. Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί κάποιοι ανεύθυνοι στον βωμό του χρήματος διοργανώνουν πάρτι, θέτοντας σε κίνδυνο το δάσος και ανθρώπινες ζωές. Αμφιβάλω ότι έχουν πάρει άδεια για πάρτι στο δάσος με τέτοιες συνθήκες, με βαθμό επικινδυνότητας πυρκαγιάς 4 "Πολύ Υψηλή", στα μεσάνυχτα. Αν γίνει το κακό ούτε οι ίδιοι δεν θα γλυτώσουν τις φλόγες, αλλά ούτε και οι παρευρισκόμενοι.
Επιπλέον είναι απορίας άξιο, ότι όλα αυτά συμβαίνουν δίπλα σε πυροφυλάκιο. Άραγε η Πυροσβεστική γνωρίζει; Και συγκεκριμένα ισχύει προσωρινή απαγόρευση κυκλοφορίας πεζών και τροχοφόρων από 13 Ιουνίου έως 31 Οκτωβρίου από τις 23:00 έως τις 5:00, σε δασικά οικοσυστήματα και περιοχές υψηλού κινδύνου πυρκαγιάς, που είναι απόφαση της περιφερειακής ενότητας Χίου, σε συνεργασία με την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Γιατί δεν εφαρμόζεται και ποιος είναι υπεύθυνος, η αστυνομία ή η Πυροσβεστική;
Αν αποφεύχθηκε η φωτιά ήταν μόνο από τύχη».
Με αγανάκτηση,
Αντώνης Μίζερος
ΥΓ. Καταλάβατε τώρα γιατί το πρόβλημα δεν είναι οι φωτιές; Διότι η φύση θα ξαναγεννηθεί, μυαλά όμως στα κεφάλια των ανθρώπων δεν μπορεί να γεννήσει. Αυτά ή υπάρχουν ή δεν υπάρχουν.
