Έχω την εντύπωση ότι επαναλαμβανόμαστε αλλά δεν είναι η πρώτη φορά.
Μικρός ο τόπος και δυσκολότερη η εμπέδωση, μερικές φορές αναρωτιέσαι τι νόημα έχει αυτή ακριβώς η επανάληψη, αλλά αυτό μοιάζει με παράδοση στην μικρότητα, στο στείρο, στο κενό, και αυτό ακριβώς επιβάλλει όπως επιτίθεται η υποκουλτούρα να απαντάς καταλλήλως και αυτό θα επιχειρήσω, ανεξάρτητα αν σε μερικούς θα ομιλήσω εις την… Αγγλικήν.
Ένα από τα Καρναβαλικά μας έθιμα είναι και ο Αγάς. Έχει σχέση με την ιστορία μας, την παράδοση μας, την ειδική σχέση της Χίου με την Οθωμανική σκλαβιά, την ιδιαιτερότητα της μαστίχας ως οικονομία και ως κουλτούρα.
Αν αρχίσεις με την λογική που ξεκίνησε και που…. αντιγράφηκε, είναι σαν να αρνείσαι την συνοχή των χωριών της μαστίχας. Ο Αγάς ανήκει σε όλους, όπως ενιαία είναι τα έθιμα μας και μπράβο στους Πολιτιστικούς Συλλόγους των χωριών, που το διασώζουν.
Επίσης εδώ είναι αναγκαίο να διευκρινίσουμε ότι τα χωριά μας στη Νότια Χίο κρατιούνται με τα… δόντια. Έτσι πολλές φορές είναι δυσδιάκριτα τα… σύνορα μεταξύ Προέδρων, Κοινοτικών Συμβουλίων, Πολιτιστικών Συλλόγων, Ποδοσφαιρικών ομάδων κ.λ.π. Λίγοι άνθρωποι σε πολλά πόστα, μεγάλη προσφορά και άγχος, κυρίως για το οικονομικό.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αγάς για πολλά χωριά, που τηρούν το έθιμο, είναι ίσως το μοναδικό έσοδο για όλη τη χρονιά. Ακόμα υπάρχουν άνθρωποι της προσφοράς πάντα και της αγάπης για το χωριό τους, που δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν το έθιμο από το πανηγύρι, πόσο μάλλον, που τα έθιμα μας, όλα σχεδόν, πλην των θρησκευτικών, καταλήγουν σε χορό και τραγούδι.
Από όλα αυτά όμως μέχρι το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, να μπερδεύεται ο Αγάς με σόου ημίγυμνων καλλιτεχνών και καταλαβαίνετε όλοι τι λέω, χωρίς περαιτέρω αναλύσεις η απόσταση είναι μεγάλη.
Μπορεί να κυριαρχεί η σάτιρα στα Καρναβαλικά μας έθιμα, αλλά αυτό ακριβώς είναι ο Αγάς, μια τεράστια σάτιρα, που κανείς όμως δεν έχει δικαίωμα να την μπερδεύει με την χυδαιότητα στον βωμό του κέρδους. Εκτός αν δεν γίνεται γι’ αυτό και γίνεται για λόγους… καλλιτεχνικής ευαισθησίας και ανεβάσματος του πολιτιστικού επιπέδου.
Διότι αυτό ας μην το ξεχνάμε, έχει την σημασία του, το έθιμο αναβιώνει με την σφραγίδα και υπό την προστασία Πολιτιστικών Συλλόγων, που μέχρι πρότινος τουλάχιστον ενισχύονταν για την συγκεκριμένη δράση.
Αυτό που περιμένω είναι τουλάχιστον του χρόνου οι ίδιοι οι Σύλλογοι να περιφρουρήσουν το έθιμο το οποίο αναβιώνουν και τους αξίζουν συγχαρητήρια γι’ αυτό. Ο Αγάς δεν μπορεί να είναι… ξέκωλος. Ας το καταλάβουν.
Υ.Γ.: Mήπως πρέπει ο Φορέας Τουρισμού να κάνει έναν Καρναβαλικό απολογισμό; Μόνο έτσι θα γίνουμε καλύτεροι. Έχω την εντύπωση ότι απλά ετοιμαζόμαστε για τον Ρουκετοπόλεμο. Να το κάνουμε αλλά πριν πηγαίνουμε… παρακάτω θα πρέπει να απολογούμαστε για το σήμερα.
