Στην κυριολεξία πρόκειται σαν προαναγγελθείς θάνατος και απλά μας τον θύμισε η προχθεσινή μπόρα.
Σε όλο το μήκος του δρόμου και των στροφών από το Μερσινίδι μέχρι τον Μιλιγκά ,τα βράχια είναι έτοιμα να ξεκολλήσουν και να προσγειωθούν στο δρόμο.
Είναι σαν να περιμένουμε να δούμε αν είμαστε τυχεροί και η πτώση γίνει ώρα που δεν θα περνούν απ’ το σημείο οχήματα.
Είναι επίσης πασιφανές ότι εκεί έπρεπε να γίνει σοβαρό έργο εκκαθάρισης και αντιστήριξης… χθες.
Με τα σημερινά μέσα αυτό που ήταν δύσκολο τα χρόνια που ανοίχθηκε ο δρόμος σήμερα δεν είναι, είναι δε προφανές ότι η διάβρωση έχει κάνει καλά τη δουλειά της. Συνήθως απ’ το σημείο περνάμε με ταχύτητα ή προσέχοντας, απολύτως φυσιολογικό, τον δρόμο και την οδήγηση μας.
Εμείς προχθές που σταθήκαμε, για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, προχωρήσαμε και φωτογραφήσαμε, στην κυριολεξία τρομάξαμε.
Τεράστιοι βράχοι έχουν εμφανώς πλέον αποκολληθεί και είναι θέμα χρόνου και τύχης, όπως είπαμε, να πέσουν στον δρόμο και… όποιον πάρει ο χάρος.
Αντίστοιχο σοβαρό έργο έχει γίνει στα Νοτιόχωρα και δεν αναφερόμαστε στην διάνοιξη του Πυργίου, όπου τα μεταλλικά δίχτυα είναι φορτωμένα με πέτρες, λές και κουβαλούν… ψάρια, μέχρι να διαβρωθεί το μέταλλο και κάποια στιγμή η… ψαριά ξεφορτωθεί στο κεφάλι μας.
Αρα τεχνικοί τρόποι υπάρχουν, άλλωστε μια πρόχειρη ματιά στον δρόμο Τσεσμέ – Σμύρνης δείχνει πως έγιναν σοβαρά έργα τέτοιας μορφής τη δεκαετία του 1980, μέχρι που εμείς κοντά στο 2020 δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα την… Αμερική.
Συνεπώς περιμένουμε την εξαγγελία του έργου εκκαθάρισης και συγκράτησης των βράχων Μερσινιδίου – Μιλιγκά ως προτεραιότητα.
Υ.Γ. Η περίπτωση μας παραπέμπει σε κάποιον, που φτιάχνει ένα υπερσύγχρονο σπίτι και αφήνει την παλιά σκεπή να του πέσει στο κεφάλι.
Αυτό, γιατί μετά τους βράχους, ακολουθεί το γεφύρι της μπούρδας στο Παντουκειός, που κόστισε ένα σκασμό λεφτά και την καρατόμηση του τοπίου και ο σύγχρονος δρόμος Συκιάδας – Καρδαμύλων.
