Με δεδομένο ότι τον Ιούνιο θα ξεκινήσουν για άλλη μια φορά οι εργασίες στον χώρο πρόσδεσης του πλοίου στο λιμάνι και αφού με την ευκαιρία, όσοι περνούν από το σημείο ας ρίξουν μια ματιά στους παλιούς μπαβέδες, που αποκαλύφθηκαν, μας δίνεται η ευκαιρία να θίξουμε ξανά, ένα θέμα, που μας θύμισε με το προχθεσινό άρθρο του στη στήλη «Απόψεις» ο Ψυχίατρος Χρήστος Παπαχρήστου από τη Γενεύη.
Αλήθεια, μήπως είναι ευκαιρία και απευθυνόμαστε στον Δήμαρχο, να μπεί μια λινάτσα να σκεπάζει την ασχήμια του κτιρίου του REX;
Η ιστορία θεωρούμε ότι είναι γνωστή, με την ευκαιρία, όσοι δεν την γνωρίζουν ας προσφύγουν στο διαδίκτυο, όπου εκτός από τσόντες και φυσικά την επικοινωνία στο Facebοok υπάρχουν και άλλα… χρήσιμα πράγματα.
Το RΕΧ είναι πλέον στοιχείο της ιστορίας μας και όλες οι Δημοτικές αρχές από τον Μ. Βουρνού, τον Π. Βρουλή, τον Π. Λαμπρινούδη, ίσως και παλαιότερα, δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, προσπάθησαν να το αξιοποιήσουν. Έχουν γίνει μελέτες, υπάρχουν προγράμματα, έχει γίνει δουλειά, αλλά εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα.
Ένα κουφάρι… μια ασχήμια και η φωνή στα αυτιά μου ενός νεοσυλλέκτου, από ένα ρεπορτάζ σε μια ορκωμοσία στην 96 ΑΔΤΕ.
«Μόλις βγήκαμε από το πλοίο μέσα στο σκοτάδι, είδα αυτό το κτίριο απέναντι μου και παρ’ ολίγον να βάλω τα κλάματα. Λέω Θεέ μου, που ήρθαμε;»
Εμείς βέβαια δεν βάζουμε τα κλάματα, το έχουμε συνηθίσει, όπως έχουμε συνηθίσει και τα ζωντανά, που θρέφουμε, που είχαν προχθές πάρτι στο Πετροκάραβο και φεύγοντας άφησαν ένα απορριμματοφόρο σκουπίδια. Όπως έχουμε συνηθίσει και τους γύφτους, φυσικά δεν εννοώ τους Ρομά, που μόλις φυτεύτηκαν από το Λιμενικό Ταμείο τα λουλούδια στα παρτέρια έξω από του Χανδρή, στην Προκυμαία, πέρασαν σταμάτησαν το… κάρο και τα έκλεψαν.
Επειδή όμως εδώ κατοικούν και άνθρωποι, που δεν χρίζουν ψυχοθεραπείας και επειδή η Δημοτική αρχή αυτή, θεωρώ ότι ο Σταμάτης Κάρμαντζης θέλει να την ξεχωρίσει από τον κανόνα και παρά τον ορυμαγδό προβλημάτων και λόγω κορωνοϊού, θα πρέπει να δρά ακαριαία και σε προβλήματα, που βγάζουν μάτι, ένα είναι και αυτό.
Όποτε φτιαχτεί το REX, γιατί με τον ρυθμό που πάμε, πολλοί μάλλον δεν θα το προλάβουμε, μπορεί στο μεταξύ να γίνει ότι και στις χώρες πλέον του… τέταρτου κόσμου;
Ως γνωστόν τα κουφάρια ή ακόμα και νέα κτίρια που κατασκευάζονται εξωτερικά, ή πάνω τους ή σε κοντινή απόσταση απ’ αυτά, υπάρχουν λινάτσες, που δείχνουν πως θα γίνει το κτίριο όταν επισκευαστεί ή φτιαχτεί.
Αν δε γίνει σωστά η δουλειά, η μακέτα είναι τόσο πειστική, που το μάτι μπερδεύεται τι βλέπει.
Νομίζω πως το κόστος δεν είναι απαγορευτικό και το αποτέλεσμα θα αφαιρέσει την σημερινή εικόνα που μας κλαδεύει σαν νησί με το «Καλημέρα» αφού είναι η πρώτη που αντικρύζει κανείς μπαίνοντας το πλοίο στο Λιμάνι.
Nα κλείσω το σημερινό σημείωμα εκφράζοντας τα συλλυπητήρια μου στον Θοδωρή Πυλιώτη για τον θάνατο του πατέρα του και με μια συγνώμη στο Λιμεναρχείο. Στο χθεσινό άρθρο υπήρξε παρανόηση από την μεριά μου και η ταλαιπωρία του συμπολίτη μας, με την τηλεφωνική καθυστέρηση από το… παράθυρο, αφορούσε το Λιμενικό ταμείο και όχι το Λιμεναρχείο
Υ.Γ. Συγνώμη, το αδηφάγο… μεγάλο κεφάλαιο, που θα ιδιωτικοποιήσει το «Σινέ Κήπος» είναι το Κωστής ο Μπόλας, που πήρε το… πεθαμένο «Διάνα» και το ανέστησε ως «Πρεμιέρ» και βλέπουμε και εμείς καμιά ταινία της προκοπής τον χειμώνα; Ακόμα να του το δώσει ο Δήμος να δούμε και κανένα θερινό Σινεμά;
