Με συγχωρείται που αναρωτιέμαι φωναχτά και ο Θεός να με συγχωρέσει, που έχω την αυταπάτη, πως πές - πές στο τέλος κάτι θα μείνει.
Δείτε τι έγινε πάλι σήμερα και ευτυχώς που μπήκε στο παιχνίδι η Τροχαία, γιατί όσοι επιχείρησαν να περάσουν από το Εργατικό Κέντρο προς το Νοσοκομείο, εκεί θα βρίσκονταν ακόμα.
Ταλαιπωρία και Άγιος ο Θεός, ταλαιπωρία για μήνες και έξοδα, πολλά έξοδα.
Προχθές ο πανταχού παρόν Αντιδήμαρχος Γιάννης Ξενάκης, εξηγούσε τηλεοπτικά κανένα πεντάλεπτο, ότι το έργο των πεζοδρομίων της Καραολή και Δημητρίου και στη συνέχεια της Καλουτά, είναι από τα πλέον σύγχρονα, δύσκολα λόγω κυκλοφοριακού και κοστοβόρα.
Μετά ταύτα λοιπόν και χωρίς να δημοσιεύω φωτογραφία, από την συνέχει αυτής που βλέπετε εδώ, για να μην… συγχιστούμε, έρχομαι να ρωτήσω. Προς τι τα έξοδα και η ταλαιπωρία ωρέ αδέλφια αφού ουδείς σέβεται τα πεζοδρόμια που φτιάχνονται;
Σας παρακαλώ, ας το κάνουμε εικόνα, διότι επαναλαμβάνω αν την περπατήσουμε… καμερικώς θα στεναχωρηθούμε. Αναφέρομαι στην αριστερή πλευρά των πεζοδρομίων ανεβαίνοντας από την Καλουτά, μετά τον Παιδικό Σταθμό και μέχρι την είσοδο σχεδόν του Νοσοκομείου.
Αυτοκίνητα σταθμευμένα πάνω στο υπάρχον πεζοδρόμιο στην ψύχρα. Παρομοίως το αυτόν συμβαίνει και με αμέτρητα δίκυκλα. Καταστήματα χρησιμοποιούν τα πεζοδρόμια ως επέκταση των καταστημάτων τους. Υπάρχει και περίπτωση, που με την μέθοδο της… τέντας έχει δημιουργηθεί άλλο ένα μαγαζί… πεζοδρομιακώς.
Δεν αναφερόμαστε εδώ σε μια περίπτωση, σε δύο ή τρείς, αυτό που περιγράφομε είναι ο κανόνας. Συνεπώς ας αναρωτηθούμε ειλικρινά. Προς τι τα έξοδα και η ταλαιπωρία, αφού αυτό που θα φτιάξουμε την μια μέρα θα το καταπατήσουμε την επομένη;
Προχθές με την μπόρα, για να φύγουμε από τα πεζοδρόμια της Καλουτά, έτρεχε μισή μέρα η ΔΕΥΑΧ να ξεσκεπάζει τις σχάρες των ομβρίων, που τις έχουμε «σφραγισμένες» γιατί πετάμε μέσα στα όμβρια τις αποχετεύσεις.
Κι’ αν η μπόρα έρθει ξαφνικά; Θα μας πνίξει και το νερό και το… σκατό.
Δυό χρόνια σχεδόν ταλαιπωρείται η αγορά με το δίκτυο ομβρίων του Καλοπλύτη. Δαπανήθηκε ένας σκασμός λεφτά, το έργο τελείωσε και όλοι τώρα λένε ότι η πόλη μυρίζει… βοθρίλα. Γιατί άραγε; Μέχρι πότε θα συμπεριφερόμαστε έτσι στην πόλη μας; Η Ταξιαρχία των υποψηφίων, που φιλοδοξεί να κυβερνήσει για να φτιάξει τα πράγματα, σε ποιόν ακριβώς τομέα θα το κάνει; Πως θα αλλάξουμε τα πράγματα αν δεν αλλάξουμε εμείς; Αυτοί που πετούν τις αποχετεύσεις στα όμβρια και αυτοί που καβαλάνε τα πεζοδρόμια της Καλουτά, είναι δημότες άλλης πόλης;
Να αυτά σκεπτόμουνα «μποτιλιαρισμένος» σήμερα προς το Νοσοκομείο, όπου ένα θέμα υγείας της μητέρας μου, με κάνει αυτές τις μέρες εκτός από την άψογη οργάνωση της Χειρουργικής, τώρα να γεύομαι την ίδια εικόνα και στην Παθολογική.
Αυτά όμως θα τα πούμε άλλη φορά. Απλά συλλογίζομαι ότι και εδώ χρειάστηκαν μπορεί και δεκαετίες για να μπεί το νερό στο αυλάκι. Άρα μπορεί να αισιοδοξούμε και για τα Δημοτικά.
Υ.Γ.: Mην πετάτε τα ψηφοδέλτια παπύρους. Υπολογίστε πόσες φορές αν τα κόψετε σε μικρά κομμάτια θα πάτε «διαβασμένοι» για ψώνια.
