Τι λέτε να ασχοληθούμε σήμερα με κάτι πεζό;
Για την ακρίβεια κινούμενο είναι, αλλά επειδή ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθείς στο Νοσοκομείο, υπάρχει και άλλη… τοποθεσία ξέρετε, λέμε να το επισημάνουμε.
Το πρωϊ βρέθηκα σε ένα τροχαίο, ευτυχώς ατύχημα, μετά τον κόμβο των Βαβύλων, προς τον Κοντυλόπο. Είδα ένα αυτοκίνητο με την οροφή μέσα σε ένα χωράφι, στην άκρη του δρόμου, τους Πυροσβέστες να πραγματοποιούν απεγκλωβισμό και το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ να περιμένει.
Όσο ώρα επιχειρούσαν την μεταφορά του ηλικιωμένου οδηγού στο Νοσοκομείο, έμπειρος ο Πυροσβέστης, την ώρα που τραβούσα το σχετικό βίντεο, μου έδειξε με το πόδι του να επιχειρήσω να «φρενάρω» με το παπούτσι. Κατάλαβα, ο δρόμος ήταν από την υγρασία και την γλίτσα μια τέλεια πίστα πατινάζ.
Βεβαίως υπάρχει εδώ ο παράγοντας ταχύτητα, οδηγική συμπεριφορά αλλά υπάρχει και ο παράγοντας ασφάλεια. Και εδώ τα χαλάμε, διότι μερικά πράγματα στην Ευρώπη, που είναι αυτονόητα, εδώ είναι… διαστημικά.
Να γίνω συγκεκριμένος. Ο δρόμος στο σημείο αυτό έχει μειωμένη ηλιοφάνεια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές ώρες της ημέρας, να γίνεται από την υγρασία αλλά και τον παραμικρό παγετό πίστα πατινάζ. Στην κυριολεξία, δεν θέλει πολύ, με λίγη ταχύτητα ή λίγο φθαρμένα ελαστικά να βρεθείς ξαφνικά στα χωράφια. Αν δε, δεν φοράς και ζωνή ασφαλείας υπάρχει και σχετική… συνέχεια.
Τι πρέπει να γίνει; Κάτι επίσης… διαστημικό. Στις συγκεκριμένες στροφές αλλά και άλλα παρόμοιες στο οδικό δίκτυο να μπαίνει ειδική αντιολισθητική άσφαλτος.
Και επειδή ξέρω ότι αναζητώ ψύλλους στ’ άχυρα δίνω τον λόγο σε σας, για την ακρίβεια σε ένα συμπολίτη, που γνωρίζουμε τα στοιχεία του, έτσι για να προσγειωθούμε και κυρίως εγώ.
«Αγαπητή ΑΛΗΘΕΙΑ σου στέλνω αυτές τις φωτογραφίες για λογαριασμό ενός κυρίου μεγάλης ηλικίας, φίλου του πατέρα μου, που μένει στον Κάμπο, στον Άγιο Πολύκαρπο, στην οδό Τζών Καλουτά, μαζί με την κόρη του και έχουν διαφορά προβλήματα υγείας και ακόμα κι η μετακίνησή τους έξω είναι δύσκολη. Αυτή την εποχή συμπωματικά βρίσκεται εκεί η εκπομπή σας «Φτου και βγαίνω» και πιστεύω να το εντοπίσει.
Από πέρσι λοιπόν έχει γκρεμιστεί ένα παλιό σπίτι εκεί δίπλα τους και ο Δήμος απλά πήγε και έβαλε σύρμα και έκλεισε το δρομάκι, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προσεγγίσει αυτοκίνητο το σπίτι τους. Απ' την κάτω πλευρά είναι ένα πολύ στενό πλακόστρωτο δρομάκι κι είναι σχεδόν αδύνατον να περάσει αυτοκίνητο. Οι άνθρωποι είναι στην ουσία εγκλωβισμένοι εδώ και ένα χρόνο. Ρωτάω θα περάσει και… δεύτερος;»
Μετά ταύτα εμείς περιμένουμε την τοποθέτηση αντιολισθητικής ασφάλτου.
Υπ’ όψιν ότι τέτοια σημεία, περιφράξεως οδών, μπορούν σε όλο τον υδροκέφαλο Δήμο Χίου να ξεπερνούν και τα 100, χωρίς υπερβολή.
Υ.Γ.: Eκτός από κάποιες ειδοποιήσεις μέσω κινητού, δεν έχω μοιράσει καμιά πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου μου «Μια σταγόνα ιστορίας της Χίου 1934-1944» την Παρασκευή στις 6.00 μ.μ. στον Φάρο. Είστε καλεσμένοι όλοι.
