«Εξω από δω» λέμε συνήθως, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι στο μόνο μέρος που αποκλείεται να παρευρεθούμε είναι στην… κηδεία μας.
Προχθές λοιπόν αποχαιρέτησα τον εξάδελφο μου τον Μαθιό Γιοβαννάκη, γόνο της θείας μου της Αννας Βαμβούρη και του Γιάννη Γιοβαννάκη, του αξέχαστου ναυτικού και εξαίρετου μάγειρα θείου μου, που μεταξύ άλλων, μου έλεγε υπερήφανος.
«Ανηψάκι, εμείς δεν είμαστε από δω, είμαστε από το… Γιαλουδάκι της Αγιάς Παρασκευής» και μούδειχνε την περιοχή του Τσεσμέ.
Να λοιπόν εκεί που παίζαμε μικροί, στην αυλή της Παναγιάς της Λατομίτισσας, αφού λίγο πιό κάτω έμενε η γιαγιά μας η Μαριγώ, ο ξάδελφος μου, «ξάπλα» στο φέρετρο, να οδεύει 61 μόλις χρόνων στας αιωνίους Μονάς κι’ εγώ από την μια να μούρχεται να του πω «Μαθιό άσε τις … λακίες και σήκω πάνω» και από την άλλη να βλέπω το πυκνό εκκλησίασμα και να λέω, αδέλφια την επόμενη εικοσαετία απ’ όσους βλέπω γύρω μου, εμού πρώτα απ’ όλα συμπεριλαμβανομένου, θα βλέπουμε όλοι τα ραπανάκια ανάποδα.
Και να ξάδελφε εσύ που με θεωρούσες οιονεί «βλαμμένο» με τη δημοσιογραφία, που δικαιώθηκες άλλη μια φορά αφού άρχισε μέσα μου να κυριαρχεί η… διαστροφή του επαγγέλματος. Αντί να ακούω τα λόγια της νεκρώσιμης ακολουθίας, είναι από τα πιο, σοφά και ουσιαστικά, λιτά και περιεκτικά, που γράφτηκαν ποτέ, εγώ δώστου να μετράω δίπλα μου άσπρα κεφάλια και να μας φαντάζομαι όλους μας να… αποχαιρετάμε ο ένας τον άλλο.
Ηρθαν τότε στη σκέψη μου τα λόγια του Τζόζεφ Γουάιτερ, Προέδρου του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου, που έγραψε ότι το πρόβλημα της Ευρώπης είναι το δημογραφικό και δεν είναι το… προσφυγικό.
Σύμφωνα με τη Εurostat μια χώρα θεωρείται γερασμένη όταν το ποσοστό πολιτών άνω των 65 ετών ξεπερνά το 10% του πληθυσμού, άρα η Ελλάδα είναι τόσο στο «κόκκινο» που σύμφωνα πάντα με τα… μαθηματικά που είναι αλάνθαστα, αν ο σημερινός ρυθμός γεννήσεων – θανάτων συνεχιστεί, η Ελλάδα το 2050 θα έχει πληθυσμό 6.500.000 κατοίκων και η Χίος, λέω εγώ τώρα, βαριά – βαριά 30.000 !
Η σύγκριση με το προσφυγικό γίνεται για να μην μας κρύψει το δένδρο το δάσος. Μην κρίνουμε από την Χίο και τα νησιά που κουβαλούν στις πλάτες τους 10.000 μετανάστες. Ούτε να κρίνουμε πόσοι πέρασαν και θα περάσουν από εδώ, αλλά να κρίνουμε πόσοι μένουν και δεν ξεπερνούν μέχρι στιγμής σε όλη την Ελλάδα τις 30.000 την ώρα, που στην Γερμανία και αλλού προσέγγισαν το εκατομμύριο.
Ετσι λοιπόν μ’ αυτές τις σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου, τα λόγια της Προέδρου των Πολυτέκνων Αννας Βορριά.
«Το κράτος αντί να δίνει κίνητρα να γεννιούνται παιδιά δίνει αντικίνητρα».
Φανταζόμουνα λοιπόν τα χεράκια, που θα σηκώνονταν πάλι στη Βουλή και υπολόγιζα.
Είναι σωστό να φορολογούνται οι πολύτεκνοι το ίδιο με τους… άγαμους;
Είναι σωστό να πληρώνουν επίδομα … αλληλεγγύης; Επρεπε να πληρώνουν ΕΝΦΙΑ; Επρεπε να τους φορολογούν με φόρο… πολυτελείας, ένα Ι.Χ. 2000 κυβικών, που αγοράστηκε με υπόσχεση φοροαπαλλαγής για τις ανάγκες πολυμελούς οικογένειας;
Αν συμπεριφέρονται έτσι οι κάθε φορά κυβερνώντες, αν δεν καταλαβαίνουν αυτονόητα πράγματα, καλά εμείς θα… φυτευτούμε έτσι κι’ αλλιώς, η κακόμοιρη όμως η ελλαδίτσα μας γιατί να έχει την ίδια μοίρα;
Υ.Γ. «Πάρε να ρίξεις λίγο χώμα» με προσγείωσε ο παπά – Φιλιππάκης.
Στό ριξα ξάδελφε, είσαι από τους λίγους, που θα καταλάβαινες ότι μπορούσα να σκέφτομαι όλα αυτά στην κηδεία σου. Η φωτογραφία, που με κρατάς απ' το χέρι είναι του 1964.
Καλή αντάμωση Μαθιό.
