Εσείς θα συνεδριάζατε 12 ώρες, όπως έγινε στην Κεντρική Επιτροπή του Σύριζα, για να αποφασίσετε ότι θα αποφασίσετε τι μέλλει γενέσθαι με τη χώρα τον Σεπτέμβριο, ενώ τον Αύγουστο η Βουλή θα έχει ψηφίσει το Συριζομνημόνιο;
Τι νόημα έχει τότε κάθε συζήτηση; Λογικό το ερώτημα, άρα δεν μπορούμε να συννενοηθούμε… καθότι αυτοί οι άνθρωποι με τόσα καντάρια σοβαρότητα κυβερνούν τη χώρα, γιατί κατά βάθος έτσι θέλει να κυβερνάται, χαλαρά…
Τόσο χαλαρά που νομίζουμε ότι τη γλυτώσαμε τη δραχμή, ότι αυτό ήταν τελείωσε. Τα παιδιά θα πάνε τα μπάνια τους και ποιός θα θυμάται τον Σεπτέμβρη, τι είπαν τον Αύγουστο, αρχής γενομένης απ’ τον Πρωθυπουργό, που λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του έλεγε τα εξής στον Πρόεδρο του Eurogroup, για να μην ξεχνιόμαστε: «Οι προκάτοχοι μου επέλεξαν άλλα να λένε προεκλογικά και άλλα να κάνουν μετεκλογικά. Εχασαν τη στήριξη του λαού και έπεσαν. Σκέφτομαι να πρωτοτυπήσω και να μείνω συνεπής στις δεσμεύσεις μου»
Συνεπώς λοιπόν, και αυτό εξαρτάται σε ποια χώρα βρίσκεσαι, σημασία δεν έχει τι κάνεις και τι λές αλλά ποιός το καταλαβαίνει.
Αυτό όμως που ίσως δεν καταλαβαίνουμε σίγουρα, είναι ότι δεν ξεμπερδέψαμε με τη δραχμή και ότι δεν υπάρχουν χώρες, που βρίσκονται εσαεί στον «αυτόματο» Για παράδειγμα μπορεί να ομφαλοσκοπούσαν επί 12ωρο στον Σύριζα, αλλά την επόμενη εβδομάδα με απόφαση τους, σταματούν να εξυπηρετούν τους ασφαλισμένους οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ, γιατί βαρέθηκαν δυό χρόνια τώρα να είναι απλήρωτοι, οπότε θα ζητούν την αμοιβή τους από τους ασφαλισμένους και αυτοί ας την διεκδικήσουν μετά από το Κράτος αποθανόντας με υγεία, με ρίσκο μόνο ποιός θα πεθάνει πρώτος, γιατί μεταξύ μας το Κράτος μάλλον θα μας προλάβει...
Στο μεταξύ με τις ουρές στις Τράπεζες πλέον θεσμοθετημένες, αργά ή γρήγορα θα πάθουμε αυτό που έπαθε η κυρία από τους Ολύμπους, που όπως κατήγγειλε ήταν στο πανηγύρι και ξαφνικά έφυγε από ένα καταψύκτη το καπάκι και την χτύπησε στο κεφάλι. Αν την δούμε κάπου, καλά είναι να της ζητήσουμε να μας περιγράψει την εμπειρία της, θα μας χρειαστεί όταν αντικρύσουμε το νούμερο του υπολοίπου μπροστά στα ΑΤΜ, όταν πάρουμε το 60άρι αλλά από βραδύς θα έχει γίνει το «κούρεμα».
Μα γιατί τόση απαισιοδοξία, δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρουμε;
Συμφωνείτε ότι δεν πρέπει να μασάμε τα λόγια μας; Δεν υπάρχει κανείς να μας οδηγήσει – κυβερνήσει και δεν έχουμε πεισθεί ότι θέλουμε, και όταν κάποιος δεν γουστάρει να σωθεί θα τα καταφέρει να σκάσει.
Υ.Γ Από την ειδησεογραφία της ημέρας: «Περισσότεροι Γερμανοί άνω των 65 ετών, συνεχίζουν να εργάζονται, μετά την σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδοτήσεως, που είναι σήμερα τα 67 έτη»
Τα κορόϊδα, συμπληρώνω, οι μισοί μου συμμαθητές είναι συνταξιούχοι… 55 χρονών παρακαλώ ο υπογράφων.
