Συγνώμη που πρέπει να γινόμαστε… στενάχωροι, αλλά υπάρχει τουλάχιστον η ελπίδα ότι απευθυνόμαστε σε ανθρώπους με επίπεδο και αντίληψη ευθύνης και αυτό είναι ας πούμε το Εφορευτικό Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης μας, υπό την Προεδρία μάλιστα του σεβαστού μας Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Χίου Παύλου Καλογεράκη και της καθ’ όλα άξιας Διευθύντριας της Άννας Χαζίρη.
Καταβάλλοντας τεράστιες προσπάθειες για την λειτουργία και την αναβάθμιση της Πνευματικής αυτής εστίας, αναγνωρίζουμε μεταξύ άλλων την προσπάθεια διοργάνωσης εκδηλώσεων, πολλές από τις οποίες ίσως και λόγω εργασιών στο κεντρικό κτίριο, γίνονται στο διπλανό, με είσοδο από την οδό Αμάντου.
Επιπρόσθετα μάλιστα που η Βιβλιοθήκη μας υποφέρει από έλλειψη χώρων, ενώ το Πανεπιστήμιο φαίνεται ότι έχει… ξεχάσει ότι πρέπει να μετακομίσει από το διπλανό στην Βιβλιοθήκη κτίριο ιδιοκτησίας της, που και αυτό είναι παλαιά κατασκευή, με ότι σημαίνει για τις σημερινές ανάγκες.
Μάλιστα μια από αυτές είναι η πρόσβαση ΑμεΑ στους χώρους, η οποία πρέπει να διασφαλίζεται αδιάλειπτα.
Αποφεύγομε την αναφορά σε λεπτομέρειες. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι υπήρχε συμπατριώτισσα μας με αναπηρία, που ήθελε να παρακολουθήσει πρόσφατη διάλεξη στο κτίριο της Αμάντου και της πρότειναν να την ανεβάσουν με το καρότσι από τις σκάλες δυό… μπρατσωμένοι παρευρισκόμενοι.
Και αποφεύγουμε τις λεπτομέρειες, γιατί είναι προσβλητικές για όλους μας, μαζί και για τους διοργανωτές, που έχουν τις καλύτερες των προθέσεων, όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μια κι΄έξω και χωρίς εκπτώσεις μερικά πράγματα.
Τα οποία μάλιστα δεν είναι θέμα νόμων, που και αυτοί πάντως δεν πρέπει να αποτελούν «ψιλά γράμματα» στις πολιτισμένες τουλάχιστον κοινωνίες.
Αυτό λοιπόν που είναι ξεκάθαρο και δεν πρέπει να το συζητάμε είναι η πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία σε ΟΛΟΥΣ τους χώρους. Και επειδή εκτός από την εμφανή αναπηρία, υπάρχει και η… αφανής ή η εν δυνάμει, σήμερα για παράδειγμα ο γράφων είναι αρτιμελής αύριο μπορεί να μην είναι, υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να συζητάμε.
Δεν υπάρχει σε έναν χώρο ασφαλής πρόσβαση για τα ΑμΕΑ; Ε, δεν θα γίνονται σ’ αυτόν εκδηλώσεις, ΤΕΛΟΣ.
ΜΠΡΑΒΟ με κεφαλαία γράμματα ξανά στο Εφορευτικό Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης που διοργανώνει εκδηλώσεις. Αυτές όμως δεν μπορούν να γίνονται στο κτίριο της Αμάντου. Μέχρι λοιπόν να εξασφαλιστούν ΟΛΕΣ οι προϋποθέσεις και η προσβασιμότητα ατόμων με αναπηρία δεν είναι… λεπτομέρεια αλλά βασική προϋπόθεση λειτουργίας, σε αυτή την αίθουσα ΔΕΝ πρέπει να γίνονται εκδηλώσεις.
Έχομε την εντύπωση δε, ότι κάτι τέτοιο δεν πρέπει να συζητηθεί ξανά. Όχι γιατί δεν το επιτρέπει ο νόμος. Όχι, δεν το επιτρέπει η αξιοπρέπεια και το επίπεδο των μελών του Εφορευτικού Συμβουλίου της Βιβλιοθήκης μας και συγνώμη για άλλη μια φορά, που γίναμε δυσάρεστοι, για να γίνουμε όμως όλοι μαζί καλύτεροι.
Υ.Γ.: Tην ένθετη φωτογραφία του Σιδερή Λοϊζου, την έβαλα για το παλληκάρι, που από την στήλη αυτή, όταν έδινε μάχη για την ζωή του, είχα πιστέψει ότι θα τον ξαναβλέπαμε πάλι μπροστά μας, μαχητή.
