Τα έθιμα φυσικά και δεν είναι παιχνίδια, αλλά με δεδομένο το περσινό φιάσκο και με δεδομένο επίσης ότι το προσφυγικό θα μας φέρει μεν βραβεία, αλλά θα βλέπουμε από εδώ και πέραν της ερχόμενης 20ετίας τον τουρίστα με το κιάλι, μήπως είναι ώρα να πούμε τι θα γίνει με τον φετινό ρουκετοπόλεμο;
Εκτός αν ως γνήσιοι Ελληνες θεωρήσουμε ότι το Πάσχα είναι πολύ μακριά και το αφήσουμε το θέμα για την… Μεγάλη Δευτέρα.
Η πρωτοβουλία Μηταράκη ως γνωστόν πήγε στα αζήτητα. Θυμίζει ένα φίλο, που ασχολείται ενεργά και για πολλούς φορτικά με τα κοινά, που λέει, θα προτείνω το ανάποδο μήπως και γίνει το σωστό.
Καλή μεν η πρόταση αλλά ήτο της… Αντιπολιτεύσεως και κάπως έτσι η χώρα πηγαίνει κατά διαβόλου. Η Κυβερνητική λοιπόν πλειοψηφία απέρριψε στην Βουλή την νομική κατοχύρωση του εθίμου, ενώ υπάρχουν και φωνές που λένε ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Κανείς υπουργός δεν θα υπογράψει για… πόλεμο έστω και της ρουκέτας.
Κοντός ψαλμός αλληλούϊα. Όταν γίνει Κυβέρνηση η Ν.Δ θα θυμίσουμε στον Νότη Μηταράκη ότι έχει την τροπολογία έτοιμη, οπότε την ψηφίζει η δική τους πλειοψηφία.
Στο μεταξύ όμως το πρόβλημα είναι μπροστά μας και το μόνο που έχει γίνει είναι ένας Σύλλογος Βρονταδούσικων εθίμων, που επισημοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη και ήδη κάνει επαφές.
Α, έχουν μείνει και οι περσινές ρουκέτες έτοιμες για εκτόξευση, αφού καταφέραμε στην ουσία ένα χρόνο τώρα, να έχουμε κάνει τα σπίτια στον Βροντάδο… μπαρουταποθήκες και να κάνουμε το σταυρό μας να διατηρηθούν ανενεργές από καμιά στραβή μέχρι το Πάσχα.
Την ίδια ώρα ακούγονται και βλακώδεις προτάσεις, να ρίχνονται οι ρουκέτες στη… θάλασσα, λες και τα έθιμα και οι παραδόσεις είναι Lego τουβλάκια να τους δίνουμε ότι σχήμα γουστάρουμε. Αν είναι έτσι να φωνάξουμε τους παπάδες να πουν «Χριστός Ανέστη» στο Facebook και όχι στις εκκλησιές.
Σταματώ όμως εδώ γιατί έτσι κι’ αλλιώς η βλακεία είναι ανίκητη, για να μπούμε στην ουσία. Και αυτή δεν είναι άλλη απ’ το γεγονός ότι μέχρι τέλος του Γενάρη, ως καταληκτική ημερομηνία θα πρέπει να ξέρουμε τι θα γίνει.
Το έθιμο έτσι κι’ αλλιώς είναι δεμένο με τον Βροντάδο και το νησί γενικότερα, πέρσι ξεφτιλιστήκαμε φέρνοντας κόσμο εδώ, είπαμε δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε καρφίτσα, αν το επαναλάβουμε θα δώσουμε την «χαριστική βολή» σε όποιον τουρισμό μπορεί να επιβιώσει.
Το Πάσχα του 2016 γράφτηκε με μαύρα γράμματα στην τοπική ιστορία ως η χρονιά που δεν έπεσε ρουκέτα. Ας προλάβουμε τουλάχιστον να μην γίνουν τα ίδια και φέτος.
Υ.Γ. Θεωρώ περιττό να γράψω ότι είμαι εναντίον της υπερβολής και του super θεάματος. Το έθιμο είναι των Βρονταδούσων, να το ζούν και να το χαίρονται, όμως σαν Χιώτης το Πάσχα του 2016 είχα μέσα μου κηδεία, δεν θέλω να το ξανανιώσω.
