Ξέρω, θα πεί κάποιος εδώ καράβια πνίγονται… εδώ βρισκόμαστε σε κυνήγι… ανεμβολίαστων, «δεχά – δεχά» βεβαίως, γιατί… ψηφίζουν, εδώ δεν συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο Χίου, γιατί δεν συμφωνούν λέει για τον… ΑΟΤΑ, που αν ρωτήσουμε δεκά δημότες θα μας πούν και οι δέκα ότι είναι μάρκα… παγωτού, και εμείς ασχολούμαστε με… ούρα;
Δεν πειράζει όμως, αφού από τα μικρά ξέρετε κρίνονται τα μεγάλα και δεν ξέρω εγώ πιο μεγάλο από έναν πονοκέφαλο σε μια γειτονιά, που έχει την ατυχία να βρίσκεται στο κέντρο.
Τούτο σημαίνει ότι δεν ελέγχει τα πράγματα, αφού στις μικρές γειτονιές δεν υπάρχουν… μυστικά.
Αναφερόμαστε στην οδό Γεωργίου Θεοτοκά, που βρίσκεται για να το πούμε… Χιώτικα πίσω από το REX.
Ίσως αξίζει να αναφερθεί ότι ο Δικηγόρος και Λογοτέχνης Γιώργος Θεοτοκάς, που η οδός φέρει το όνομα του, ήταν κορυφαίος διανοητής της δεκαετίας του 1930, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών και Διευθυντής μεταξύ άλλων του Εθνικού Θεάτρου, που επειδή είχε καταγωγή από το Πυργί, κατέβηκε μια φορά υποψήφιος Βουλευτής Χίου και πήρε ότι και ο Γιάννης Κολλιάρος, που αποφάσισε μια φορά να βάλει υποψηφιότητα για… Πρόεδρος στο… χωριό του.
Στην οδό λοιπόν αυτή, η γειτονιά πονοκεφαλιάζει, γιατί στο εικονιζόμενο ακίνητο, παλιά εγκαταλελειμμένη οικία, η πόρτα είναι ανοικτή και χρησιμοποιείται ως… Ουρητήριο.
Έθεσα και εγώ στους ανθρώπους, τις ερωτήσεις που θα κάνατε και εσείς και με… αφόπλισαν.
Την κλείνουμε την πόρτα, αλλά την παραβιάζουν. Και ο ιδιοκτήτης, ευτυχώς υπάρχει, έβαλε λουκέτο αλλά το σπάνε, μπαίνουν μέσα και… δεν κατουρούν μόνο. Δυστυχώς υπάρχει απομόνωση στην γειτονιά, είναι και λίγο σκοτεινά, βολεύει… καταλάβατε;
Εσείς καταλάβατε;
Τα σκεπτόμουνα αυτά καθώς ήμουνα σκυμμένος σήμερα στη Βιβλιοθήκη, πάνω στους τόμους των τοπικών εφημερίδων του 1920- 30 και μοιραζόμουνα την αγωνία των τότε συναδέλφων, να πείσουν με την αρθρογραφία τους, ότι τα σύρματα αυτά στην πόλη, που μπαίνουν και… κρέμονται, δεν τα έστειλε ο… διάβολος, δεν θα μας… στειρώσουν, δεν θα μας πιάσει… ντάντανος, αλλά θα δώσουν φως στο σκοτάδι, μέσω του ηλεκτρικού ρεύματος.
Κοίταξε λέω, έχουν περάσει 100 χρόνια και κυνηγάμε τον κόσμο να βάλει ένα … εμβόλιο!
Ευτυχώς τουλάχιστον, που βρε αδελφέ, δεν κατουράμε στις γωνιές, αλλά… αξιοποιούμε ερειπωμένα σπίτια.
Υ.Γ.: Δήμαρχε, αφού οι Σύμβουλοι σας λύσουν το θέμα του… ΑΟΤΑ, ασχοληθείτε και με κανένα… πεζό θέμα, νάχουμε τουλάχιστον που να κατουράμε το 2120.
