Πέμπτη βράδυ, έξω ψιλόβρεχε, την φοβόμουνα την προβολή για την Σμύρνη, λόγω καιρού και εδώ που τα λέμε δεν… τιγκάρισε και το Ομήρειο.
Όσοι πάντως είδαν την ταινία, το έκαναν με θρησκευτική ευλάβεια, κυριολεκτικά. Δεν ακούγονταν ανάσα, η συγκίνηση ήταν ανάμικτη με το ενδιαφέρον. Αποσβολωμένοι παρακολουθούσαν όλοι πως από τον Παράδεισο, μια πόλη, μια περιοχή, μια γενιά, μια πατρίδα, πέρασε στην Κόλαση, και πως η ζωή τα ξεπέρασε όλα χωρίς να σβήσει, χωρίς να ξεχάσει, χωρίς να… μορφώσει;
Εδώ ας βάλουμε ένα ερωτηματικό, γιατί στην εκδήλωση της ταινίας, πριν αυτή προβληθεί, από την «Μούσα ελληνική» μίλησε στο κοινό η… ψυχή της.
Η πάντα ακούραστη και δημιουργική Ελευθερία Λυκοπάντη διάβασε έναν χαιρετισμό, μάθημα ιστορίας και ήθους, που ζήτησα να μας τον στείλει για δημοσίευση και ελπίζω να το κάνει.
Εκεί λοιπόν ανάμεσα στα άλλα μίλησε για την ΚΑΤΑΡΑ αυτής της φυλής, της δικής μας φυλής, που είναι ο ΦΘΟΝΟΣ.
Γιατί σημείωσα ειδικά αυτό; Μα γιατί διάβασα σήμερα για την εκδήλωση που διοργανώνει ο Σύλλογος Αθλητών Υγείας την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου, για να τιμήσει με ένα «Αγώνα δρόμου» την μνήμη του Γιώργη Καλουτά, που έφυγε από την ζωή στο απόγειο της προσφοράς του στα κοινά, στις 15 Δεκεμβρίου του 2001.
Κοίταξε να δείς τι είπε η Ελευθερία σκέφτηκα, μίλησε για ΦΘΟΝΟ, άραγε αφορά μόνο τους ζωντανούς αυτό; Έχομε τόσο βαθιά το σαράκι μέσα μας, που μπορεί ο ΦΘΟΝΟΣ να αφορά και έναν νεκρό;
Γιατί, έρχομαι να ρωτήσω τώρα, και ειλικρινά αν υπάρχει κανείς, που μπορεί ή αισθάνεται την ανάγκη, ας απαντήσει.
Κατέθεσε ή όχι πρόταση, ο τότε Αντιπεριφερειάρχης Χίου Π. Μπουγδάνος, να φτιαχτεί μια προτομή του πρώτου αιρετού Νομάρχη Χίου Γιώργη Καλουτά;
Εγκρίθηκε αυτό ή όχι;
Αν ναι, γιατί δεν υλοποιήθηκε μέχρι σήμερα και αν όχι, αν κάποιοι το… σκέφτηκαν ξανά, ας μας πληροφορήσουν κι’ εμάς για την… ματαίωση να γίνουμε σοφότεροι.
Τα θυμάμαι λάθος; Δεν έγιναν έτσι τα πράγματα; Ας με διορθώσει κάποιος, αλλά εν πάσει περιπτώσει, οφείλουμε κάτι σ’ αυτόν τον συμπολίτη μας, που υπηρέτησε τα κοινά και σφράγισε με την προσφορά του τον τόπο και που δεν είναι πιά ανάμεσα μας;
Τόσος ΦΘΟΝΟΣ πιά, για έναν… νεκρό βρε αδελφέ;
Να, αυτά σκέφτηκα και είπα να τα μοιραστώ μαζί σας, αφού και η Ελευθερία μοιράστηκε τις δικές τις σκέψεις, με αφορμή μια ταινία σταθμό απ’ ότι φάνηκε, για την κοσμοπολίτικη Σμύρνη, που σήμερα αν υπήρχε, εμείς, σαν νησί, θα είμασταν 100 χρόνια μπροστά και η… Τουρκία επίσης. Γιατί την φωτιά, την καταστροφή, την προσφυγιά, την αποτιμήσαμε εμείς στο πετσί μας και την μνήμη μας, η Τουρκία δεν κάθισε να την αποτιμήσει ποτέ. Γιατί εκείνη πέταξε μεν τους Έλληνες στη θάλασσα, αλλά η Τουρκία από τότε είναι πεταμένη στον… μαχαλά της Ανατολίας.
Υ.Γ: Συγνώμη, για έναν παπά Αντώνιο Παπανικολάου, θυμάται κανείς τίποτα; Θα κατηγορηθεί να μπορέσει να απολογηθεί; Πως το είπε η Ελευθερία Λυκοπάντη; Τι πράγμα χαρακτήρισε ΚΑΤΑΡΑ της φυλής μας;
