Επιτρέψτε μας σήμερα να ξεφύγουμε λίγο από τις φωτιές.
Άλλωστε πρώτον δεν ξεμπερδέψαμε από αυτές. Θα ακολουθήσουν κι άλλες και έπονται πλημμύρες. Δεύτερον όποιος δεν λέει παχιά λόγια κάνει απλές πράξεις. Ξαναδιαβάστε παρακαλώ την επιστολή του Ευάγγελου Ρούσσου https://www.alithia.gr/koinonia/xanaftiahnetai-apo-tin-revoil-pratirio-v... ο οποίος, τυχαίο δεν νομίζω, ξεκίνησε από τη θάλασσα.
Μια θαλασσινή ιστορία λοιπόν θα σας πω, όπως την έζησα το βράδυ της Τρίτης 19/8/25 καλεσμένος σε ένα γλέντι που διοργάνωσε ο Καρδαμυλίτης καπετάνιος Γιάννης Καράβολος, αυτός ο ερωτευμένος με πολλά πράγματα, αφού έχει μετατρέψει όλο το ισόγειο του σπιτιού του σε Λαογραφικό Μουσείο, έχει μια απίστευτη συλλογή ναυτικών αντικειμένων, συντηρεί την πλουσιότερη ίσως σε όλο το Αιγαίο συλλογή κάκτων και επίσης εκθέτει πάλι στο σπίτι στα Άνω Καρδάμυλα μια συλλογή χιλιάδων μικρών αναμνηστικών μαγνητών.
Γιατί διοργάνωσε γλέντι ο Γιάννης Καράβολος; Μα για να μας δώσει έμπρακτα μια ιστορία, που μόνο η θάλασσα γράφει.
46 χρόνια πίσω, κοντά μισό αιώνα δηλαδή ο υποπλοίαρχος τότε Γιάννης Καράβολος χρειάζεται να κατεβεί επειγόντως στην δεξαμενή του φορτηγού, που ταξίδευε σε εσωτερικό δρομολόγιο στις ΗΠΑ. Όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά, οι αναθυμιάσεις και τα πλημμελή εκείνη την εποχή μέτρα προστασίας οδηγούν στο να χάσει τις αισθήσεις του. Το πλήρωμα έβλεπε την καθυστέρηση επιστροφής και οι έμπειροι ναυτικοί ήξεραν ότι η ζωή του κρεμόταν σε μια κλωστή.
Και τότε, ένας νεαρός επίσης λοστρόμος από την Ιθάκη ο Νίκος Πάνος δεν χάνει λεπτό. Ορμάει στη δεξαμενή, «φορτώνει» τον γραμματικό στους ώμους και τον βγάζει έξω ενώ εκεί ακριβώς λιποθυμά και ο ίδιος.
Ήταν σαφέστατο τι έγινε. Ο Πάνος έσωσε τη ζωή του Καράβολου, που δεν το ξέχασε ποτέ. Βοηθούντος λοιπόν του διαδικτύου «ανακάλυψε» τον Πάνο στη μακρινή Βραζιλία, είχε ξεμπαρκάρει, είχε παντρευτεί και ζούσε εκεί κοντά μισό αιώνα. Και όχι μόνο τον βρήκε αλλά του ζήτησε να 'ρθει στη Χίο να τον ευχαριστήσει σε ένα γλέντι, που είχαμε τη χαρά και την τιμή να ζήσουμε και εμείς.
Κορυφαία στιγμή, αυτής της ναυτικής ιστορίας; Το ερώτημα που έκανε ο Καράβολος στον Πάνο: «Μα γιατί ρίσκαρες τη δική σου ζωή για να σώσεις τη δική μου;» «Έκανα έναν φίλο» ήταν η… ναυτική απάντηση.
Τα υπόλοιπα λόγια είναι φτώχεια. Τέτοιον πλούτο και κατασταλάγματα ζωής μόνο η θάλασσα τα δίνει.
Τους ευχαριστούμε και τους δύο για το μάθημα ζωής που μας έδωσαν.
ΥΓ. Άσχετο παντελώς. Κύριε Καλανδρόπουλε. Καθημερινά στις 7:40 π.μ. εμείς την πετύχαμε την ίδια ώρα δύο φορές, μια κυρία με ένα ασημί Ι.Χ. την επόμενη θα πάρω και τον αριθμό, κατεβαίνει την Πολυτεχνείου, πατημένη με τουλάχιστον 60 χιλιόμετρα, δεν δίνει καμιά σημασία στο STOP στην Εθνική Τράπεζα και τραβάει «καρφωτή» στην Προκυμαία. Αν χτυπήσει ειδικά δίκυκλο, που ανεβαίνει την Βενιζέλου οι επιβαίνοντες σε αυτό θα βρεθούν στην… Θεοπίστη. Παρακαλούμε για τις ενέργειές σας πριν σκοτώσει άνθρωπο.
