Δεκαετία του 1980, πρωτόπειρος τότε Δημοτικός Σύμβουλος παρακολουθούσα με αμηχανία την προσπάθεια του Δημάρχου Γιάννη Μπουμπάρη να επιβάλλει την δημιουργία πεζόδρομου στην οδό Βουπάλου.
Για να γυρίσω την εικόνα… μισό αιώνα πίσω, η Βουπάλου, ήταν ένας τσιγκανομαχαλάς, όπου συνυπήρχαν αλά… Τούρκα, πάνω από 5 μανάβικα, το Λουκουματζίδικο του Μανάρα, ψαράδικα με τα ζουμιά φυσικά στην άσφαλτο, διάφορα άλλα καταστήματα, τα καφάσια με τα ζαρζαβατικά έφταναν ακόμα και στη μέση του δρόμου και οι πεζοί περνούσαν με κίνδυνο της ζωής τους, αφού τότε εισήχθη και η μόδα να κατεβαίνει η κυρία Μαρία με το… κάρο από τον Αγιο Ιάκωβο για να ψωνίζει μαναβική κάτω απ’ το Τζαμί.
Όταν λοιπόν ακούστηκε η απόφαση του Δημάρχου να γίνει πεζόδρομος, ο πρώτος της Πόλης, τότε χίμηξαν όλοι να τον φάνε αφού η μη διέλευση αυτοκινήτων θεωρούνταν καταστροφή.
Υπήρχε τέτοιο κλίμα, χειρότερο ακόμα και με την απόφαση του ιδίου Δημάρχου να φτιαχτεί επιτέλους σχέδιο σ’ αυτή την Πόλη, όταν πήρε μαζί με την αλληλογραφία του και ένα γράμμα που είχε μέσα μια… σφαίρα.
Ειδικά οι καταστηματάρχες, μανάβηδες κ.λ.π. είχαν διαμηνύσει του Δημάρχου να μην περάσει απ’ την Βουπάλου γιατί θα φάει ξύλο.
Τέλος πάντων ας πηδήξουμε λίγο χρόνο, ο Μπουμπάρης επέμεινε, ο πεζόδρομος έγινε και μετά συνέβη το… ανάποδο. Αντιπροσωπίες καταστηματαρχών έρχονταν στο Δημοτικό Συμβούλιο με την παράκληση να γίνει ο δρόμος τους όπως η… Βουπάλου.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα με την ανάπλαση που θέλει να κάνει ο Δήμαρχος Μανώλης Βουρνούς. Φυσικά οι αλλαγές ξενίζουν, εκτός από τους μονίμως μουτζούφληδες, που γκρινιάζουν από συνήθεια ή κατ’ επάγγελμα, υπάρχουν και οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι, που δεν θέλουν όμως να ξεβολευτούν ή να αλλάξουν συνήθειες.
Δεν μπορείς για παράδειγμα να θυμάσαι από μωρό, ότι η οδός Δημοκρατίας (έξω από το δημαρχείο) είναι άνοδος και ξαφνικά να την δείς διπλής κατεύθυνσης, δεν μπορείς να φανταστείς τον Δημοτικό κήπο χωρίς τον τοίχο περιμετρικά, αλά… Δαφνί ας πούμε ή την οδό Πολυτεχνείου (έξω από την Νομαρχία) σχεδόν πεζόδρομο. Θέλεις τα ΤΑΧΙ, τα λεωφορεία, τον ΟΤΕ, πάλι καλά που ξέφυγε η ΔΕΗ, μπροστά στην πόρτα σου κ.λ.π. μια νοοτροπία δηλαδή μιας Πόλης του προηγούμενου αιώνα, μια Πόλη κόλαση μια Πόλη αδιάβατη.
Πολλοί ξεχνούν ότι ο Βουρνούς, πριν γίνει Δήμαρχος και μετά, που νομοτελειακά ακόμα και με δεύτερη θητεία, κάποια στιγμή αντικειμενικά δεν θα είναι, είναι πάνω απ’ όλα ένας «βιδωμένος» Αρχιτέκτονας. Συνεπώς είναι αδύνατον να μην θέλει να αφήσει όχι το στίγμα του κάπου ως Δήμαρχος αλλά ως έργο την άποψη του για μια ζωή σε μια πόλη, που να αναδεικνύει τις ομορφιές της. Καμιά αντίρρηση λοιπόν ο καθένας να καταθέσει επί των αλλαγών που θα γίνουν την άποψη του, αλλά αυτό το εξ’ αρχής αρνητικό κλίμα και πνεύμα μερικών, πολύ μου θυμίζει τους μανάβηδες της Βουπάλου. Μόνο που από τότε πέρασαν 40 χρόνια.
Υ.Γ. Ας προσέξουν οι μονίμως αρνητικοί, γιατί οι μανάβηδες μετά, όποτε περνούσε απ’ την Βουπάλου ο Μπουμπάρης τον κέρναγαν λουκουμάδες.
