Φωτιές άναψε το χθεσινό μας σημείωμα για τα «αλεσμένα» πλαστικά στα χωράφια και ιδού ένα δείγμα.
Ο λόγος σε σας και για την ακρίβεια στον ψυχωμένο Δάσκαλο της Βολισσού, τον Καθηγητή Λεωνίδα Πυργάρη.
«Αγαπητή ΑΛΗΘΕΙΑ, καλημέρα από τη Βολισσό.
Διάβασα αυτά που γράφει ο Γιάννης Τζούμας στην στήλη του, σχετικά με τη ρίψη πλαστικών μέσα στα χωράφια. Αυτή η κατάσταση, δυστυχώς, συμβαίνει επί πολλά χρόνια όχι μόνο στη Χίο αλλά και παντού στον κόσμο. Η χρήση μηχανημάτων στο χώρο της γεωργίας και η αυτοματοποίηση της γεωργικής παραγωγής έφεραν αυτά τα επακόλουθα. Δυστυχώς οι περισσότεροι επαγγελματίες γεωργοί, μετά τη συγκομιδή των προϊόντων τους από το χωράφι, αλέθουν με τη φρέζα τα πάντα μέσα στο χωράφι (πλαστικές συσκευασίες, πλαστικούς σωλήνες ποτίσματος κλπ). Ουσιαστικά δηλαδή ενσωματώνουν στο έδαφος σώματα ξένα προς αυτό και επιβλαβή απέναντι στα οικοσυστήματα. Έχω παρατηρήσει μέσα σε πολύ γόνιμα χωράφια αλεσμένα πλαστικά με μορφή ρινισμάτων. Το πλαστικό δεν μαζεύεται δηλαδή, ακόμα κι αν κανείς θέλει να απαλλάξει το χωράφι από αυτό, διότι απλούστατα έχει διασπαστεί σε άπειρα σωματίδια. Που σημαίνει ότι το πλαστικό, μέσω των φυτικών οργανισμών, περνά στην τροφική αλυσίδα. Τρώμε κανονικά πλαστικό όλοι μας. Γι' αυτό και οι καρκίνοι θερίζουν παγκοσμίως. Σχεδόν ο ένας στους δυο θανάτους οφείλεται σε κάποια μορφή καρκίνου. Μια άλλη πληγή τής σύγχρονης και εντατικοποιημένης γεωργίας, παγκοσμίως βέβαια, είναι η συστηματική χρήση χημικών λιπασμάτων και ψεκασμών. Για παράδειγμα, τα μήλα και τα αχλάδια στην περιοχή της Μακεδονίας "τρώνε" περίπου 17 ψεκασμούς μέχρι να φτάσουν στην τέλεια εμφάνιση που έχουν στα σούπερ μάρκετς. Προϊόντα κάκιστης ποιότητας και επικίνδυνα για την υγεία, τα οποία ωστόσο ο καταναλωτής υποχρεωτικά αγοράζει αφού δεν υπάρχουν άλλα.
Κάποτε, πριν από 18 χρόνια περίπου, αγόρασα ένα χωράφι στην περιοχή της Κώμης. Εκεί τα χωράφια είναι πολύ εύφορα, διότι σε παλιές εποχές φύτευαν τα πάντα οι Καλαμωτούσοι (καρπούζια, πεπόνια κλπ). Ακόμα μέχρι και σήμερα στο χωράφι ξεφυτρώνουν αγριόχορτα τεράστιου ύψους, έως και 3 μέτρων, λόγω της υπερλίπανσης που είχε δεχτεί το χωράφι από τον επαγγελματία γεωργό που το εκμεταλλευόταν. Μέχρι σήμερα ακόμα το κτήμα δεν έχει εκτονώσει την ενέργεια του λιπάσματος. Δηλαδή ό,τι και να φυτέψω μέσα θα εξαφανιστεί από τα αγριόχορτα που θεριεύουν λόγω της περασμένης υπερλίπανσης. Επίσης στο συγκεκριμένο κτήμα, όταν το πρωτοόργωσα, παρατήρησα ρινίσματα πλαστικού. Δηλαδή ο "νοικοκύρης" Καλαμωτούσης γεωργός που το χρησιμοποιούσε για τις καλλιέργειές του, ως γνήσιος νεοέλληνας "οικολόγος", στο τέλος κάθε καλλιεργητικής περιόδου, δεν μάζευε τις πλαστικές σωληνώσεις ποτίσματος αλλά απλούστατα τις άλεθε με το γιγάντιο τρακτέρ που είχε, με αποτέλεσμα όλη αυτή η σαβούρα του πλαστικού να είναι ήδη δια παντός ενσωματωμένη στο έδαφος.
Συμπέρασμα: ουδεμία σωτηρία υπάρχει. Τα πάντα θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους. Οι πάντες θα καρκινιάσουν. Και φυσικά και οι ίδιοι οι ασυνείδητοι καλλιεργητές είναι τα πρώτα θύματα των καρκινοπαθειών. Ούτε αυτοί βρίσκονται στο απυρόβλητο. Περιπτώσεις μεγαλογεωργών οι οποίοι προσβλήθηκαν από καρκίνους έχουμε πολλές εδώ στη Χίο. Συνεπώς ας ταρακουνηθούμε όλοι όσο είναι καιρός, αν βέβαια μπορεί πλέον να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση.
Σου στέλνω ένα βίντεο από χώρα του εξωτερικού, το οποίο επιβεβαιώνει αυτά που έγραψα.»
Αυτά, από τον συμπολίτη μας Λεωνίδα Πυργάρη, γραμμένα… στάμπα βεβαίως διότι η πλειοψηφία της κοινωνίας διαθέτει το επίπεδο, που υπογράφει έτερος συμπατριώτης, ο συνταξιούχος Εκπαιδευτικός Στέλιος Παντελογιάννης.
«Κύριε διευθυντά.
Πέμπτη 3 Οκτωβρίου ώρα 2.30 μ.μ. στεκόμουν στο πεζοδρόμιο έξω από το Ομήρειο.
Στο παγκάκι δίπλα στην προτομή του Ομήρου κάποιος είχε φάει το σουβλάκι του και είχε αφήσει τις χαρτοπετσέτες πάνω στο παγκάκι.
Σε λίγο βλέπω το κύριο αντιδήμαρχο καθαριότητας που περνούσε από εκεί να πηγαίνει να μαζεύει τις χαρτοπετσέτες και να τις ρίχνει στον κάδο που ήταν λίγα μέτρα από το παγκάκι.
Πέστε μου εάν το έχετε ξαναδεί αυτό;
Μπράβο στον κύριο αντιδήμαρχο και του υποσχόμαστε κι άλλες πολλές θητείες στον Δήμο.»
Υ.Γ: Άσχετο με τα παραπάνω. Η επίσημη μετονομασία του Πασά σε Παναγιά, με την «βούλα» της Προέδρου της Δημοκρατίας, έχει όνομα, το οποίο δεν θα διεκδικήσει ποτέ τις «δάφνες» που του αναλογούν. Αυτός είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος, τέλος.
