Πάνω από 40 χρόνια ταξιδεύω στον τρίτο κόσμο. και έχω δει πολλά άγρια και φρικτά πράγματα να κάνουν οι άνθρωποι.
Έχω δει πως εξαργυρώνεται η εξαθλίωση που επιβάλλουν οι σκοτεινοί άνθρωποι του χρήματος και των συμφερόντων.
Έχω δει πατέρα να εκδίδει το δωδεκάχρονο κοριτσάκι του για να φάει ο ίδιος και να ταΐσει την υπόλοιπη οικογένεια, έχω δει εν πάση περιπτώσει όλες τις προεκτάσεις της εξαθλίωσης.
Σε όλο το φάσμα των ανθρώπων πλούσιων και φτωχών, το μέτρο του πόνου είναι το ίδιο.
Η δυστυχία γύρω μας σε όλους τους ανθρώπους δεν πάει πίσω.
Παντού Σταυροί παντού πόνος.
Ο κακός άνθρωπος διαθέτει έναν πανύψηλο και εξαιρετικά εκτεθειμένο εγωισμό, που πολύ εύκολα πληγώνεται, καθώς κτυπά το κεφάλι στα δοκάρια των οροφών των έμμονων του.
Και έτσι γίνεται εμπαθής και πωρωμένος.
Τα αίματα κι οι πληγές του υψηλού εγωισμού του, έχουν κάνει τον εσωτερικό του κόσμο, εξαθλιωμένο και ζοφερό (Ηθική εξαθλίωση ).
Έτσι προκύπτει το συμπέρασμα κάτι σαν απολογισμός της ζωής κατά κάποιο τρόπο, πως η μόνη μνήμη όλων των ανθρώπων που είναι συνομήλικη της αιωνιότητας ΕΙΝΑΙ Η... ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
καλή σαρακοστή
και
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ