Το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου 2016 για την παραμονή ή την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση συντάραξε αναμφισβήτητα με το ανατρεπτικό αποτέλεσμα του BREXIT-το οποίο αποτελεί την πρώτη μεγάλη οδυνηρή ήττα της υπό γερμανικό έλεγχο Ευρωπαϊκής Ένωσης των τραπεζών και των πολυεθνικών επιχειρήσεων-το κυρίαρχο βρετανικό και ευρωπαϊκό πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Οι Βρετανοί στο σύνολο τους δεν είναι ο λαός ενός προτεκτοράτου που ίσως να διαθέτει υποτελή νοοτροπία, είναι ο περήφανος λαός μιας πολύ σημαντικής χώρας που υπήρξε αυτοκρατορία στους προηγούμενους αιώνες και σήμερα συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου. Οι Βρετανοί κατά συνέπεια, οι οποίοι είναι άλλωστε και οι νικητές δυο παγκόσμιων πολέμων, έχουν αναπτύξει άκρως αξιοπρεπή νοοτροπία και συμπεριφορά. Δεν θα μπορούσαν λοιπόν ποτέ οι Βρετανοί πολίτες που άντεξαν με πρωτόγνωρη καρτερία και γενναιότητα τους σφοδρότατους βομβαρδισμούς της πάνοπλης ναζιστικής πολεμικής αεροπορικής μηχανής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να αποδεχτούν, έναντι των όποιων βραχυπρόθεσμων αρνητικών οικονομικών επιπτώσεων από το BREXIT,τη Γερμανική κυριαρχία και ηγεμονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έτσι, η απίστευτη έκπληξη των Γερμανών πολιτικών ηγετών και των απόμακρων γραφειοκρατών των Βρυξελλών από αυτό το καταπληκτικό απελευθερωτικό αποτέλεσμα εκείνο το ελπιδοφόρο και ηλιόλουστο ξημέρωμα, για τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, της 24ης Ιουνίου 2016, δεν συμβαδίζει σε καμία περίπτωση με την καλή ιστορική γνώση και την εμβριθή ανάλυση των δεδομένων.
Η άοκνη προσπάθεια της Γερμανίας να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχο της τους ευρωπαϊκούς λαούς και να ισοπεδώσει για άλλη μια φορά την ευρωπαϊκή ήπειρο όχι με στρατιωτικά όπως στο παρελθόν αλλά με οικονομικά όπλα εμφανίζει παρόμοια ανιστόρητα χαρακτηριστικά. Οι Γερμανοί, οι οποίοι δεν μπορούν να ελέγξουν με κανένα τρόπο τη μεγάλη πολιτική και οικονομική τους δύναμη, είναι προφανές ότι αγνοούν παντελώς την ιστορία και έτσι βρίσκονται τώρα πια με μαθηματική νομοτέλεια στα πρόθυρα μιας καινούργιας ήττας που θα επέλθει με τη διαφαινόμενη σίγουρη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
H Ευρωπαϊκή Ένωση που αντικατέστησε το 1993 με βάση τη συνθήκη του Μάαστριχτ την μέχρι τότε ΕΟΚ, συνιστά κατά βάση μια παρά φύσιν και ελαττωματική εν τη γενέσει της πολιτική και οικονομική ένωση κρατών με άνισο πολιτικό, νομικό, οικονομικό, στρατιωτικό και πολιτιστικό επίπεδο, αλλά και μια ένωση λαών που αισθάνονται ξένοι μεταξύ τους, χωρίς αδελφικά αισθήματα αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης Έτσι, οι μεγαλόστομες διακηρύξεις και τα ανεδαφικά οράματα περί μιας δημοκρατικής και ευημερούσας απ’ άκρου σ’ άκρου Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα μπορούσαν παρά να διαψευστούν οικτρά.
Η Γερμανία, εκμεταλλευόμενη τις επιπτώσεις της κρίσης που ξέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2008 με την βαρύγδουπη κατάρρευση των τραπεζών (Lehman Brothers) και επικαλούμενη βεβαίως το Σύμφωνο σταθερότητας του Μάαστριχ καθώς και την ανάγκη προώθησης δέσμης μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης, εφαρμόζει έκτοτε με περίσσιο ηγεμονισμό ένα είδος οικονομικού ολοκληρωτισμού, σε βάρος κυρίως των αδύναμων χωρών-μελών της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Τα αντιλαϊκά οικονομικά σχέδια της πιο αυστηρής νεοφιλελεύθερης λιτότητας που επιβλήθηκαν από το Βερολίνο έχουν κυριολεκτικά ισοπεδώσει τις κοινωνίες των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Στην Ελλάδα, η οποία αποτελεί βεβαίως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα πειραματικής εφαρμογής αυτών των απίστευτα παράλογων και οικονομικά ανορθολογικών πολιτικών, η ανεργία έχει αυξηθεί δραματικά στο 26,8% του εργατικού δυναμικού, ενώ κάτω από τα όρια της φτώχειας διαβιεί το 36% του ελληνικού πληθυσμού. Στην Ιταλία το 24,4% του πληθυσμού βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Στην Ισπανία το 22,2% των νοικοκυριών ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας ενώ περισσότερα από ένα στα τρία παιδιά-ή 2,6 εκατομμύρια-βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Στην Πορτογαλία ένα στα τέσσερα παιδιά ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και συνολικά 2 εκατομμύρια άνθρωποι περίπου –το 20% δηλαδή του πορτογαλικού πληθυσμού- ζουν μες στη φτώχεια και την ανέχεια.
Η Γερμανία την ίδια χρονική περίοδο έχει σαφώς αποκομίσει πρωτοφανή οικονομικά οφέλη. Τα πολύ μεγάλα της κέρδη προκύπτουν από τη μεταφορά χρημάτων των επενδυτών στα «χαμηλού κινδύνου» γερμανικά ομόλογα λόγω της κρίσης που ταλανίζει την ευρωζώνη. Ειδικότερα μετά το 2009, οι αποδόσεις των γερμανικών ομολόγων έφτασαν στον πάτο του βαρελιού, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. 5ετή γερμανικά ομόλογα) σε αρνητικά επιτόκια. Η Γερμανία δηλαδή όχι μόνο δεν πληρώνει για να δανειστεί, αλλά την πληρώνουν κιόλας οι επενδυτές, ώστε να διασφαλίσουν τα χρήματα τους λόγω της ανασφάλειας που επικρατεί στη ζώνη του ευρώ. Έτσι, την πενταετία 2010-2015 η Γερμανία κατάφερε να εξοικονομήσει συνολικά το ποσό των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ που αντιστοιχεί στο 3% του γερμανικού ΑΕΠ, λόγω ακριβώς της δραματικής μείωσης του κόστους δανεισμού.
Είναι λοιπόν παραπάνω από προφανές για κάθε καλοπροαίρετο παρατηρητή ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και βεβαίως η άκρως νεοφιλελεύθερη ευρωζώνη λειτουργούν προς το συμφέρον της ηγεμονικής και κυριαρχικής Γερμανίας και σε βάρος των υπολοίπων χωρών-μελών και κυρίως σε βάρος των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Τα πολύ υψηλά εμπορικά πλεονάσματα που επιτυγχάνει η Γερμανία-π.χ. το 2013 είχε εμπορικό πλεόνασμα 200 δισεκατομμυρίων ευρώ-παραμένοντας έτσι ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό κράτος οφείλονται βέβαια στη σπουδαία γερμανική οικονομική μηχανή αλλά ενδυναμώνονται σκανδαλωδώς και από το άδικο νομισματικό σύστημα της ευρωζώνης.
Η Γερμανία για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, πέρα από την οικονομική της άνθιση, έχει μετεξελιχθεί σε διεθνή παίκτη πρώτου μεγέθους, δεδομένου ότι η πολιτική της ηγεσία βρίσκεται στην καίρια θέση να εκπροσωπεί τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς να ρωτάει καμία. Έτσι, η αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση της Μεγάλης Βρετανίας που είναι η πρώτη στρατιωτική δύναμη, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και η χώρα με την τρίτη μεγαλύτερη συνεισφορά στον κοινοτικό προϋπολογισμό, επιφέρει ανεπανόρθωτο πλήγμα στο διεθνές στάτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρώτα από όλα στο στάτους της Γερμανίας.
Ταυτόχρονα, τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων στερούνται δημοκρατικής νομιμοποίησης και είναι απόμακρα και απρόσιτα για τον απλό ευρωπαίο πολίτη. Είναι δηλαδή ευδιάκριτο ένα βαθύ δημοκρατικό έλλειμμα που αντίκειται ευθέως στις ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παραβιάζει κατάφωρα τον αρχικό διακηρυκτικό αξιακό πυρήνα της. Οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν ασκούν την παραμικρή άμεση επιρροή στους σημαντικούς θεσμούς λήψης αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης –δηλαδή το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με τον ισχυρό συγκεντρωτικό ρόλο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τον έντονα γραφειοκρατικό και τεχνοκρατικό χαρακτήρα -και οι εν λόγω θεσμοί δεν έχουν καμία απολύτως υποχρέωση να λογοδοτούν στους πολίτες της. Από την άλλη πλευρά, το άμεσα εκλεγμένο Κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο εδρεύει στο Στρασβούργο, δεν διαθέτει κατά διάνοια επαρκείς εξουσίες και εξακολουθεί να αποτελεί έναν αδύναμο κρίκο.
Συμπερασματικά η Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει εκπέσει σε μια μορφή γερμανικής αποικίας δεν πρόκειται, παρά τις αυταπάτες που καλλιεργούν ορισμένοι πολιτικοί κύκλοι, ούτε να αλλάξει, ούτε να βελτιωθεί, ούτε να αποκτήσει ποτέ δημοκρατικό και κοινωνικό πρόσωπο. Επομένως έφτασε η σπουδαία ώρα οι σκλαβωμένες χώρες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης να ακολουθήσουν το φωτεινό παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας και του περήφανου βρετανικού λαού, να σπάσουν τα σιδερένια δεσμά τους και να απελευθερωθούν, ατενίζοντας έτσι με διάχυτη ελπίδα και αισιοδοξία το μέλλον.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Ισίδωρος Καρδερίνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Είναι μυθιστοριογράφος, ποιητής και οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στην τουριστική οικονομία. Άρθρα του έχουν αναδημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και sites σε όλο τον κόσμο. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά και έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και λογοτεχνικές σελίδες εφημερίδων. Έχει εκδώσει επτά ποιητικά βιβλία και δυο μυθιστορήματα. Τα δυο μυθιστορήματά του και τρία ποιητικά του βιβλία έχουν εκδοθεί στις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία.
E-mail: skarderinis@hotmail.gr
Facebook: Karderinis Isidoros