Δεν συνηθίζω να γράφω στις εφημερίδες για τα προσωπικά μου προβλήματα. Εκείνο που με ενδιαφέρει συνήθως, δεν είναι ο εαυτούλης μου, αλλά το κοινό καλό, το καλό της πατρίδας μου και ο Ελληνικός πολιτισμός σαν τρόπος ζωής. Αυτό είναι κοινωνικότητα για εμένα και αυτό με κινητοποιεί.
Τα τελευταία έξι-επτά χρόνια γράφω για τον τουρκικό ισλαμοφασισμό του Ερντογάν και το κτίσιμο της οθωμανικής αυτοκρατορίας πάνω στα κεφάλια μας με τη βοήθεια του Όπλου της Μαζικής Μετανάστευσης και της αριστεράς. Ξέρετε: No borders, παιδομάζωμα, μπάτε σκύλοι αλέστε και όχι μόνο δε θα δώσετε αλεστικά, αλλά σας πληρώνουμε και τα από πάνω.
Κάθε κοινωνικοποιημένο άτομο όχι μόνο πρέπει να προστατέψει τον τρόπο της ζωής του, όταν αυτός κινδυνεύει αλλά πρέπει και να τον βελτιώνει συνεχώς.
Θα καταλάβετε καλύτερα αν ακούσετε την Μαρία Ευθυμίου, στο κανάλι της Βουλής, να μιλάει για τον Κομφούκιο και τον κινεζικό Δημόσιο Τομέα. Να το ψάξετε. Έχουν κάποιο λόγο όσοι εθελοτυφλούν, που κάνουν δηλαδή ότι δεν βλέπουν την διαφθορά π.χ. του Ελληνικού Δημοσίου τομέα, την διαπλοκή και τον φασισμό με τον οποίο ποδοπατούνται και εξευτελίζονται οι φτωχοί πολίτες την ίδια στιγμή που κτίζουν βιλάρες κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι και κάποιοι πολιτικοί. Σ’ αυτόν τον τομέα, οι διεθνείς μελέτες και στατιστικές λένε ότι βρισκόμαστε πλάι-πλάι με τις πιο διεφθαρμένες και υποανάπτυκτες χώρες της Αφρικής. Πρέπει κάτι να γίνει.
Θυμάμαι, τότε, μέσα στη λεγόμενη αριστερά, από την οποία και εγώ προέρχομαι, να παπαγαλίζουμε όλοι και να λέμε ότι οι εφοπλιστές και οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους, ενώ παράλληλα ζητάγαμε και ζητάνε ακόμα, προσλήψεις, αυξήσεις, δικαιώματα και κόντρα δικαιώματα. Από ποιον τα ζητάνε; Αυτό δεν το λένε… Μα, από τον φτωχό λαό φυσικά ο οποίος ένα ψωμί να αγοράσει και έναν καφέ να πιει θα πληρώσει φόρους, πρόστιμα και κατασχέσεις για να θραφεί το κτήνος. Από αυτά τα λεφτά πληρώνεται ο πρωθυπουργός, ο υπουργός, ο δήμαρχος, μέχρι και ο τελευταίος δημόσιος υπάλληλος.
Μιλάω για τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων από τα οποία πληρώνονται όλοι αυτοί τους οποίους εκλέγουμε για να μας υπηρετούν και είναι ψέμα ότι πληρώνουν και αυτοί φόρους, αφού τα λεφτά που παίρνουν ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΙ. Τους πληρώνουμε δηλαδή τα πάντα, ακόμα και τους φόρους που καμώνονται ότι πληρώνουν και καμώνονται ότι τους πληρώνουν για να μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια ότι τάχα είναι και αυτοί φορολογούμενοι πολίτες σαν και εμάς.
Αυτοί λοιπόν είναι στην πραγματικότητα οι πλούσιοι που δεν πληρώνουν φόρους αλλά πληρώνονται από τους φόρους και θα ήταν όλα καλά και θα ζούσαμε όλοι μέσα σε μια δημοκρατική, δίκαιη, δηλαδή ευνο-
μούμενη κοινωνία, αν δεν υπήρχε ο σαδισμός και η κατάχρηση της εξουσίας την οποία τους την έχουμεπαραχωρήσει για να λειτουργούμε σαν κοινωνικό σύνολο, τάχα με μεγαλύτερη ευκολία.
Είναι η διαφθορά, η κατάχρηση εξουσίας, δηλαδή η αναξιοκρατία εκείνη η οποία κάνει τους καλύτερους Έλληνες, τους πιο καινοτόμους να παίρνουν κατά τα μάτια τους και να εξορίζονται ή να αδρανούν σκόπιμα.
Έναν αξιοσέβαστο αστυνομικό, είναι η κατάχρηση της εξουσίας εκείνη η οποία τον κάνει ΜΠΑΤΣΟ και ένα δημόσιο υπάλληλο ΦΑΣΙΣΤΑ, άσχετα σε ποιο κόμμα ισχυρίζεται ότι ανήκει, για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια.
Πριν από κάποιες δεκαετίες ήρθε ο Δήμος Χίου με εργολάβο τον πατέρα Ζαννάρα και φάρδυνε το δρόμο που πάει στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα. Από αυτό ωφελήθηκαν όλοι οι απέναντι, κάτω από μένα διότι μόνο ο δικός μου πανάρχαιος τοίχος γκρεμίστηκε και μόνο το δικό μου οικόπεδο κουτσουρεύτηκε. Παρόλα αυτά εγώ γνωρίζω ότι ένας καλός δρόμος είναι πολιτισμός και δε ζήτησα καμία αποζημίωση μόνο ένα τοιχίο.
Πήγαινα στις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου κάθε ένα χρόνο, κάθε πέντε χρόνια και ο καιρός περνούσε χωρίς να γίνεται τίποτα. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα ο τότε διευθυντής των τεχνικών υπηρεσιών κουνούσε προκλητικά την παλάμη του μπροστά στο πρόσωπο μου και μου έλεγε περιφρονητικά: Δεν ξέρω τι μου λες εμένα για τοιχία, εγώ δεν είμαι καλλιτέχνης ή θεατρίνος.
Δηλαδή ο άνθρωπος ήθελε να με πάει φυλακή… Στο τέλος επειδή τα ξαδέρφια μου από την κάτω μεριά του δρόμου, είναι φιλαράκια του και έκαναν μια αποχωμάτωση πάνω από τέσσερα μέτρα βάθος σύριζα με το δρόμο με αποτέλεσμα να κινδυνέψει ο δρόμος με καθίζηση και να πάμε όλοι μαζί στο λαγκάδι, τους έκανε ένα γερό τοιχίο, ως μη όφειλε, και έτσι έκανε και σε μένα από επάνω ένα κουτσουρεμένο και μισοτελειωμένο. Ακόμα οι βροχές παίρνουν το χώμα από το χωράφι μου.
Τα βάσανα μου με όλους αυτούς τους ανθρώπους δεν έχουν τελειώσει. Για την ακρίβεια τα τελευταία λίγα χρόνια, μέσα στην κρίση και την ανεργία μου έχουν κόψει το νερό τρεις φορές και πάντα σαββατοκύριακο.
Το νερό έρχεται Τρίτη.
Ξέρουν ότι εγώ δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει να πέφτει ο μισθός, ούτε σύνταξη παίρνω και εκτός όλων των άλλων πληρώνω σαν ευρωπαίος φορολογούμενος το ενοίκιο, το ρεύμα, το νερό και το χαρτζιλίκι του κάθε ισλαμιστή που μας στέλνει ο κύριος Ερντογάν την ίδια στιγμή που οι «Έλληνες» κόβουν το δικό μου νερό για να μην έχω να πλυθώ.
Πήγα να διαμαρτυρηθώ σε κάποιον κύριο Λιτσάκη, διευθυντή στη ΔΕΥΑΧ δίπλα στο Δήμο Χίου. Μου εξήγησε ότι μου έκοψε το νερό γιατί χρωστάω εκατό πενήντα ευρώ. Έδωσα τότε ένα κατοστάρικο συν τα τέλη επανασύνδεσης και περίμενα μέχρι την Τρίτη που έρχεται το νερό. Εννοείται ότι όλο το σαββατοκύριακο κουβαλούσα μπιτόνια νερό για το καζανάκι και τα απολύτως απαραίτητα. Κανονικός εξευτελισμός δηλαδή.
Το είπα σε διάφορους ανθρώπους μέσα στην αγορά και η αντίδραση ήταν πάντα η ίδια: oργή. Ο μπαμπάς Παπαγιαννάκης, ο φωτογράφος π.χ., μου είπε: Εσένα σου κόψανε το νερό Θανάση για εκατό πενήντα ευρώ, επειδή σ’ έχουν στο μάτι, ενώ εγώ σε ένα μαγαζί τους χρωστάω εξακόσια πενήντα ευρώ νερό επίτηδες για να μου το κόψουνε και δεν μου το κόβουνε.
Ο Μουτσάτσος ο μικρός από τη Φάρκαινα μου λέει ότι το νερό εμάς μας το κόβει ο δήμος όταν φτάσει τα πεντακόσια ευρώ.
Τη δεύτερη φορά μου κόβουν το νερό πάλι σαββατοκύριακο, λες και το έκαναν επίτηδες. Άλλαξαν μάλιστα και το διακόπτη πριν τον κλείσουν που σημαίνει ότι δούλεψαν για ώρα χωρίς να σκεφτεί κάποιος από αυτούς να ανέβει στο σπίτι και να μου εξηγήσει ότι θα πάω να τραβήξω το καζανάκι και δε θα έχει νερό. Να νοιαστώ δηλαδή αν το έχω ξεχάσει ή να βρω τα λεφτά αν δεν τα έχω.
Τίποτα. Ένας άνθρωπος περαστικός να τους ρωτήσει, ρε, του το είπατε του ανθρώπου ότι του κόβετε το νερό; Είμαστε όλοι συγγενείς εδώ πάνω και οι περισσότεροι έχουν ευεργετηθεί από την οικογένειά μου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Τίποτα. Νοοτροπία δημοσίων υπαλλήλων απ’ άκρη σ’ άκρη, δηλαδή αντικοινωνικότητα. Τρίτη φορά μου κόβουν το νερό ξανά και το ανακαλύπτω την περασμένη Μεγάλη Πέμπτη.
Κατεβαίνω στο μετρητή για να βεβαιωθώ. Το ταμπελάκι γράφει ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΧΡΕΟΥΣ και με τη βούλα δηλαδή για να σε εξευτελίσουν και από πάνω. Είναι απαράδεκτο και απάνθρωπο. Τρέχω ξανά στη ΔΕΥΑΧ. Ο κ. Λιτσάκης περιοδεύει ως συνήθως και με στέλνουν στα κεντρικά στο αεροδρόμιο. Τίποτα, δεν υπάρχει λύση. Τρέχω ξανά στη ΔΕΥΑΧ με τα λεφτά στο χέρι.
Μια κοπέλα μου λέει ότι κλείσαμε γιατί είναι ημιαργία και μου θυμίζει εκείνη την περίπτωση με τον Χάρρυ Κλιν στο Δημόσιο. Κοπέλα μου δεν έχω νερό πασχαλιάτικα της λέω. Πες μου ποιος ανοίγει τα νερά να πάω να τον βρω. Έχει σχολάσει δεν θα τον βρεις. Μη με αναγκάσετε να πάω και να το ανοίξω μόνος μου, δεν καταλαβαίνεις ότι είναι απάνθρωπο να μείνω πασχαλιάτικα χωρίς νερό.
Εκείνη απτόητη μου λέει αυστηρά να μην το ανοίξεις γιατί θα έχεις επιπτώσεις. Γίνομαι έξω φρενών διότι ο λογαριασμός μου είναι διακόσια εβδομήντα ευρώ την ίδια στιγμή που ήδη γνώρισα εκείνη την ίδια μέρα, τουλάχιστον δέκα ανθρώπους που χρωστάνε από τριακόσια ευρώ και πάνω και καλά κάνει ο δήμος και δεν τους κόβει το νερό, διότι υπάρχει οικονομικό πρόβλημα. Τρέχω στο δήμο αλλά με σταματάει κάποιος στην είσοδο και μου λέει ότι μπορώ να μπω μόνο με ραντεβού από την άλλη εβδομάδα. Εμφανίζεται κάποιος. Να, μου λέει, ο φύλακας, είναι ο αντιδήμαρχος ο κ. Πατεριμός που ίσως μπορεί να σε βοηθήσει. Πράγματι μιλάω με τον αντιδήμαρχο ο οποίος προσπαθεί να με καθησυχάσει. Κάτι θα γίνει μου λέει και μου ζητάει το τηλέφωνο μου δίνοντας μου την κάρτα του για να επικοινωνήσουμε (δεν επικοινωνήσαμε).
Διαβάζω: Georgios. I. Paterimos deputy mayor of welfare education and culture. Σώθηκα, σκέπτομαι, όμως στο καπάκι με συμβουλεύει σαν καλό παιδί που είναι, να μην προσωποποιώ τα προβλήματα μου, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ να μην τα βάζω με τους δημόσιους υπαλλήλους γιατί θα έχω κακά ξεμπερδέματα…
Δεν θα μπορούσα βέβαια να ακολουθήσω τη συμβουλή του. Άλλωστε έχω δει πολλούς στη ζωή μου να μπερδεύουν τη γενναιότητα με τη βλακεία. Συμβαίνει σε εποχές παρακμής. Λοιπόν έχουμε και λέμε: μου κόψανε το νερό για εκατό πενήντα και μετά για διακόσια εβδομήντα ευρώ. Του Μουτσάτσου στη Φάρκαινα του το κόβουν στα πεντακόσια ευρώ. Του Παπαγιαννάκη στα εξακόσια και βάλε και σε πολλούς άλλους το ίδιο χωρίς μάλιστα να μας ειδοποιήσουν προηγουμένως. Αυτό είναι απάνθρωπο. Υπάρχει εμπάθεια και κατάχρηση εξουσίας. Στη δική μου την περίπτωση μάλιστα είναι ολοφάνερο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι μου, κάνουν διακρίσειες εις βάρος μου και έχουν ξεκινήσει πόλεμο εναντίον μου. Υπάρχει αναγκαιότητα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και πάλι, ενάντια στο φασισμό.
Η ξαδέρφη μου από κάτω η οποία τα έχει καλά με τον Τσακό και πιθανόν και με τον Λιτσάκη έχει έναν γιο που δουλεύει για τη ΔΕΥΑΧ εργολαβικά για να κόβει το νερό στα σπίτια. Τη Μεγάλη Πέμπτη λοιπόν που κατέβηκα και είδα το νερό κομμένο και το ταμπελάκι ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΧΡΕΟΥΣ με είδανε να βγάζω το ταμπελάκι για να πάω στη ΔΕΥΑΧ και αμέσως φεύγοντας βλέπω τον άντρα της ξαδέρφης μου, ο οποίος δουλεύει στην αρχαιολογία, να τρέχει στον μετρητή μου κάτω από το σπίτι μου για να τσεκάρει τι έχω κάνει, για να μπορέσει προφανώς να μου εξαπολύσει τις επιπτώσεις που λέγαμε … Για καλό πάντως δεν ήρθε. Σας διαβεβαιώ.
Καλώ τους Έλληνες να δημιουργήσουν ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ στο οποίο δε θα γίνονται δεκτοί οι υπάλληλοι μας, δηλαδή οι δημόσιοι μας υπάλληλοι οι οποίοι όχι μόνο δεν είναι φορολογούμενοι αλλά ούτε καν πολίτες. Πολίτης και δημόσιος υπάλληλος είναι δύο ποιότητες οι οποίες δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους διότι όταν ο δημόσιος υπάλληλος είναι παράλληλα και πολίτης τότε όταν πάει στο γραφείο του ή στην δουλειά του, το πρωί, τον πρώτο πολίτη που συναντά και νιώθει ότι πρέπει να τον υπηρετήσει είναι ο … εαυτός του ο ίδιος και τα φιλαράκια του.
Αυτό πρέπει να σταματήσει, αλλιώς θα ζούμε στο γνωστό φαύλο κύκλο της διαφθοράς και της διαπλοκής. Πρέπει ο λαός να πάρει την εξουσία στα χέρια του, διότι οι υπάλληλοι μας δεν την αντέχουν και διαφθείρονται, επειδή, κατά τα φαινόμενα, δεν κατανοούν τη σοβαρότητα και τη βαρύτητα της εξουσίας η οποία τους έχει δοθεί από τον κυρίαρχο Λαό. Να προωθηθεί ο εθελοντισμός σε όλες τις πτυχές του δημόσιου τομέα. Να γλυτώσουμε από αυτούς. Εγώ γίνομαι εθελοντής σκουπιδιάρης, πολύ ευχαρίστως… Σκεφτείτε μια χώρα που να μην πληρώνει δημόσιους υπάλληλους. Θα είναι η πιο συνειδητοποιημένη και ισχυρή χώρα του κόσμου! Πρέπει να αρχίσουμε να το σκεπτόμαστε. Εθελοντισμός λοιπόν, παντού!
Να ξεφορτωθούμε όλους εκείνους οι οποίοι όταν αναγκαστούν να κάνουν επιτέλους την αυτονόητη εργασία για την οποία τους πληρώνουμε, παριστάνουν τους… ήρωες και μας ζητάνε και τα ρέστα, άσε που μας κουνάνε και το δάκτυλο. Λες και είναι αυτοί τα αφεντικά και εμείς οι σκλάβοι τους…
ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ: για να φορολογούμαστε δικαία και πολύ ευχαρίστως, γνωρίζοντας ότι τα λεφτά μας δεν πέφτουν στα χεριά των επαγγελματιών του δικαιοματισμού και των χαραμοφάιδων, οι οποίοι έχουν κάτσει στο σβέρκο μας.