Πολλούς ενόχλησε ότι κατά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης ο Πρωθυπουργός και αρκετοί από τους υπουργούς του δεν έδωσαν τον νενομισμένο μέχρι τότε θρησκευτικό όρκο. Έδωσαν πολιτικό όρκο. Εγώ το βρίσκω ένα βήμα προς τα εμπρός. Ούτε στη Δανία που έζησα δίνουν όρκο παρουσία θρησκευτικών αρχών ούτε στον Καναδά. Άλλωστε όταν ζητάς άδεια παραμονής στον Καναδά σε ενημερώνουν ότι όλες οι θρησκείες είναι σεβαστές αλλά άλλο Κράτος άλλο θρησκεία. Και ο κ. Άκης Τσοχατζόπουλος πρώτα ορκίστηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο και μετά έκανε μακροβούτι στο... μέλι.
Ένα δεύτερο που μου άρεσε είναι η υπουργοποίηση του Γιάννη Βαρουφάκη. Έχει το στυλ που μου αρέσει και πολλή γνώση για να λέει διάφορα στα τραπέζια των παζαριών. Επιπλέον έχει πάμπολλα ένσημα, είναι μηχανόβιος και οικονομημένος. Του εύχομαι να ταράξει το 1% στη νομιμότητα για να θυμηθώ το διάλογο του διανοούμενου της Αριστεράς, Ηλία Ηλιού με τον φιλόσοφο της Δεξιάς Κων. Τσάτσο.
Για το τέλος κάτι Νεοδημοκρατικό. Η παράταξη δεν ψάχνει για αρχηγό. Έχει τον Αντώνη Σαμαρά! Ο Αντώνης πρέπει να ψάξει να βρει τα στελέχη εκείνα που θα περπατάνε ανάμεσα στο πλήθος και δεν θα ξεχωρίζουν από αυτό.
Να αναδειχθούν τα στελέχη εκείνα που δεν προέρχονται από ευγενή... γεννητικά όργανα (το γράφω ακραιφνώς ιατρικά για να μην το γράψω χύμα όπως το αισθάνομαι), που έχουν βιογραφικό και
το άντερο λιγδωμένο και μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά την παράταξη που κινδυνεύει να γίνει ένα κόμμα της τρίτης ηλικίας.