Ο χαιρετισμός του Δημάρχου Χίου Μανώλη Βουρνού στην τελετή εγκαινίων του Μουσείου Μαστίχας στο Πυργί της Χίου.
Εξοχώτατε κε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος,
είναι πολύ μεγάλη τιμή για το νησί μας να Σας υποδέχομαι σήμερα εδώ, σε αυτή την ξεχωριστή για τον τόπο μας στιγμή. Η υψηλή παρουσία Σας στα εγκαίνια του Μουσείου της Μαστίχας, μαζί με τον κο Υπουργό, τον κο πρώην Πρωθυπουργό και όλους τους διακεκριμένους επισκέπτες μας, αποδίδει τόσο σε αυτό καθ’ αυτό το γεγονός όσο και στην κοινωνία των Μαστιχοχώρων τη σημειολογική βαρύτητα που έχει για ένα μικρό τόπο ένα φυσικό προϊόν που τον έχει αναγάγει σε παγκόσμια μοναδικότητα.
Το κτήριο που έχουμε μπροστά μας έρχεται να στεγάσει και να αναδείξει συστηματικά αυτό τον πλούτο, τον τρόπο ζωής, τον πολιτισμό, την ιστορία,... το “πνεύμα του τόπου” που διαπνέει αυτό το μέρος της Ελλάδας. Που το μυρίζεις στον αέρα, το πιάνεις στα χέρια σου, το γεύεσαι, το βλέπεις κτισμένο, το ακούς, το χορεύεις, το εκμεταλλεύεσαι οικονομικά, το υπερασπίζεσαι, το μοιράζεσαι, … το ζεις! και αυτό πάλι με τη σειρά του σε θρέφει, σε ταξιδεύει, σε στολίζει, σε θεραπεύει, σε βάζει σε κινδύνους, σε καταδυναστεύει, σε συγκροτεί ως κοινωνία, σε δένει κόκκο με κόκκο με το παρελθόν, σου ανοίγει το δρόμο για το μέλλον.
Αυτό είναι η Μαστιχοκαλλιέργεια, που πρόσφατα εγγράφηκε στον κατάλογο της Παγκόσμιας Άυλης Πολιτιστικής κληρονομιάς, χάρη στις ενέργειες της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών και τη στιβαρή υποστήριξη του ΠΙΟΠ. Η Μαστιχοκαλλιέργεια που αποτελεί το κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό κεφάλαιο της Χίου, και η αναγκαστικότητα της οποίας κύριε Υπουργέ είναι αυτή που επιβληθείσα εδώ και 6 τουλάχιστον αιώνες, έχει διαμορφώσει ένα τέτοιο οικοσύστημα, το οποίο από επιλογή πλέον, επιτρέπει στον μικρό μαστιχοπαραγωγό του συνεταιρισμού, το κύτταρο αυτού του τόπου, να προφυλαχθεί από τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα και να φθάσει με μέγεθος και με όγκο μεγάλης επιχείρησης, να εκμεταλλευθεί το μονοπώλιο που του χάρισε η φύση και ο Θεός.
Αυτό το μουσείο δεν θα υπήρχε σήμερα εάν δεν είχε δουλέψει συστηματικά για πολλά χρόνια μια πλειάδα ανθρώπων και οργανισμών. Με προεξάρχουσα διαχρονικά την ηγεσία της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών η οποία ενέπνευσε και στήριξε το εγχείρημα και οφείλεται μια ειδική μνεία στον πρώην Πρόεδρο κο Κώστα Γανιάρη, τις πρωτοβουλίες του οποίου συνέχισαν άξια οι επόμενοι πρόεδροι κύριοι Ευθύμης Μονίαρος και Γιώργος Τούμπος, ώστε να δημιουργηθεί αυτή η “Κιβωτός” των Μαστιχοπαραγωγών της Χίου. Καίριας σημασίας ήταν η εργασία και η συνεισφορά όλων οι οποίοι σφράγισαν ο καθένας κατά το μέρος που του αναλογεί το τελικό αποτέλεσμα:
των αρχιτεκτόνων που εμπνεύστηκαν, σχεδίασαν και επέβλεψαν αυτό το εξαιρετικό κτήριο, των μηχανικών που υποστήριξαν τις τεχνικές μελέτες και την εφαρμογή τους, των ερευνητών που συνέλεξαν το υλικό, των μουσειολόγων που συγκρότησαν την καρδιά του μουσείου, των κατασκευαστών που συντόνισαν και υλοποίησαν, των πολλών συνεργείων που κατέθεσαν την εμπειρία, το φιλότιμο και το μεράκι τους, των διοικητικών υπηρεσιών και της διεύθυνσης του ΠΙΟΠ από τις οποίες πέρασε ο τεράστιος όγκος δουλειάς, των δημόσιων υπηρεσιών και οργανισμών που έγκαιρα συνέτρεξαν στην πλειάδα των αδειοδοτήσεων, από το ΥπΠο μέχρι το Δασαρχείο και την Πολεοδομία, των τεχνικών υπηρεσιών της Τράπεζας που αγωνίστηκαν μέχρι και σήμερα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ελληνικού Κράτους και της Τράπεζας Πειραιώς που χρηματοδότησαν αυτό το πολύπλοκο έργο και τόσων άλλων… Τα πράγματα όμως δεν θα είχαν ποτέ ολοκληρωθεί εάν η Πρόεδρος του ΠΙΟΠ, η κα Σοφία Στάικου, δεν είχε υιοθετήσει κυριολεκτικά αυτό το μουσείο και δεν κατέθετε όλη της την αποφασιστικότητα στην ένταση που απαιτεί η κάθε στιγμή.
Σήμερα γιορτάζουμε το τέλος αυτής της πολύχρονης και δύσκολης διαδικασίας και την αρχή μιας νέας. Δίνουμε στη Χίο ένα πλήρη και άρτια οργανωμένο οργανισμό ο οποίος αναδεικνύει τον πολιτισμό και την τεχνολογία της Μαστιχοκαλιέργειας και την προσφέρει ως ένα κεντροβαρικό γεγονός στον επισκέπτη και τον κάτοικο του νησιού. Και όλα αυτά, μέσα σε ένα σύγχρονο αρχιτεκτόνημα, που πιστεύω ότι θα αναδειχθεί σε σταθμό για την αρχιτεκτονική στο νησί, ενώ το μείζον που συνεισφέρεται είναι η καλή πρακτική στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς˙ ένα παράδειγμα του πως αλλιώς μπορούν να γίνουν τα πράγματα˙ ένα αισιόδοξο κεφάλαιο που εδράζεται στο παρελθόν κοιτάζοντας και τροφοδοτώντας το μέλλον μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη και αποπροσανατολιστική συγκυρία για αυτόν τον τόπο.
Σε αυτό το κεφάλαιο ας περπατήσουμε, ας χαρούμε, ας ζήσουμε...