Όποια και να είναι η ερώτηση, το πετρέλαιο είναι η απάντηση...

Eίμαστε μπροστά σε μεγάλες γεωπολιτικές εξελίξεις, ανακατατάξεις με τον κίνδυνο ενός ευρύτερου πολέμου στην περιοχή μας (ως συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα για τις ΑΟΖ Κύπρου,Ελλάδας και Τουρκίας) ν' αρχίζει να δείχνει, πως είναι όλο και πιο κοντά μας. Βρισκόμαστε ''στο δαχτυλίδι της φωτιάς", από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή, σε μια περιοχή που διαγκωνίζονται μικροί και μεγάλοι παίχτες για τον έλεγχο των εδαφών, των θαλασσών, των αγορών και της ενέργειας. Οι σπίθες από την πυρκαγιά που καίει στη γειτονιά μας πλησιάζουν. Η ένταση Κύπρου Ελλάδας με την Τουρκία τις τελευταίες μέρες ανεβαίνει κι έχει χτυπήσει κόκκινο. Εκ των ων ουκ άνευ να υπερβούμε τις συμπληγάδες του ιμπεριαλισμού, του εθνικισμού, του μιλιταρισμού. Αλλιώς θα γίνουμε θύματα της απάτης και της αυταπάτης αυτών των πολιτικών.

 

 ''Όταν αυτοί που είναι ψηλά μιλάνε για ειρήνη ο απλός λαός ξέρει πως έρχεται ο πόλεμος. Όταν αυτοί που είναι ψηλά καταριούνται τον πόλεμο οι διαταγές για επιστράτευση έχουν υπογραφεί. Στον τοίχο, με κιμωλία γραμμένο : «Θέλουνε πόλεμο». Αυτός που το ‘χε γράψει έπεσε κιόλας. Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε: Να ο δρόμος για τη δόξα. Αυτοί που είναι χαμηλά λένε: Να ο δρόμος για το μνήμα. Ο πόλεμος που έρχεται δεν είν’ ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος, υπήρχαν νικητές και νικημένοι. Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο.’’ Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Αν δε θέλουμε να γίνουμε κρέας για τα πετρέλαια των πολυεθνικών είναι επείγουσα ανάγκη να προτάξουμε τις δικούς μας στόχους, που έρχονται σε αντίθεση με τις ιαχές του πολέμου των καπιταλιστών και του πολιτικού προσωπικού τους. Επιτακτική και άμεση η ανάγκη μαζικής έκφρασης ενός ισχυρού αντιπολεμικού,αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που θα αποκαλύπτει τα βαθύτερα αίτια του πολέμου και δεν θα υποτάσσεται στην κυρίαρχη αφήγηση του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού διεθνισμού,ούτε στην άλλη όψη του την νεοεθνικιστική-νεοσυντηρητική του ίδιου συστημισμού. Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, να ληφθεί υπόψη και το πως επιχειρείται να επιβληθεί η ''εθνική'' ρητορική και η αστική γραμμή εντός της χώρας. Υποστηρίζεται με παραλλαγές δυστυχώς και από τ' αριστερά, αφού βλέπει μονάχα την επιθετικότητα  της τουρκικής αστικής τάξης και την ελληνική αστική τάξη λαθεμένα αμυντική στον άξονα ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ, ενώ παράλληλα συμπίπτει μαζί της με τη λογική των "κυριαρχικών δικαιωμάτων" (στο όνομα του μερτικού των υδρογονανθράκων από τις πολυεθνικές της εξόρυξης ;) σε διεθνείς ελεύθερες θάλασσες που αυθαίρετα τις όρισαν ‘’οικόπεδά τους’’ και τις βάφτισαν ΑΟΖ. Με όλη αυτή την εθνικιστική, πολεμοκάπηλη και πατριδοκάπηλη αστική ρητορική και γραμμή, που περίπου στην πράξη καλεί σε κήρυξη πολέμου με την Τουρκία και αναπτύσσεται απ' όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, δεξιά κι αριστερά (πρότυπα, γενόσημα και γιαλαντζί), συμπεραίνεις, πως σχεδόν ένα αιώνα μετά, δύσκολα θα αποφευχθεί ένα καταστροφικό νέο 1922. Παρα ταύτα γενικευμένος, περιφερειακός, τοπικός πόλεμος χωρίς κοινωνική συναίνεση και αποδοχή -συν τοις άλλοις- δεν είναι κι ότι το πιο εύκολο. Ελληνο/Κυπριακό-Τουρκικό θερμό πολεμικό επεισόδιο ''παίζει'', κι όλα δείχνουν, πως το ετοιμάζουν λόγω των ΑΟΖ και της συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων σε Ανατολική Μεσόγειο-Αιγαίο, ως υπεργολάβοι των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.Προς τα εκεί το πάνε οι αστικές τάξεις των εμπλεκομένων χωρών με το ελεγχόμενο πολιτικό προσωπικό των προθύμων συνολικά του αστικού μπλοκ.Στη συνέχεια διαπραγμάτευση,δούναι και λαβείν.

''Οι μάζες βλέπουν τον πόλεμο συνήθως σαν έναν απόμακρο και θεωρητικό κίνδυνο. Δεν τον βλέπουν ως μια ξεκάθαρη εκδήλωση του ταξικού αγώνα, και το γεγονός ότι εξαρτάται από ενέργειες ξένων κρατών κάνει πιο δύσκολο να καταλάβουμε τι ακριβώς τρέχει, όχι μόνο σε σχέση με τον ίδιο τον πόλεμο, αλλά και σε σχέση με τις ενέργειες ενάντια σε αυτόν.'' Καρλ Λίμπνεχτ. 
Το ζήτημα για μας πλέον έχει τεθεί: Λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στους πολεμικούς τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών και των αστικών τάξεων των εμπλεκομένων χωρών της περιοχής για την αποτροπή ενός άδικου πολέμου σε Ελλάδα-Κύπρο και Τουρκία εν ονόματι - συν τοις άλλοις - μιας καταστροφικής για το περιβάλλον καπιταλιστικής ανάπτυξης.Η υπεράσπιση της ειρήνης και της ζωής μας, αποτελούν σήμερα το πρώτιστο καθήκον για κάθε έντιμο, προοδευτικό, λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο και στις δυο απέναντι ακτές του Αιγαίου.Στις σημερινές συνθήκες αυτοί που αγαπούν αληθινά την πατρίδα τους, μισούν τον πόλεμο και παλεύουν για την αποτροπή του.Γιατί ''ο πόλεμος εναντίον μιας ξένης χώρας συμβαίνει μόνο όταν οι τάξεις με το χρήμα εκτιμούν ότι θα βγάλουν κέρδος απ'αυτόν'' και παράλληλα ο δρόμος του εθνικισμού καταλήγει πάντα σε κάποιου είδους πόλεμο κι ''όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, είναι οι φτωχοί που πεθαίνουν''.Πόλεμο στον πόλεμο που ετοιμάζουν, γιατί εν τέλει όποια και να είναι η ερώτηση, το πετρέλαιο είναι η απάντηση!