«Από το παράθυρό μου στον Κολωνό έβλεπα νέα παιδιά εγκαταλειμμένα, μπλεγμένα στα ναρκωτικά και την εξαθλίωση. Άρχισα να αναρωτιέμαι πώς μπορώ να τα βοηθήσω. Στην αρχή ήταν μια παρέα εφήβων. Πλησίασα και ζήτησα να παίξουμε έναν αγώνα μπάσκετ. Κάθισα να ακούσω τα παιδιά, τα αποδέχτηκα έτσι ακριβώς όπως είναι. Μοιράστηκα το σπίτι τους, την πλατεία και το γήπεδο. Μέσα από τον αθλητισμό και τα πρωταθλήματα μπάσκετ βγήκαν τα θετικά τους στοιχεία. Όταν κάποιος είναι τόσο απελπισμένος, όπως αυτά, τι να του πεις; Ότι ο Χριστός σώζει; Τα ακούει βερεσέ...» π. Αντώνιος Παπανικολάου.
Κάπως έτσι άρχισε η ξεχωριστή διαδρομή της ομάδας μπάσκετ της Κιβωτού του Κόσμου, που από το 2016 εγγράφηκε στα μητρώα της ΕΣΚΑ και φέτος μάλιστα πανηγύρισε την άνοδο στη Γ΄ ΕΣΚΑ!
Ο πατήρ Αντώνιος χρησιμοποίησε ως μέσον προσέγγισης των παιδιών το μπάσκετ, μιας και ο ίδιος από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε μ’ αυτό. Τα παιδιά είχαν ανάγκη να ανήκουν κάπου, μιας και τα περισσότερα ήταν αναγκασμένα από τη συνθήκες της ζωής να ζουν παραμελημένα χωρίς σκοπό και νόημα στη ζωή τους. Έτσι με την ένταξή τους στην ομάδα απέκτησαν ένα σκοπό, να αγωνίζονται για τη νίκη. Μ’ αυτό τον τρόπο ο πατήρ Αντώνιος γνώρισε τα παιδιά και του δόθηκε η δυνατότητα να ανοίξει τους ορίζοντές τους, να αποκτήσει η ζωή τους νόημα και να τους δείξει την άλλη πλευρά της ζωής. Την πλευρά της ελπίδας, της αγάπης, της υπομονής, της φροντίδας και της αξιοπρέπειας. Άλλωστε και το μπάσκετ είναι το άθλημα της αξιοπρέπειας, αφού δεν υπάρχει ισοπαλία και όλοι αγωνίζονται για να νικήσουν, χωρίς να λυπούνται κανέναν. Γιατί το να λυπάσαι κάποιον, χωρίς να τον βοηθάς να ζήσει με αξιοπρέπεια, τον θυματοποιείς.
Την αξιοπρέπεια, λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια η Κιβωτός του Κόσμου, διδάσκει στα παιδιά και μέσα από το μπάσκετ. Ο πατήρ Αντώνιος κάθε φορά διαθέτει από τον πολύτιμο χρόνο του για παίξει μπάσκετ με τα παιδιά και μέσα από αυτό τα νουθετεί. Χάρη σ’ αυτές του τις ενέργειες κατάφερε και μειώθηκε η εγκληματικότητα της περιοχής σε σημαντικό βαθμό.
Με τη βοήθεια των αδελφών Παπαλουκά, Θεόδωρου και Κώστα, το τμήμα μπάσκετ οργανώθηκε και προπονητής ανέλαβε εθελοντικά, ο Φίλιππος Σωτηρόπουλος, έμπειρος προπονητής σε εθνικές και ερασιτεχνικές κατηγορίες. Οι παίκτες της ομάδας είναι από τα πρώτα παιδιά της Κιβωτού, από τα παιδιά που φιλοξενούνται ή στηρίζονται στο παρόν από την Κιβωτό, αλλά και νέοι που μπήκαν στην ομάδα μόλις άκουσαν τη δημιουργία της.
Σκοπός της Κιβωτού, πέραν της αθλητικής πλευράς του όλου εγχειρήματος, είναι να φέρει μια νέα νοοτροπία στο χώρο. Και στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και στην εξέδρα. Τη νοοτροπία της αξιοπρέπειας, του σεβασμού, της ανιδιοτέλειας και να καλλιεργείται το πνεύμα των αγώνων, ως πνεύμα γιορτής και αγάπης και όχι βίας και μίσους.
Στη φετινή ομάδα προπονητής ήταν ο Κολωνιώτης, Γιάννης Διονυσόπουλος, με βοηθό τον Χρήστο Σκορδά, παιδί της Κιβωτού.
Το μπάσκετ πέραν της πρώτης ομάδας, έχει τμήματα μίνι, παιδικού, εφηβικού, κορασίδων και νεανίδων. Αριθμεί κοντά στα 90 παιδιά. Συνδρομές δεν υπάρχουν. Παίζει τους αγώνες στο κλειστό του Ρουφ. Φυσική έδρα είναι η Ακαδημία Πλάτωνος. Παράλληλα υπάρχει και ομάδα ποδοσφαίρου που έχει ως έδρα τη Χίο (ένα από τα παραρτήματα της Κιβωτού).
Πρόεδρο της ομάδας μπάσκετ, Αναστάση Ιωσήφ. «Όλα ξεκίνησαν από τον πατέρα Αντώνιο. Αγαπάει πολύ το μπάσκετ, παίζει όποτε μπορεί και μάλιστα είναι και πολύ καλός! Η ανταπόκριση των παιδιών της περιοχής ήταν μεγάλη και αποφασίσαμε έτσι να δηλώσουμε συμμετοχή στην ΕΣΚΑ, ώστε να αποκτήσουν τα παιδιά ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο! Από τη φετινή ομάδα τα 9 είναι παιδιά που μεγάλωσαν στην Κιβωτό. Νιώθουμε χαρούμενοι για αυτό! Μέσω του μπάσκετ θέλαμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να ενταχθούν στην κοινωνία και να ξεφύγουν απ΄ τις κακοτοπιές. Παιδιά με προβλήματα, που είχαν περάσει αρκετά και καταφέραμε να τα αφομοιώσουμε, να τα απορροφήσουμε. Τα συγκεκριμένα παιδιά, για ευνόητους λόγους, αλλού δύσκολα θα μπορούσαν να παίξουν και εμείς εδώ τους ανοίξαμε την πόρτα. Στείλαμε το μήνυμα ότι το μπάσκετ είναι για όλους και δεν πρέπει να αποκλείεται κανένας».
Ο 32χρονος Ιωσήφ είναι Ασσύριος -Βαβυλώνιος. «Ο παππούς μου ήταν απ΄ την Κύπρο και η γιαγιά μου απ΄ το Ιράκ. Στην Κιβωτό εγώ είμαι απ΄ τα 9 μου. Ήμαστε 7 αδέλφια, είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι ήρθαμε στην Ελλάδα από το Ιράκ όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Με είδε μια μέρα στην πλατεία ο πατέρας Αντώνιος και θέλησε να μάθει την ιστορία μου. Όπως με όλα τα παιδιά, καλλιεργήθηκε μια σχέση εμπιστοσύνης. Ποτέ δεν μας επέβαλε με το ζόρι τον Χριστό. Δεν ήθελε να μας μιλάει για τη θρησκεία. Από μόνοι μας με τον καιρό καταλάβαμε κάποια πράγματα και πλησιάσαμε την εκκλησία…».
Ποιοι είναι οι μελλοντικοί στόχοι της ομάδας μπάσκετ της Κιβωτού; «Να συνεχίσουμε να δείχνουμε σε όλους ένα διαφορετικό πρόσωπο. Στόχος μας να χαιρόμαστε αυτό που κάνουμε και να παίζουμε όμορφο μπάσκετ! Και να φωνάζουμε όλοι μαζί στο τέλος “Κιβωτός”! Να παραμείνουμε μια οικογένεια όπως είναι όλη η Κιβωτός. Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο αλλά εδώ είναι πραγματικότητα. Οι φίλαθλοι είναι παιδιά της Κιβωτού, δένονται με την ομάδα, οι μικροί θέλουν να μοιάσουν στους μεγάλους! Παράλληλα θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τους αθλητές μας, με βοηθήματα στους φοιτητές και υποτροφίες σ΄ όσους θέλουν να σπουδάσουν».
π. Αντώνιος: Μέσω του μπάσκετ τα παιδιά πίστεψαν στον εαυτό τους
O 49χρονος ιερέας Αντώνιος Παπανικολάου υπηρέτησε ως εφημέριος στον Άγιο Γεώργιο Ακαδημίας Πλάτωνος, στον Κολωνό. Ξεκίνησε την ιερατική του δράση το 1998 σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες τότε περιοχές στην Αθήνα. Από την πρώτη στιγμή που εγκαταστάθηκε, ένιωσε την ανάγκη να αντιδράσει σε ό,τι συνέβαινε γύρω του. Ο ίδιος, παρατηρούσε καθημερινά τα παιδιά, που ενώ θα έπρεπε να ήταν στο σχολείο σύχναζαν σε πλατείες ή παιδιά που αποτελούσαν μέλη ομάδων υψηλού κινδύνου και βρίσκονταν σε ανάγκη. Σιγά σιγά, τα πλησίασε μέσω του μπάσκετ κυρίως και της αποδοχής, ανθρώπινα, προσπαθώντας να μιλήσει μαζί τους για τους προβληματισμούς τους, για την καθημερινότητά τους, προσπαθώντας να τους μιλήσει ως ίσος προς ίσον, χωρίς να τους κρίνει και χωρίς να τους νουθετεί και κυρίως να βρει τον τρόπο να σταθεί στο πλάι τους και να τα βοηθήσει στις ανάγκες τους. Με τον καιρό κέρδισε την αποδοχή τους και σταδιακά και την εμπιστοσύνη τους!
Σε αυτό του τον αγώνα, πάντα στο πλάι του η σύντροφος και αρωγός, η σύζυγός του Σταματία Γεωργαντή, με την οποία τότε, όπως και τώρα θυσιάζονται και μοιράζονται τις αγωνίες, τις δυσκολίες και φυσικά την ικανοποίηση του εγχειρήματος!
«Η δημιουργία ομάδας μπάσκετ ήταν δική μου ιδέα. Μ΄ άρεσε και το έκανα. Μικρός έπαιζα σε ανοιχτά γήπεδα. Η ομάδα λάμβανε μέρος στο πρωτάθλημα της Αρχιεπισκοπής, πήγαινε καλά και αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε και στην ΕΣΚΑ. Το μπάσκετ είναι ένα σπουδαίο παιδαγωγικό μέσο. Εντάσσονται σε ένα σύνολο παιδιά με παραβατική συμπεριφορά, παραμελημένα, προβληματικά και μέσω αυτού είδαμε να ενισχύεται η αυτοεκτίμηση των παιδιών. Έχουμε να κάνουμε με παιδιά που είδαν από νωρίς το σκληρό πρόσωπο της ζωής, να έχουν την αίσθηση ότι δεν αξίζουν τίποτα. Μέσω του αθλητισμού πετύχαμε πολλά. Όταν πετυχαίναμε διακρίσεις έλεγα στα παιδιά “αν καταφέραμε και πήραμε αυτό το Κύπελλο, δεν μπορούμε να βγάλουμε και ένα γυμνάσιο;”. Τα παιδιά άρχισαν να πιστεύουν στους εαυτούς τους. Και αυτό είναι το σημαντικότερο.
Την ομάδα τρέχουν παιδιά της Κιβωτού. Ο Αναστάσης Ιωσήφ είναι από μικρός μαζί μας, έγινε ολόκληρος άντρας, απέκτησε οικογένεια και τώρα είναι ο πρόεδρος του μπάσκετ. Τα περισσότερα παιδιά, αν και μπορούν να φύγουν όταν μεγαλώσουν, μένουν κοντά μας από ευγνωμοσύνη και συνεχίζουν τις δραστηριότητες της Κιβωτού. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιβράβευσή μας. Νιώθουμε ότι κάτι κάναμε. Οι πράξεις είναι το σπουδαιότερο πράγμα. Όταν κάποιος δεν έχει στον ήλιο μοίρα, ψάχνει τον γονιό του, δεν μπορείς να του πεις ότι ο Θεός θα σε βοηθήσει. Θέλει να τον βοηθήσεις έμπρακτα. Να του φέρεις κάποιο αποτέλεσμα. Η θεραπεία του τραύματος της ψυχής δεν είναι εύκολο πράγμα. Χρειάζεται μεγάλο αγώνα.
Χαρήκαμε και νιώσαμε υπερήφανοι με την άνοδο της ομάδας στη Γ΄ ΕΣΚΑ. Τα παιδιά έβαλαν ένα στόχο και τον πέτυχαν. Και σε συνδυασμό με το μπάσκετ, θα πετύχουν και τους άλλους στόχους στη ζωή τους. Στο τελευταίο παιχνίδι για να με ευχαριστήσουν ήθελαν με το ζόρι να παίξω κι εγώ μαζί τους!».
«Περίοδος ταπείνωσης, μετάνοιας και αυτοελέγχου»
Η ανθρωπότητα δοκιμάζεται αυτή την εποχή από τη λαίλαπα του κορονοϊού. Τι έχει να πει ο πάτερ Αντώνιος; «Το πολυτιμότερο αγαθό που μας έχει χαρίσει ο Θεός είναι η ζωή. Καλούμαστε τώρα να την προστατεύσουμε. Η περίοδος αυτή που διανύουμε έχει ακριβώς τα χαρακτηριστικά της Σαρακοστής. Δηλαδή είναι περίοδος ταπείνωσης, μετάνοιας και αυτοελέγχου. Είναι μια δοκιμασία και άσκηση για όλους μας. Το να μείνουμε σπίτι έχει και τα θετικά του. Όπως να βρούμε χρόνο με τα παιδιά μας και να τα ευχαριστηθούμε, να γνωρίσουμε καλύτερα τους γονείς μας. Παράλληλα να δούμε ποιες είναι οι σωστές προτεραιότητες στη ζωή μας.
Σιγά σιγά όλοι έχουμε καταλάβει πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Πρέπει όλοι να τηρήσουμε τα μέτρα που παίρνονται. Και στις εκκλησίες ήταν αναγκαίο να αποφευχθεί ο συνωστισμός και ο συγχνωτισμός. Ο ιός κολλάει από τον άνθρωπο. Χρειάζεται λοιπόν υπακοή για το καλό όλων μας. Και τα σπίτια μας μπορούν να μετατραπούν σε οίκο προσευχής.
Αυτές τις ώρες η πίστη είναι η μεγαλύτερη αρετή και θεραπεία. Αλλά και η πίστη θέλει αγώνα».
• Για όσους ενδιαφέρονται ή θέλουν να βοηθήσουν την Κιβωτό, τα γραφεία είναι Ζηνοδώρου 3 & Καλλικλέους στον Κολωνό, τηλέφωνο 210 5141935.
To ρόστερ της φετινής ομάδας
4 Δημήτρης Κόκκορης
5 Ηρακλής Καρκατσούλης
6 Νίκος Μιχαλόπουλος
7 Θανάσης Μάλλιαρης
8 Νίκος Ζηνέλης
9 Σπύρος Σπαχίου
10 Δημήτρης Πολύζος
11 Γιάννης Οικονόμου
12 Άγγελος Φιλιππόπουλος
13 Ηλίας Καρακαϊσης
14 Γιώργος Παντσιόπουλος
15 Τάσος Αναστασόπουλος
16 Κώστας Δούρος
17 Δημήτρης Κακογιάννης
18 Θοδωρής Λεμονίδης
